برترین‌ها: یادداشتی از اشکان عقیلی درباره‌ی نخستین حضور مرتضی عقیلی پس از ۴۵ سال بر صحنه‌ی تئاتر ایران: این لحظه‌ای هست که به یکی از بزرگترین آرزوهام رسیدم...
در این سه سال گذشته به من و عمو مرتضی و خانواده‌ام تلخ گذشت …
روزهایی که به چشم خودم دیدم عمو مرتضی در مدت کوتاهی چقدر تنها شد
فرزند و تنها برادر و بهترین رفیقِ شو در مدت کوتاهی از دست داد و حالِ بسیار بدی داشت…
این موضوع بزرگترین دلیل بود برای تلاش های مضاعف من که عمو مرتضی بتونه دوباره به سینما و تأتر برگرده…
بر همه شمایی که صفحه من رو دنبال میکنید پوشیده نیست که در این سه سال گذشته با قلم و کلام و پست
هایی که گذاشتم،همیشه بر این تلاش بودم که عمو مرتضی و بقیه هنرمندان قدیمی بتونن دوباره به عشق و
حرفه خودشون برگردن!!!
اما نقطه عطف این ماجرا شبی بود که تلفنی با استاد پرویز پرستویی صحبت کردم و…
عمو پرویز نمیدونم چجوری از شما تشکر کنم
شما برای من و خانواده ام مردی و مردانگی را تفسیر کردین!!!
به راستی که مردی و مردانگی برازنده شما است دست شما رو میبوسم!!!
زبان قاصر و کلام ناتوان از این همه عشق و بزرگی و معرفت و ایستادگی و شجاعت شما هست!!!
فقط خدا میدونه که شما چه کردین…
اگر از بزرگی و مردانگی شما بنویسم حتما چندین کتاب میشه…
سایتون مستدام استاد پرویز پرستویی عزیزم
این روزها از زیباترین روزهای زندگی من هست و به یکی از آرزوهام رسیدم…
