دستور غذای شیخ بهایی در پاچنار تهران

 تهرانی‌ها به‌خصوص در ایام ماه رمضان و به‌ویژه برای کودکان و تقویت آن‌ها حلواشکری می‌خریدند. همین استقبال باعث شد تا حلواشکری پای ثابت سفره تهرانی‌ها شود و سید جلیل ناصری مغازه‌اش را توسعه دهد و بنای ساخت یک کارخانه را آغاز کند.

قصه تولید چیزی شبیه حلواشکری، قبل از اینکه خاندان ناصری بخواهند آن را در سفره تهرانی‌ها ماندگار کنند، به دوران شاه‌عباس صفوی برمی‌گردد؛ روزگاری که شاه دغدغه آذوقه سربازانش را داشت و دنبال طعامی خوش‌طعم، ساده و سالم می‌گشت.

او سراغ شیخ بهایی، از حکیمان و اندیشمندان وقت، فرستاد تا با علم و تدبیری که به آن شهره بود برای دغدغه شاه تصمیمی بگیرد. در نهایت نتیجه همه مطالعات و کنکاش شیخ بهایی طعامی شد که با کنجد و شیره خرما تهیه می‌شد. طعامی که بسیار به مذاق شاه خوش ‌آمد و دستور داد همه سربازها هر روز از آن تناول کنند.

منطقه جاسب در محدوده قم و اصفهان تاریخی دیرینه دارد که از دیرباز محل استراحت لشکریان و سربازان حکومتی بوده است. سربازانی که حتماً باید حلوای معروف شیخ بهایی را می‌خوردند. از این‌ جهت جاسبی‌ها تبحر خاصی در تهیه این خوراکی دارند. زمانی که سید جلیل ناصری که از جاسبی‌های مقیم تهران بود، مغازه تولید حلواشکری‌اش را در بازار پاچنار تهران بنا کرد خوب می‌دانست که این حلوا پرطرفدار خواهد بود؛ چون به قوت و طعم آن اطمینان داشت.

هر روز سینی‌های مغازه از حلواهای خوش عطروطعم پر می‌شد و مردم صدای جوانکی را می‌شنیدند که فریاد می‌زد: «حلوای شیرین‌تر از عسل بخورید!» مهارتی که جاسبی‌ها در تهیه حلواکنجدی داشتند به کام تهرانی‌ها خوش ‌آمد و باعث شد تا آن‌ها بازار تولید حلواکنجدی را به دست بگیرند و توسعه دهند. کم‌کم شکر در ترکیب این حلوا وارد شد و حلواشکری نام گرفت.

سید جلیل ناصری به همراه شرکایش، همچون سید محرم ناصری، به فکر توسعه مغازه افتاد و وسایل موردنیازش را از خارج وارد کرد. حالا آن مغازه کوچک که حلواشکری‌اش را با روش سنتی و با دست آماده می‌کردند و در روز ۱۵۰ کیلو تولید داشت به کارخانه حلواشکری تبدیل‌شده. سید جلیل و بعدها سید جلال، پسرش، که مدیریت کارخانه حلواشکری را بر عهده داشت، نام عقاب را برای محصولاتشان انتخاب کردند.

اگرچه قبل از آن‌ها دریانی‌ها هم نام چای عقاب را ثبت کرده بودند، بااین‌حال مردم حلواشکری عقاب را هم به خاطر سپردند و از آن استقبال کردند. جالب اینکه بیشتر خاندان جاسبی‌ها در این حرفه مشغول هستند و به تقلید از حلواشکری معروف ناصری‌ها آن‌ها هم نام پرنده‌ها را برای محصولاتشان انتخاب کردند و حلواشکری‌های زیادی با نام پرندگان همچون حلواشکری باز و طاووس و ... وارد بازار شد.

سید جلیل از مردم نیکوکار بود. او بنیاد خیریه ناصری را بنا نهاد که بانی خیر و برکات زیادی شده است. ساخت بیمارستان سجاد (ع) در میدان فاطمی و ساخت چندین مسجد و مدرسه و درمانگاه در روستاها از جمله اعمال نیک اوست که ماندگار شده و خیر و برکاتش همچنان جاری است. فرزند مرحوم سید جلال ناصری هم پا به پای پدر تلاش کرده و به‌عنوان مدیرعامل کارخانه، دستاوردهای بزرگی به دست آورده است.

منبع: همشهری