زیردریایی های هسته ای جدیدترین فناوری های قابل توجهی هستند که نیروهای نظامی در سراسر جهان را تقویت می کنند. در سراسر جهان، تنها ۹ کشور وجود دارند که به سلاح هسته ای دست یافته اند.
از این تعداد، تنها شش کشور، تا سال ۲۰۲۳، از فناوری هسته ای در نیروی محرکه زیردریایی هایشان استفاده می کنند – آمریکا، چین، روسیه، فرانسه، هند و انگلیس.
زیردریایی های هسته ای از بسیاری جهات از نظر فناوری برتر از زیردریایی های سنتی هستند. یک زیردریایی هسته ای می تواند ماه ها زیر آب بماند و امکان انجام ماموریت های شناسایی طولانی مدت یا برنامه ریزی های پیش از حمله را فراهم کند که دیگر کشتی های زیر آب به سادگی قادر به انجام آن ها نیستند.
برآوردها نشان می دهد که زیر دریایی های هسته ای می توانند به مدت ۲۰ سال زیر موج بمانند، در صورتی که نیازی به دریافت کردن تجهیزات و آذوقه هایی مانند غذا برای خدمه نباشد.
این امر آن ها را به ابزاری ارزشمند در عملیات های بین المللی نیروهای دریایی تبدیل می کند. این شناورها می توانند به سرعت های بالاتری نسبت به زیردریایی های سنتی دست پیدا کنند که بر کارآیی آن ها در هر درگیری احتمالی می افزاید.
با این حال، زیردریایی های هسته ای به دلیل استفاده مداوم از رآکتور هسته ای، عموماً پرسروصداتر از دیگر زیردریایی ها هستند. آن ها همچنین بزرگ تر و کندتر از نمونه های سنتی هستند. در نتیجه، نیروهای دریایی که از زیردریایی های هسته ای استفاده می کنند، برای حفظ آمادگی رزمی در شرایط خاص، به استفاده از نمونه های غیر هسته ای ادامه می دهند.
زیردریایی های هسته ای یک شاهکار واقعی در حوزه مهندسی بوده، اما برخی از آن ها یک سر و گردن بالاتر از بقیه هستند. ۵ زیردریایی هسته ای که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد قوی ترین و پیشرفته ترین زیردریایی های هسته ای هستند که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند.
۵- زیردریایی کلاس بوری (روسیه)
در سال ۲۰۲۲ نیروی دریایی روسیه زیردریایی جدیدی از کلاس بوری- اَی (Borei – A) را به دریای سفید برد تا آزمایشات کارخانه ای آخرین دستاورد خود را آغاز کند.
زیردریایی هسته ای ژنرالیسیموس سووروف یک زیر دریایی هسته ای نسل چهارم است و قرار بود تا پایان سال ۲۰۲۲ وارد خدمت در ناوگان اقیانوس آرام نیروی دریایی روسیه شود. این کشتی سومین زیردریایی در کلاس بوری – اَی است که پس از کنیاز ولادیمیر در سال ۲۰۲۰ و کنیاز اولگ در سال ۲۰۲۱ به نیروی دریایی روسیه تحویل داده می شود.
این پلتفرم یک الگوی بهبود یافته نسبت به طراحی قبلی کلاس بوری است که شامل بهبود قابلیت های پنهانکاری (از طریق عملیات بی سروصداتر) و قدرت مانور بالاتر در اعماق دریا می شود.
این شناورها معمولا به ۱۶ موشک بالستیک درون قاره ای و اژدرهای ۵۵۳ میلی متری مسلح هستند. یک نشریه نروژی به نام بارنتس آبزرور در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲ گزارش داد که ژنرالیسیموس سووروف در واقع در یک مراسمی در همان روز به ناوگان اقیانوس آرام روسیه ملحق شده و به جای مهمات های انفجاری سنتی، موشک های مجهز به کلاهک هسته ای را حمل خواهد کرد.
موشک های بالستیک این زیردریایی قادر به اصابت به اهدافی در فاصله حدود ۱۰,۰۰۰ کیلومتری هستند و این کشتی ها همچنین به حدود هشت MIRV (سیستم حامل کلاهک موشکی هدف‌گیری پرشمار مستقل) مجهز هستند که می توانند پرتاب چندین کلاهک را در هر بار شلیک – هر کدام متمرکز روی اهداف مستقل – تسهیل کنند.
۴- زیردریایی کلاس ویرجینیا (ایالات متحده)
زیردریایی های حمله سریع کلاس ویرجینیا از جدیدترین زیردریایی ها در زرادخانه نیروی دریایی ایالات متحده هستند. قرارداد ساخت یک پلتفرم پیشران جدید در سال ۲۰۱۳ به شرکت Babcock & Wilcox Nuclear Operations داده شد و خود این زیردریایی ها در نیوپورت نیوز، ویرجینیا توسط صنایع هانتینگتون اینگالز و جنرال داینامیکس الکتریک بوت مونتاژ شده اند.
امروزه ۲۱ زیردریایی فعال در کلاس ویرجینیا در حال خدمت هستند. این زیردریایی های تهاجمی از نوع هسته ای هستند و اولین سری از آن ها با نام ویرجینیا در سال ۲۰۰۴ به آب انداخته شد.
این زیردریایی ها قرار است جایگزین زیردریایی های موجود کلاس لس آنجلس شوند که بزودی بازنشسته می شوند. این امر به اپراتورها در کشتی های کلاس ویرجینیا یک برتری متمایز در زمینه عملیات های ممانعتی و نظارت در آبراه های متخاصم می دهد.
زیردریایی های کلاس ویرجینیا مجهز به موشک های تاماهاوک و اژدرهای MK۴۸ ADCAP هستند. این شناورها می توانند به سرعتی بیش از ۲۵ گره دریایی برسند و به ویژه در انجام عملیات های آب های کم عمق توانایی بالایی دارند. یکی از ویژگی های منحصر به فرد این زیردریایی ها، اتاق اژدر قابل پیکربندی مجدد است.
این فضا می تواند به عنوان یک محل استقرار و شروع ماموریت برای تیم های عملیات ویژه در اعزام به دوردست ها عمل کند و این زیردریایی ها یک محفظه ایمن برای غواصان فراهم می کنند تا بدون نیاز به رفتن به سطح، وارد زیردریایی شده و آن را ترک کنند.
۳- زیردریایی کلاس ونگارد (بریتانیا)
بریتانیا در سال ۱۹۹۳ زیردریایی HMS Vanguard را به آب انداخت و در این سال ها چهار زیردریایی کلاس ونگارد به عنوان اصلی ترین شناورهای گشت زنی زیر دریایی این کشور عمل کرده اند.
زیردریایی های کلاس ونگارد با رآکتورهای هسته ای کار می کنند و گزینه های درگیری با موشک های بالستیک را در اختیار نیروی دریایی بریتانیا قرار می دهند. این زیردریایی ها یکی از بازدارنده های هسته ای اصلی بریتانیا به شمار آمده و بنابراین مجهز به کلاهک های هسته ای هستند.
زیردریایی های کلاس ونگارد ۱۶ موشک Trident II D۵ با ۱۲ کلاهک MIRV (که در مجموع ۱۹۲ مهمات هسته ای را شامل می شود) را حمل می کنند. این شناورها دارای چهار لانچر لوله ای اژدر هستند و اژدرهای Spearfish را برای شرایط نبرد زیر آب یا سطحی حمل می کنند.
این زیردریایی ها می توانند به سرعتی در حدود ۲۵ گره دریایی برسند که آن ها را در حد استانداردهای رقابتی با دیگر زیردریایی های هسته ای قرار می دهد که در اعماق اقیانوس های زمین فعالیت می کنند.
در حالی که زیردریایی های کلاس ونگارد بخش مهمی از ستون فقرات دفاعی بریتانیا را تشکیل می دهند، جدیدترین نمونه از این چهار کشتی در سال ۱۹۹۹ یعنی حدود ۲۰ سال پیش به خدمت گرفته شد.
در مقابل، ایالات متحده، روسیه و دیگران کشتی های جدیدی را برای مدیریت بازدارندگی و وظایف نظارتی زیر آب عملیاتی کرده اند. دولت بریتانیا نیز به نوبه خود توسعه فناوری زیردریایی جدید را دنبال می کند و قصد دارد این چهار کشتی کلاس ونگارد را تا دهه ۲۰۳۰ با کلاس جدید Dreadnought جایگزین کند.
۲- زیردریایی کلاس باراکودا (فرانسه)
در ژوئن ۲۰۲۲، نیروی دریایی فرانسه یک کشتی جدید کلاس باراکودا را به ناوگان زیردریایی خود اضافه کرد. این زیردریایی به نام سافرن (Suffren) اولین فروند از ۶ فروند زیردریایی است که طی سال های آینده وارد خدمت می شود و می تواند برای ماموریت های ۷۰ روزه به عمق بیش از ۳۵۰ متری آب برود.
این زیردریایی در مقایسه با دیگر فروندهای از این نوع کوچک تر است (۹۹ متر طول) و پر از تکنولوژی های پیشرفته ای است که به خدمه کمک می کند در آب بی صدا مانده و در مواقع لزوم مرگبار باشند.
این زیردریایی مجهز به موشک های کروز است و می تواند از طریق لانچرهای لوله ای اژدر زیر دریایی، اژدرهای هدایت شونده با سیم، پرتابه های ضد کشتی و مین پرتاب کند. این کشتی همچنین دارای توانایی پشتیبانی از گروه های عملیات ویژه است و با یک پناهگاه عرشه خشک که استقرار غواصان نظامی و وسایل نقلیه زیر دریایی را تسهیل می کند، تجهیز شده است.
ترکیبی از زیردریایی های کلاس باراکودا جایگزین کشتی های کلاس Le Triomphant خواهد شد. بسیاری از سیستم های تسلیحاتی مشابه نسل قبل هستند. کلاس باراکودا با جثه بزرگ تر، پنجره ماموریت ۶۰ روزه و ناوگانی متشکل از تنها چهار کشتی، در عملیات های جمع آوری اطلاعات، بازدارندگی و قابلیت های حمله رو به جلو بسیار بهبود یافته و دارایی ارزشمندی برای نیروی دریایی فرانسه به شمار می روند.
۱- زیردریایی کلاس اوهایو (ایالات متحده)
زیردریایی کلاس اوهایو بالاتر از هر زیردریایی های هسته ای پیشرفته دیگری ایستاده است. ۱۴ زیردریایی باقیمانده از این کلاس با قابلیت حمل موشک بالستیک (و چهار زیردریایی تبدیل شده به قابلیت حمل موشک هدایت شونده) بزرگ ترین ناوگان زیردریایی های مستقر در نیروی دریایی آمریکا هستند.
آن ها معمولاً در ماموریت های ۷۰ روزه گشت زنی می کنند اما می توانند تا زمانی که لازم باشد در آب باقی بمانند (این مدت تنها به خاطر غذا و دیگر نیازهای مادی خدمه محدود می شود). با نزدیک شدن به عمق مخرب دریا، زیردریایی های کلاس اوهایو قادر به شیرجه تا حدود ۲۴۵ متر هستند اما گفته می شود که به رکورد عمق کم تر از ۴۷۰ متر نیز رسیده اند.
این کشتی ها می توانند به سرعت های بالاتر از ۳۰ گره دریایی دست یافته و تا ۱۵۴ موشک تاماهاوک و همچنین تسلیحات هسته ای ترایدنت ۲ D – ۵ را حمل کنند که برد تقریبی حدود ۶۵۰۰ مایل دریایی و ۱۲ کلاهک برای هر موشک را ارائه می دهند.
ظرفیت تسلیحاتی حاصله به طور بالقوه به اندازه صدها سلاح هسته ای است که می توانند در سراسر نیمکره ای که از آن شلیک می شوند ویرانگر باشند. این زیردریایی ها همچنین با اژدرهای Mk۴۸ و چهار لانچر لوله ای اژدر برای حمله به کشتی های سطحی و دیگر شناورها، یک نیروی بسیار قدرتمند در زیر آب هستند. این موضوع باعث شد تا Popular Mechanics زیردریایی کلاس اوهایو را «مخرب ترین سلاح روی کره زمین» بنامد.
منبع: روزیاتو
منبع: faradeed-157713
