سازمان پژوهش‌های پیشرفته دفاعی آمریکا (دارپا) یک قرارداد برای توسعه مفهومی راه‌آهن در ماه به کمپانی «نورثروپ گرامن» اهدا کرده است. این قرارداد در راستای آماده‌سازی یک اقامتگاه دائمی برای انسان‌ها روی ماه و بخشی از مطالعه ۱۰ ساله LunA-10 است.
وظیفه نورثروپ گرامن این است که تجهیزات و منابع لازم برای ساخت یک شبکه راه‌آهن را بررسی کند که شامل فهرست دقیقی از هزینه‌های قابل‌انتظار و ریسک‌های مربوط به فناوری و حمل‌ونقل می‌شود.
همچنین این کمپانی لازم است نمونه‌های اولیه‌ای از طراحی و معماری مفهومی برای راه‌آهن در ماه توسعه دهد و مشخص کند چگونه می‌توان راه‌آهن را با ربات‌ها ساخت. این کمپانی همچنین باید راه‌حل مشکلاتی نظیر تنظیم شیب زمین برای ساخت مسیر، ساخت زیربنای ریل‌ها، قراردادن ریل‌ها، و موضوعاتی مانند بازرسی، نگهداری و تعمیر را نیز تعیین وضعیت کند.
نورثروپ گرامن می‌گوید این سرمایه‌گذاری در پژوهش‌های توسعه کلیدی باعث می‌شود تا فناوری این کمپانی، پرچم‌دار راه‌حل‌هایی برای نسل آینده باشد. این کمپانی سیستم‌های استراتژیک فضایی می‌خواهد با استفاده از تجربه خود در ساخت سیستم‌های پیچیده و خدمات اتوماتیک تجاری، تغییراتی ماندگار برای یک اکوسیستم فضایی پایدار ایجاد کند.
ساخت یک راه‌آهن که پایگاه‌های مختلف فعالیت انسانی را روی ماه به یکدگیر وصل کند بسیار منطقی و ضروری به‌نظر می‌رسد.
چرا باید روی ماه راه‌آهن ساخت؟
ایده راه‌آهن در ماه در نگاه اول بسیار کودکانه به‌نظر می‌رسد، اما منطق خیلی محکمی پشت آن است. وقتی انسان‌ها در ۱۹۶۹ برای اولین بار روی ماه فرود آمدند، بلافاصله دریافتند که حضور دائمی روی ماه نیاز به زیرساخت‌هایی برای محافظت از حیات دارد. این زیرساخت‌ها عبارتند از معادن برای استخراج یخ، نیروگاه‌های هسته‌ای، کارخانه‌ها و راه‌آهن.
ماه بسیار کوچک به‌نظر می‌رسد، اما درواقع مساحت سطح آن تقریباً با قاره آفریقا برابر است. در سرزمینی به این وسعت، حتی حضور در یک منطقه محدود نیز نیازمند یک سیستم حمل‌ونقل است تا پایگاه‌ها و فعالیت‌های مختلف را به هم وصل کند.
راه‌آهن یک گزینه بسیار منطقی به‌نظر می‌رسد؛ چه از نوع ریلی و چه از نوع مغناطیسی یا مَگ‌لِو. علاوه بر ارزشی که این سیستم برای حمل‌ونقل دارد، با آن‌ها می‌توان یکی از بزرگ‌ترین مشکلات روی ماه را حل کرد: مشکل غبار.
غبار روی ماه به‌شدت فرساینده و خورنده است. چون هیچ آبی روی این قمر وجود ندارد، الکتریسیته ساکن غبارها باعث می‌شود به لباس‌ها و تجهیزات فضایی بچسبند. این نه تنها تجهیزات را کثیف می‌کند، بلکه طول عمر آن‌ها را نیز کاهش می‌دهد. سفر با قطار ارتباط بین انسان‌ها و غبار را بسیار کاهش می‌دهد.
یکی دیگر از مزیت‌های این روش، ریل‌ها است. می‌توان روی ماه از درشکه استفاده کرد و این کار قطعاً انجام خواهد شد، اما آن‌ها سطح ماه را خرد می‌کنند. روی زمین، رد وسایل حمل‌ونقل در زمانی کوتاه با باران و خاک از بین می‌رود.
روی ماه، این ردها میلیاردها سال بدون تغییر باقی می‌مانند. دلایل بسیار زیادی وجود دارد، از جمله حفظ زیبایی سطح ماه، که چنین ردهایی به حداقل برسند.
منبع: دیجیاتو
منبع: faradeed-181927
