در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، یک حادثه فاجعه بار در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین رخ داد. انفجار در راکتور شماره ۴ این نیروگاه موجب انتشار مقادیر زیادی از مواد رادیواکتیو در محیط شد. این فاجعه ناشی از یک سری خطا‌های انسانی و نقص فنی بود و تاثیر مخربی بر مناطق اطراف داشت که هنوز هم آثار آن احساس می‌شود.
به گزارش عصر ایران، یکی از بقایای این حادثه ماده‌ای گدازه مانند و بسیار رادیواکتیو است که با نام مستعار "پای فیل" شناخته می‌شود. این توده عظیمی از ماده‌ای کمیاب به نام کوریم (Curium) است که تقریبا ۳ متر طول دارد. به دلیل سطوح بالای پرتوافشانی آن، تنها چند دقیقه قرار گرفتن در معرض پای فیل می‌تواند برای انسان مرگبار باشد.
به رغم گذشت بیش از سه دهه از فاجعه نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل، پای فیل همچنان یکی از خطرناک‌ترین اشیا جهان محسوب می‌شود.
کشف پای فیل چرنوبیل
بین ماه‌های می‌و نوامبر ۱۹۸۶، پناهگاهی برای کمک به مهر و موم کردن مواد رادیواکتیو درون راکتور شماره ۴ نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل ساخته شد. این پناهگاه از فولاد و بتن ساخته شده بود. این پوشش تا ۹۵ درصد مواد رادیواکتیو اولیه را درون خود نگه می‌داشت.
در سال ۱۹۹۶، ده سال پس از فاجعه چرنوبیل، آرتور کورنیف، متخصص پرتوافشانی، از این مکان و پای فیل بازدید کرد. وی چندین عکس از ساختار موجود گرفت.
این عکس‌ها به عنوان هشداری برای بقیه جهان در مورد وضعیت ضعیف ساختار پوششی بود. به دنبال آن، گروهی متشکل از هفت کشور تامین مالی پروژه حبس ایمن جدید را برای ساخت محفظه‌ای مطمئن‌تر و پوشش بقایای راکتور شماره ۴ را بر عهده گرفتند. این ساختار در سال ۲۰۱۶ تکمیل شد و بخشی از یک پروژه بسیار بزرگتر محسوب می‌شود که هدف آن ایمن کردن منطقه اطراف نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل برای ۱۰۰ سال آینده است.
منبع: fararu-672215
