چرا «عشق کوفی» مثل «مختارنامه» نشد؟

به گزارش خبرنگار تلویزیون «هنرآنلاین»، در طول هفته‌های گذشته و همزمان با ایام اربعین حسینی، سریال «عشق کوفی» به پایان رسید. البته این سریال تنها مجموعه نمایشی نبود که قسمت پایانی خود را بر روی آنتن برد، بلکه سریال «بازپرس» نیز به پایان راه خود رسید.

اما بر اساس آخرین نظرسنجی مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما در خصوص میزان تماشای سریال‌های در حال پخش صداوسیما از نگاه مخاطبان، مجموعه تلویزیونی «بازپرس» با ۲۲.۵ درصد بیننده در میان پاسخگویان، پرمخاطب‌ترین سریال ماه اخیر تلویزیون شده و «عشق کوفی» با میزان بیننده ۱۳.۴ درصد در جایگاه دوم قرار گرفته است.

اما شاید برای بسیاری این سوال مطرح باشد که چرا «بازپرس» توانسته گوی رقابت را از «عشق کوفی» برباید؟ آنهم «عشق کوفی» که نسبت به «بازپرس» با سر و صدای بیشتری آمد و با وجود پایان‌بندی نسبتا خوب، بسیار بی سر و صدا به کار خود پایان داد.

تبلیغات رسانه ای و تلویزیونی سازمان هنری اوج برای «عشق کوفی» کم نبود و می توان گفت که این تبلیغات توسط سیما اگر بیشتر از «بازپرس» نبوده باشد، کمتر هم نبوده است؛ بنابراین نمی‌توان گفت که تبلیغات بیشتر باعث شده تا «بازپرس» بیشتر دیده شود.

هر دو شبکه نیز جزء پرمخاطب‌ترین شبکه های سیما هستند؛ هر دو سریال نیز در پیک ساعات پرمخاطب پخش شده است. هر چند که شاید بتوان یکی از دلایل استقبال بیشتر مردم از بازپرس را منظم و هر شب پخش شدن این سریال دانست. این در حالی است که عشق کوفی با وجود موضوع جذاب تاریخی با درون‌مایه عاشقانه، آخر هفته‌ها پخش می شد و شاید بتوان گفت یکی از دلایل این اختلاف در مخاطبان دو سریال، به همین ایام پخش برمی‌گردد که این خود نیاز به تحلیل و بررسی بیشتری دارد، زیرا مدتی است که تصمیمات سازمانی صدا و سیما بر این است که سریال های الف ویژه را در ایام آخر هفته پخش کند، اما آیا واقعا هر سریال الف ویژه ای مانند سریال «مختارنامه» این پتانسیل را دارد که مخاطب هفتگی و منظم خود را داشته و با گذر هفته ها ریزش جدی در مخاطبان نداشته باشد؟! تجربه عشق کوفی نشان داد که برخلاف مختارنامه نباید پخش هر سریالی را در کنداکتورهای آخر هفته ای چید.

البته شاید مقایسه اشتباهی هم که از ابتدای شروع عشق کوفی با سریال مختارنامه صورت گرفت، باعث شد تا پس از دو سه قسمت مخاطبان این سریال ریزش داشته باشند. از ابتدا رسانه ها اخباری منتشر کردند مبنی بر مقایسه این دو سریال، در حالی که این مقایسه بدون شک اشتباه بوده است. چه به لحاظ کارگردانی و چه به لحاظ پروداکشن و چه به لحاظ داستان فیلم که یکی واقعی و بر اساس اسناد معتبر تاریخ اسلام بوده و دیگری غیرواقعی و تنها یک درام تاریخی عاشقانه بوده است. تفاوت های بسیار زیادی بین این دو اثر وجود داشت اما یک مقایسه اشتباه باعث شد تا مخاطبان انتظاری کاری به قوت «مختارنامه» را داشته باشند که سال ها تحقیق و تولیدش طول کشیده است؛ البته به دور از انصاف است اگر با توجه به بودجه و زمان تولید سریال عشق کوفی آن را کاری ضعیف بدانیم، بلکه بدون شک این سریال ثابت کرد که اگر عزمی جزم شود، می توان با بودجه هایی بسیار کمتر سریال های تاریخی ماندگاری را خلق کرد.

در مجموع، کارگردانی و حتی فیلمنامه کار هم نمره قابل قبولی را دریافت کرد. عشق کوفی در تمامی این موارد از استانداردهای لازم برای یک تولید خوب برخوردار بود. با این حال، هر چند در این یادداشت به برخی دلایلی که در کمتر دیده شدن این سریال موثر بوده است اشاره کردیم، اما بدون شک مقایسه بین آمار مخاطبان بازپرس و عشق کوفی یادآور این نکته نیز هست که مخاطبان بیش از گذشته به سریال هایی علاقه نشان می‌دهند که دارای داستان های واقعی است و با مشکلات روز جامعه شان پیوند دارد، اما از آن طرف عشق کوفی فتح بابی است برای اینکه از این پس با رفع نقص‌ها، سیما بیش از قبل به ساخت کارهای تاریخی فاخر اهتمام بورزد.