فرادید| واژه «کیسه‌دار» معمولاً یادآور کانگورو یا شاید کوالاست، یک حیوان خزدار و خونگرم که از نوزادان خود درون یک کیسه محافظت می‌کند. اما این ابزار غیرعادی مراقبت در گونه‌های شگفت‌انگیزی از موجودات تکامل یافته است، از جمله سخت‌پوستان، اسب‌های دریایی و قورباغه‌ها.
به گزارش فرادید، جیمز ماچمور، بنیانگذار Save the Choco، گروهی که کارش حفاظت از یک منطقه‌ی تهدیدشده از جنگل‌های بارانی اکوآدور است، می‌گوید که قورباغه کیسه‌دار شاخدار با قله‌هایی که از پلک‌هایش سربرافراشته و شاید در استتار به عنوان یک برگ خشک به او کمک کند، موجود شگفت‌انگیزی است که مردم نمی‌توانند از آن سر دربیاورند. قورباغه‌های کیسه‌دار شاخدار ماده به جای گذاشتن هزاران تخم در آب مانند بیشتر قورباغه‌ها، تنها ده عدد یا کمتر تخم را با قطر فوق‌العادۀ یک سانتی‌متر تولید می‌کنند. سپس، نرها این تخم‌ها را بارور می‌کنند و آنها را درون کیسه‌ای در پشت ماده قرار می‌دهند، همان چیزی که نام این گونه با آن مرتبط است.
آنها همزمان با رشد جنین، ساختارهایی شبیه جفت پستانداران ایجاد می‌کنند که از طریق آن، مادر اکسیژن، آب و احتمالاً مواد مغذی را تحویل می‌دهد. پس از حدود دو ماه، تخم‌های قورباغه کیسه‌دار شاخدار به شکل قورباغه‌های جوان از تخم بیرون می‌آیند و مرحله نوزادی را پشت سر می‌گذارند. این سازگاری قابل‌توجه، آنها را از نیاز به یافتن دریاچه‌ها یا جویبارها برای تخم‌گذاری رها می‌کند. آنها زندگی خود را بالای درختان جنگل‌های بارانی آمریکای مرکزی و جنوبی می‌گذرانند، جایی که تصور می‌شود هوای مرطوب از خشک شدن پوست آنها جلوگیری می‌کند.
با این حال، از نیمه دوم قرن بیستم، این جنگل‌ها به دلیل قطع درختان و پاکسازی درختان ویران شده‌اند، تهدیدی که در دهه 1990 به واسطه یک پانزوتیک جهانی (یک بیماری همه‌گیر غیرانسانی) ناشی از قارچ دیگچه‌ای تشدید شد. چندین دهه، این قورباغه کیسه‌دار شاخدار که زمانی از جنوب کاستاریکا تا اکوآدور یافت میشد، در هر دو کشور منقرض شده بود و فقط یک جمعیت در معرض خطر در پاناما و بخش‌هایی از کلمبیا زنده ماند.
اما اِستَنلی سالازار، متخصص خزنده‌شناسی کاستاریکایی، همچنان مناطق دورافتاده‌ای مشابه زیستگاه‌های شناخته‌شده قورباغه پاناما را جستجو می‌کرد. سال 2013، سالازار گفت: «صدای قورباغه‌ای را شنیدم که در سه سال گذشته امیدوار بودم بشنوم، مثل بیرون زدن چوب پنبه از بطری». او مسیری را به سمت صدا طی کرد و سپس چراغ قوه‌اش را خاموش کرد. «وقتی آواز خواند، درست جلوی من بود. چراغ‌قوه را روشن کردم و آن را دیدم. در آن لحظه فوق‌العاده هیجان‌زده بودم.»
سپس، سال 2018، در اکوآدور، محققان به منطقه کمتر مطالعه‌شده‌ای از Choco رفتند که پس از همکاری بنیاد غیرانتفاعی جوکوتوکو با ماچمور برای خرید زمین‌های در معرض خطر قطع درختان، از نابودی نجات یافته بود. آنها با خبرهای خوش بازگشتند: آنها قورباغه‌های کیسه‌دار شاخدار را دیده و صدای آنها را شنیده بودند. موچمور که بعداً از این منطقه دیدن کرد، می‌گوید: «چنین صدایی برای چنین حیوان کوچکی بسیار زیاد است، می‌توانید صدای آن را در سراسر جنگل بشنوید.»
به گفته مارتین شفر، مدیرعامل جوکوتوکو، کشف دوباره قورباغه، اهمیت حفاظت از زیستگاه‌های دورافتاده و آسیب‌پذیر را ثابت می‌کند. عملی که ما انجام می‌دهیم شانس بالا رفتن امیدمان را بالا می‌برد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-163711
