چهره‌ای طلایی با چشمان فیروزه‌ای از تاریکی به بیرون خیره شده است. اطراف آن سه سر برنزی دیگر قرار گرفته‌اند، برخی از آن‌ها بالای سرشان صاف و برخی دیگر گرد است و یک مجسمه غول‌پیکر برنزی به ارتفاع تقریباً ۹ فوت همگی آن‌ها را زیرچشمی نگاه می‌کند. همگی آن‌ها چشمان نافذ و زاویه‌دار یکسانی دارند.
به گزارش فرادید، چیز عجیبی در مورد «چهره‌های سانشینگدوی» وجود دارد. این مجموعه از مجسمه‌ها که در حال حاضر در موزه کاخ هنگ‌کنگ به نمایش گذاشته شده‌اند، شاید از دید یک فرد عادی شبیه مجسمه‌های مایایی یا آزتکی به نظر برسند، اما این مجسمه‌های ۳۰۰۰ساله یا بیشتر در هیچ نقطه‌ای نزدیک به تمدن‌های باستانی آمریکای مرکزی کشف نشده‌اند. آن‌ها در دشت چنگدوی چین، در یک سایت باستان‌شناسی به نام سانشینگدوی که تل سه‌ستاره ترجمه می‌شود، کشف شدند.
سانشینگدوی که تصور میشد بزرگترین و قدیمی‌ترین مکان بجامانده از پادشاهی شوو باشد (تمدنی در جنوب غربی چین که زمانی تنها در افسانه‌ها به آن اشاره میشد)، در دهه ۱۹۲۰ کشف شد؛ زمانی که یک کشاورز حین حفر گودال آبیاری با آن‌ها مواجه شد. از آن زمان بود که مشخص شد این مکان حاوی ویرانه‌های یک شهر باستانی است که از اقامتگاه‌ها، گودال‌های قربانی و مقبره‌های محصور در دیوارهای خاکی بلند تشکیل شده است. باستان‌شناسان موزه Sanxingdui می‌گویند این شهر حدود ۴۸۰۰ تا ۲۸۰۰ سال پیش تاسیس شده تا اینکه حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد به دلایل نامعلوم متروکه شده است.
ظروفی که در Sanxingdui یافت شدند
جانسون گفته است که از این ایده که تمدن‌های کنار رودخانه زرد شباهت‌های زیادی با تمدن‌های حوزه سیچوان دارند، حمایت کمی شده است: «آن‌ها اشتراکاتی دارند اما یکسان نیستند، همانطور که آشوریان باستان، فنیقی‌ها و یونانی‌ها یکسان نبودند، حتی اگر در مواردی مشترک باشند. حمایت مالی از این قبیل نمایشگاه‌ها پرطرفدار است و شامل اعتبار دولتی می‌شود.»
وقتی از موزه کاخ هنگ‌کنگ خواسته شد نظر بدهد، گفت که این نمایشگاه بر اساس تحقیقات آکادمیک و باستان‌شناسی سازماندهی شده و ماموریت ما را برای عمق بخشیدن به درک مخاطبان از زندگی و فرهنگ مناطق مختلف و گروه‌های قومی و همچنین تبادلات تقویت می‌کند.
منبع: fararu-684583
