رویداد ایران-شاهین جعفری: واشنگتن پست نوشت از زمان جنگ ویتنام تا زمان جنگ در افغانستان همه دولتهای آمریکا در بیانیهها و مصاحبههای رسمی به مردم دروغ گفتهاند. این نشریه آمریکایی در مطلبی که روز 21 دسامبر منتشر کرد افزود مقامهای دولتی آمریکا به دروغ تا کنون به مردم گفتهاند که دخالت آنها در افغانستان موفق بوده و آنان را به اهداف خود نزدیک کرده است.
سرنگونی و مبارزه با طالبان یکی از اهدافی بود که آمریکا رسما اعلام کرده بود در افغانستان به دنبال آن است. با بهانه حمله 11 سپتامبر به برجهای دوقلو و 19 سال پس از لشگرکشی آمریکا به افغانستان طالبان با پول و سلاح و حمایتهای خارجی همچنان مناطقی از افغانستان را در اختیار دارد و با بمب گذاری در مناطق و شهرهای مختلف احساس امنیت و آرامش را از مردم گرفته است.آمریکا که ادعای مبارزه با طالبان را داشته است، در برهههای مختلف تلاش کرده است به هر شکلی طالبان را در ساختار قدرت در افغانستان سهیم کند.
دو هیات بزرگ از نمایندگان طالبان و آمریکا در شهریورماه امسال مذاکرات محرمانهای را در دوحه پایتخت قطر آغاز کردند. گفته میشود چند مرتبه طرفین مذاکره کننده برای رایزنیهای منطقهای یا اجرای شرایط خواسته شده مانند مبادله تعدادی از اسرا این گفتگوها را متوقف کردند.
دریک برنامه مبادله اسرا در زمان توقف گفتگوها، طالبان دو تبعه آمریکایی را در مقابل تعدادی از رهبران خود به آمریکا تحویل داد. به گفته "سهیل شاهین" سخنگوی طالبان در قطر، "اناس حقانی" یکی از رهبران طالبان در این مبادله آزاد شد و به عنوان عضو ارشد مذاکره کننده در این گفتگوها با امریکا در دوحه شرکت کرد.
در همین شرایط روز 28 نوامبر یا 7 آذر دونالد ترامپ در یک سفر اعلام نشده به افغانستان با اشرف غنی، رییس جمهور این کشور دیدار کرد. پس از دیدار خصوصی بین دونالد ترامپ و اشرف غنی، رییس جمهور افغانستان در یک بیانیه رسمی خواستار یک آتش بس 10 روزه با طالبان شد. از سخنان بعدی دونالد ترامپ و گزارشی که از مذاکرات طالبان و آمریکا مطرح کرد مشخص شد درخواست آتش بس که اشرف غنی مطرح کرد در واقع از سوی طالبان درخواست شده بود.
همچنین روز 13 دسامبر یا 29 آذر "زلمای خلیل زاد" مغز متفکر وزارت خارجه آمریکا در سیاست های افغانستان با وزیر خارجه و فرمانده ارتش پاکستان دیدار و در این ارتباط گفتگو کرد. "خلیل زاد" سپس در آخرین گام سفر خود در منطقه با رییس جمهور افغانستان دیدار و دیدگاههای طرفهای دخیل را به اطلاع وی رساند.
مقامهای آمریکایی مذاکرات دوحه را بسیار پراهمیت قلمداد کرده اند ولی بسیاری از ابعاد تحرکات جدید واشنگتن در افغانستان در لایههایی از بیانیههای دروغین و وارونه واشنگتن همچنان در ابهام است.
سه نکته دراین فرایند بسیار قابل توجه است:
نکته اول: آمریکا طی سالهای گذشته و در پروسه مذاکرات دوحه رسمیت "گروه طالبان" را به عنوان یک طرف مذاکره کننده پذیرفته است. در حالی که هنوز نتایج انتخابات ریاست جمهوری اخیر افغانستان شدیدا مورد مناقشه نامزدهای شرکت کننده است، آمریکا تلاش میکند گروه طالبان را از طریق فرایند گفتگوهای به اصطلاح صلح در ساختار قدرت در افغانستان سهیم کند.
نکته دوم: طالبان طی سالهای گذشته مستمرا با هیات های آمریکایی گفتگو داشته است و اکنون نیز چندین ماه است در پروسه به اصطلاح صلح در دوحه قطر با مقامهای آمریکایی گفتگو میکند، ولی حاضر نیست با نمایندگان دولت منتخب افغانستان دیدار و گفتگو داشته باشد، چون دولت افغانستان را به رسمیت نمی شناسد.
نکته سوم: نتایج و توافقهای گفتگوهای به اصطلاح صلح افغانستان که بدون حضور نمایندگان دولت و ملت افغانستان، بین طالبان و آمریکا در دوحه قطر در جریان است ظاهرا بایستی از سوی دولت و ملت افغانستان مورد قبول قرار گیرد.
آیا دولت آمریکا که بیانیه های رسمی اش در کشور خود به عنوان دروغ پردازی دیده می شود می تواند نقش یک میانجی قابل اعتماد را بین طرفهای مختلف افغانستان داشته باشد؟ سوالی است که مردم افغانستان باید به آن پاسخ دهند.