اینجا چشم‌ها انتظار یاری می‌کشند

 کاروان‌های سلامت جمعیت هلال‌احمر این روزها در روستاهای سیستان‌وبلوچستان مشغول خدمت‌رسانی هستند. هفته گذشته یکی از این کاروان‌ها از استان مرکزی راهی این منطقه شده بود. داوطلبان چند روز آن‌جا بوده‌اند و حالا که برگشته‌اند، دارند برای کسانی که شناسایی کرده‌اند، عینک می‌سازند. داود منتظری شغلش عینک‌سازی است و چندسالی می‌شود که به‌عنوان داوطلب با جمعیت هلال‌احمر همکاری می‌کند. اما این‌بار نخستین‌باری است که همراه با کاروان سلامت جمعیت به مناطق محروم رفته است. همه اعضای تیم از مهربانی‌اش حرف می‌زنند و شاید کاری که دارد انجام می‌دهد، هم بر این امر صحه می‌گذارد. دارد برای ٢٠٠نفر از آدم‌هایی که در سیستان‌وبلوچستان شماره چشمشان را برای عینک تعیین کرده است، عینک رایگان می‌سازد تا به دستشان برساند.
  شما افراد زیادی را در روستاها معاینه کردید، خودشان از مشکل چشمانشان مطلع بودند؟
تقریبا می‌توان گفت که اصلا اطلاع نداشتند که چشمانشان ضعیف است. حتی یک عینک‌سازی در شهری که رفته بودیم، وجود نداشت. در کل منطقه اپتومتریست نبود و خیلی از این آدم‌ها فکر می‌کردند که دیدشان همین‌قدر است. انسانی که عینک نزده باشد، معمولا چنین تصوری دارد.
 تعدادشان زیاد بود؟ برای حل مشکلشان چه کاری انجام دادید؟
فراخوان حضور تیم پزشکی که در منطقه دهان به دهان چرخید، مردم خانوادگی برای معاینه آمدند. به جرأت می‌توانم بگویم از ٥٠٠نفری که معاینه کردم، ٤٠٠نفرشان مشکل بینایی داشتند. شماره‌های چشم زیر یک را اصلا به‌عنوان چشم ضعیف حساب نکردیم، با این حال باید حداقل ٢٠٠ عینک بسازیم و برای منطقه بفرستیم.
  ساختن ٢٠٠ عینک هزینه کمی ندارد، این هزینه را چه نهادی تأمین خواهد کرد؟
با هزینه شخصی خودم این کار را می‌کنم. حتی خیلی دوست دارم دوباره به منطقه بروم اما شرایط کاری‌ام این اجازه را نمی‌دهد. فکر می‌کنم حداقل منطقه‌ای که ما رفته بودیم، نیاز به یک‌ماه زمان دارد و باید روستا به روستا برای معاینه چشمان مردم رفت. عمق فاجعه بسیار بیشتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. مشکل فقط همین نیست. متاسفانه موارد زیادی را دیدم که چشمشان آب‌مروارید داشته که با یک عمل ساده و به موقع قابل حل بوده اما به دلیل اینکه درمان نشده بودند، بینایی خودشان را از دست داده بودند. الان هم نزدیک به ٤٠نفر را شناسایی کرده‌ام که مشکل آب‌مروارید دارند و باید هرچه زودتر
 جراحی کنند.
  جراحی در روستاها امکان‌پذیر است؟
باید حداقل امکانات وجود داشته باشد که بتوانیم مشکلشان را حل کنیم. یک بیمارستان صحرایی با چند پزشک متخصص شاید بتواند جلوی فاجعه از دست‌دادن بینایی چندین‌نفر را بگیرد. من شک ندارم تا چندماه دیگر حداقل ٣٠نفر در روستاهایی که رفته بودیم، بینایی خودشان را از دست می‌دهند. قبل از هر چیز وزارت بهداشت باید برای حل این موضوع همراه شود. مجهزترین کلینیک چشم‌پزشکی ایران متعلق به وزیر بهداشت است. همراهی چند پزشک متخصص از همین کلینیک در چند آخر هفته می‌تواند به درمان بسیاری از افراد منجر شود. جامعه پزشکی باید همراه شود، حل این مشکل سخت است اما نشدنی نیست. باید اطلاع‌رسانی شود. عمق فاجعه زیاد است و با یکی دونفر قابل حل نیست.