فرادید| این سیستم که در منطقه جنوب مرکزی ایالت کنتاکی واقع شده، بیش از ۴۰۰ مایل امتداد دارد و دارای مجموعه‌ای از گذرگاه‌های زیرزمینی بزرگ است. قدمت سنگ‌های این سیستم به دوره می‌سی‌سی‌پی (۳۵۹ تا ۳۲۳ میلیون سال پیش) بازمی گردد، یعنی زمانی که ابرقاره پانگه آ در حال شکل‌گیری بود. در بخش اعظم این دوره، بخش خشکی که اکنون کنتاکی است و آن زمان در جنوب خط استوا قرار داشت، توسط دریاهای کم عمق استوایی پوشیده شده بود.
به گزارش فرادید، محیط منحصر به فرد سیستم غار ماموت منجر به حفظ فوق العاده فسیل‌های کوسه باستانی شده است. تا به امروز، بیش از ۱۰۰ گونه از ماهی‌های غضروفی باستانی (گروهی شامل کوسه‌ها، پرتوماهی‌ها و ماهی‌های چهارگوش) آنجا شناسایی شده‌اند.
سنگ‌های می‌سی‌سی‌پی که سیستم غار ماموت را شکل می‌دهند به چندین لایه (از قدیمی‌ترین تا جوان‌ترین) به نام‌های سازند سنت لوئیس، سازند سنت ژنو، سازند گیرکین و ماسه‌سنگ کلیفتی بزرگ تقسیم می‌شوند. سازندهای قدیمی سنت لوئیس و سنت ژنویو دارای بیشترین تنوع کوسه‌های باستانی هستند.
تصویری بازسازی شده از نوع تازه شناخته شدۀ کوسه
سرویس پارک ملی (NPS) چهارشنبه که روز ملی فسیل بود، اعلام کرد که محققان پس از یافتن چندین دندان کوچک و قاشق مانند در دیواره غاری درون لایه سازند سنت ژنویو، گونه های فسیل باستانی را شناسایی کرده‌اند.
دندانها در جریان یک پروژه تحقیقاتی در حال انجام به نام «فهرست منابع دیرین شناسی» (PRI) که توسط مقامات پارک غار ماموت و برنامه دیرینه‌شناسی NPS هماهنگ شده است، کشف شدند.
دانشمندان گونه جدید کوسه را Strigilodus tollesonae نامگذاری کرده اند. این موجود نوعی دندان‌گلبرگی است، گروه منقرض شده‌ای از ماهیان دریایی غضروفی که در ایالات متحده و اروپای کنونی یافت می‌شدند.
بارکلی تریمبل، سرپرست پارک در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفته است: «ما هیجان‌زده هستیم که بالاخره کشف نخستین گونه کوسه جدید خود را در غار ماموت در روز ملی فسیل اعلام کنیم.»
تریمبل می‌افزاید: «تیم‌هایی متشکل از زمین‌شناسان، دیرین شناسان، کارکنان پارک و داوطلبان برای شناسایی و جمع‌آوری فسیل‌ها از زمان آغاز پروژه فهرست منابع دیرین‌شناسی در سال ۲۰۱۹ در اعماق غار سخت کار کرده‌اند. تحقیقات مهم آن‌ها به ما کمک می‌کند وسعت، اهمیت، پراکنش و مسائل مدیریتی مرتبط با سوابق فسیلی یافت شده درون غار ماموت را بهتر درک کنیم.»
دندان کشف شده از کوسۀ منقرض‌شده‌ای که قبلا ناشناخته بود
به گفته محققان، Strigilodus tollesonae بیش از سایر کوسه‌ها و پرتوماهی‌های امروزی با موش‌ماهی‌های امروزی مرتبط است.
دندان‌های این کوسه که تاکنون پیدا شده‌اند گواه تمام موقعیت‌های دندانی ممکن در دهان بزرگسالان و نوجوانان این گونه هستند. ویژگی‌های فسیل‌ها نشان می‌دهد که این کوسه احتمالاً مانند پرتوماهی‌های مدرن زندگی می‌کرده و از حلزون‌ها، دوکفه‌ای ها، کرم‌های نرم و ماهی‌های کوچک‌تر تغذیه می‌کرده است.
نام این کوسه در لاتین به «دندان خراش دهنده تولِسون» ترجمه می‌شود. این گونه به افتخار راهنمای غار ماموت، کِلی تولِسون، که نقش مهمی در پروژۀ PRI داشت، نامگذاری شده است.
تولِسون چندین مکان فسیلی مهم را در پارک غار ماموت کشف کرده که دسترسی به بسیاری از آن‌ها دشوار است. گاهی اوقات محققان برای رسیدن به آن‌ها باید از دهانه‌های کوچک عبور کرده و در فواصل طولانی بخزند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-156824
