- شاید منظور باهنر این است که در انتخابات سال آینده گشایشی صورت گیرد و دوباره به نظام انتخاباتی و رقابتی اصلاح‌طلب و اصولگرا برگردیم و از این وضعیت بحرانی خارج شویم. ولی به‌نظر می‌رسد که چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. حتی اگر نگاه رسمی به پیش از انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۳۹۸ برگردد، باز هم انتخابات رونقی نخواهد گرفت. به این دلیل ساده که اگر ایشان به اطرافیان و نزدیکان و فرزندان حتی اصولگرایان هم نگاه کنند، احتمالاً بسیاری را خواهند دید که نه‌فقط از اصولگرایان که از اصلاح‌طلبان و سایر مجموعه‌ها هم عبور کرده‌اند.
- در حقیقت، نیامدن مردم در دو انتخابات قبلی ربط چندانی به رد و تائید صلاحیت‌ها نداشت. موضع مردم عدم شرکت بود. این عدم شرکت هم مبتنی بر تجربه‌هایی بود که از انتخابات گذشته و سپس اتفاقات سال‌های ۹۶ تا ۹۸ داشتند. بخش قابل‌توجهی از مردم متوجه شدند هنگامی که در برابر این اندازه از اتفاقات نه‌تنها کوچک‌ترین تغییر و اصلاح سیاستی داده نمی‌شود، سهل است که مسیر معکوس را می‌روند پس انتخابات هم هیچ تغییری ایجاد نخواهد کرد و از این‌رو آگاهانه آن را فراموش کردند.
- مسئله این است که افراد و احزاب معتبر پس از این، در انتخابات نامزد و حاضر نخواهند شد؛ به این علت ساده که مردم آنان را نادیده خواهند گرفت و پاسخی به آنان نمی‌دهند. تحلیل ماجرای امروز ایران در قالب رقابت محدود اصلاح‌طلب و اصولگرا نادرست و انحرافی است. به قول معروف، آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت. باید طرحی نو در انداخت.
منبع: khabaronline-1727936
