حامیان محیط‌زیست و منابع طبیعی بارها برای متوقف کردن برداشت شن و ماسه و تخریب طبیعت منطقه اعتراضاتی را در سطح استان مازندران و کشور انجام داده‌اند اما صدای گوش‌خراش لودرها و انفجارهایی که روز و شب در منطقه شنیده می‌شود، حاکی از آن است که تاکنون توفیقی در این مهم به دست نیاورده‌اند، هر بار که تن کوه و جنگل‌های اطراف دریاچه ولشت با انفجارهای مهیب معدن داران می‌لرزد بیم آن می‌رود که فاجعه‌ای هولناک رخ دهد.
برعملکرد معدن داران نظارت می‌شود!
انجمن معدن خانه صنعت و معدن غرب مازندران بر این باور تأکید دارد که دریاچه ولشت از سوی سازندگان ساختمان و حوالی دریاچه تهدید می‌شود و فعالیت‌های معدن داران که در پایین‌دست دریاچه واقع‌شده‌اند تهدیدی برای دریاچه و ساکنان منطقه محسوب نمی‌شود. همچنین عقیده دارد که بر عملکرد معدن داران به‌صورت علمی و دقیق نظارت صورت می‌گیرد و ریز گردهای ایجادشده در جریان فعالیت‌های برداشت کنندگان در معادن کنترل‌شده است و مشکلی را برای مردم و طبیعت منطقه ایجاد نخواهد کرد. این در حالی است که جمعی از اعضای شوراهای اسلامی، دهیاران و حامیان محیط‌زیست بخش مرزن‌آباد چالوس با امضای طوماری ضمن ابراز نگرانی از پیامدهای سوء زیست‌محیطی ناشی از فعالیت شهرک تولیدی ماسه در دره پل زغال خواستار پیگیری مسئولان برای لغو فعالیت این شهرک شدند.
هیچ اقدامی برای نجات صورت نگرفته است
سعدی فاخری یکی از فعالان زیست‌محیطی است. او بر این باور است پساب این کارگاه شن و ماسه علاوه بر آلودگی که برای رودخانه ایجاد می‌کند، دقیقا در هزار متری «ولشت» قرار دارد و این در حالی است که طبق قانون برداشت از خاک‌های این منطقه تا دو کیلومتر اطراف دریاچه ممنوع است. طی چند سال گذشته برای جلوگیری از برداشت بی‌رویه معادن شن و ماسه در اطراف ولشت با مسئولان مکاتبات بسیاری از سوی انجمن‌های زیست‌محیطی انجام گرفت اما با وجود وعده‌های بسیار، هنوز هیچ اقدامی برای نجات ولشت از این چالش مرگ‌بار صورت نگرفته است. طاهرنژاد یکی دیگر از فعالان زیست‌محیطی دراین‌باره می‌گوید: عمق رانش از نقطه صفر جاده تهران در پایین‌دست تا تاج این دریاچه ۸۰۰ متر بوده، درحالی‌که عمق دریاچه ۳۵ متر است. این فعال زیست‌محیطی با اشاره به اینکه حفظ و نگهداری «ولشت» در دستان لایه‌های ضعیف و ظریف آهکی خاک اطراف آن است تصریح کرد: متأسفانه این لایه‌ها نیز بر اثر ارتعاشات ناشی از انفجارها و برداشت‌های بی‌رویه کارگاه شن و ماسه در پایین‌دست دریاچه و در کنار آن وقوع سیلاب‌های فصلی، با تهدید جدی روبه‌رو شده‌اند.
شبکه بهداشت و درمان چالوس ورود کند
محمد ناصر زندی،فرماندار چالوس با اشاره به اینکه فعالیت معادن شن و ماسه نباید به محیط‌زیست منطقه آسیبی وارد کند، خاطرنشان کرد: شبکه بهداشت و درمان نیز باید در بحث آلایندگی معادن منطقه ورود پیدا کرده و نظارت کارشناسی خود را اعلام کند، اگر خطری از سوی معادن شن و ماسه سلامتی مردم را تهدید کند؛ همه معادن شن و ماسه منطقه را تعطیل می‌کنیم.
در همین حال حامد عبدالهی مدیر امور منابع آب شهرستان‌های نوشهر، چالوس و کلاردشت نیز با هشدار درباره تخریب دریاچه ولشت گفته بود که این دریاچه بنا به دلایلی از جمله فعالیت کارگاه‌های تولیدی شن و ماسه در قسمت پایین‌دست آن مورد تهدید جدی قرارگرفته و با ادامه این روند احتمال آنکه این دریاچه در آینده نزدیک دچار ریزش و رانش شود، بسیار زیاد است بنابراین نباید اجازه داد تا این کارگاه فعالیتش را ادامه دهد در غیر این صورت برای این دریاچه تهدید آور می‌شود.
دغدغه همه مسئولین منطقه
یزدان برسان معاون امور معادن و صنایع معدنی مازندران در این خصوص با اشاره به مصالح با کیفیت در دشت نظیر کجور می‌گوید: به دنبال این هستیم که مجتمع معادن را به‌جای پل زغال در آن نقطه راه‌اندازی کنیم زیرا در منطقه پل زغال مصالح مرغوب وجود ندارد و باید مواد افزودنی به مصالح افزوده شود و نیز مواد زائد حاصل را باید دپو کرده که برای تولید آجر و سفال می‌توان مورداستفاده قرارداد. اگر معادن بر اساس ضوابط زیست‌محیطی کار کنند، از آن‌ها حمایت می‌کنیم؛ باید با قراردادن تصفیه آب در کارخانه از آلودگی رودخانه جلوگیری شود.
عبدالهی رئیس امور آب شهرستان‌های نوشهر و چالوس نیز معتقد است: دریاچه ولشت دارای سه میلیون مترمکعب آب بوده که اگر پدیده لغزش اتفاق بیفتد؛ فاجعه اتاق می‌افتد و مسئول عواقب حقوقی و قضایی عوامل غیرطبیعی از جمله ساخت‌وساز و واگذاری معادن با چه کسی است؟ لازم است که مشاور و کارشناس ذی‌صلاح در این زمینه تعیین شود.
خواجه کجوری بخشدار مرزن‌آباد نیز از دغدغه مردم ۸ روستای اطراف دریاچه ولشت برای جلوگیری از فعالیت مجتمع معادن می‌گوید: مردم در بخشداری و فرمانداری برای این مسئله تجمع کردند و نگران هستند تا برداشت معادن نباید به دریاچه و نیز تاج دریاچه آسیب برساند.
فاخری عضو شورای اسلامی روستای سنارعلیا نیز نگران انقراض گونه‌های جانوری و گیاهی این منطقه است و می‌گوید: بحث استانداردسازی معادن مطرح نیست بلکه نظر کارشناس باید بر اساس علمی و از مرجع رسمی باشد، البته ما با تولید و اشتغال‌زایی جوانان بومی در معدن مخالف نیستیم و با توجه به اینکه از روستای سنار تا کلنو سطح وسیعی زیر کشت کشاورزی است؛ باید مسائل زیست‌محیطی رعایت شود.
