در نگاه اول، ممکن است فضا، محیطی بی‌بو و بی‌صدا به نظر برسد؛ اما برخلاف تصور رایج، فضا و جهان هستی مملو از بوهایی عجیب، گاهی آشنا و گاهی

دانشمندان شواهدی از یک برخورد کیهانی در «خوشه برساووش»(Perseus cluster) یافته‌اند. این خوشه شامل گروهی از هزاران کهکشان است که فاصله چندانی

امروز (جمعه) روز جهانی نجوم در ایران است و علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی در نقاط مختلف کشور گردهم می‌آیند تا ضمن گرامیداشت این روز، دانش خود

دانشمندان شواهدی از یک برخورد کیهانی در «خوشه برساووش»(Perseus cluster) یافته‌اند. این خوشه شامل گروهی از هزاران کهکشان است که فاصله چندانی

محققان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی جیمزوب، سردترین سیاره را کشف کردند. در سال ۲۰۲۰، ستاره‌شناسان یک غول گازی پیدا کردند که به دور

اخترشناسان سرانجام موفق شدند راز ماده گمشده عالم را کشف کنند. ماده‌ای که دهه‌ها از دید بشر پنهان مانده بود. پژوهش تازه نشان می‌دهد این ماده

اخترشناسان در کمال تعجب متوجه شده‌اند که نیرویی بسیار قدرتمند در حال تکه‌تکه کردن نزدیک ترین کهکشان به راه شیری یعنی ابر ماژلانی کوچک است.

مأموریت یوفی clid که توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) به‌تازگی آغاز شده، یک پنجره جدید به کیهان می‌گشاید. این مأموریت که با استفاده از هوش

فضاپیمای افسانه‌ای گایا پس از یک دهه نقشه‌برداری از کهکشان خاموش شد. اگرچه فعالیت فیزیکی این فضاپیما به پایان رسیده، اما میراث داده‌ای آن

تلسکوپ فضایی جیمز وب توانسته است یک کهکشان عظیم را در اعماق کیهان، یعنی در دوران‌های بسیار اولیه شکل‌گیری جهان، کشف کند. این کهکشان، که

ناسا تصمیم گرفته یکی از ابزارهای علمی این فضاپیما را خاموش کند. این تصمیم، اگرچه برای حفظ انرژی و تمدید مأموریت اتخاذ شده، اما در عین حال

کهکشان بیضی‌شکل و بزرگ «مسیه ۸۷»(Messier 87) در فاصله ۵۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.

ماه فوریه برای علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی در نیمکره شمالی فرصتی بی‌نظیر است. این ماه به‌عنوان فصل کهکشان‌ها شناخته می‌شود و بهترین زمان

رسم این آسمان بی‌کران است که هر از گاهی همه ما را شگفت‌زده کند و باعث شود که بیش از پیش به عظمت خالقش پی ببریم. این بار اما منجمان

دانشمندان به‌تازگی نوع مرموزی از سیگنال‌های رادیویی به نام انفجار رادیویی سریع (FRB) را از کهکشانی مرده و بسیار دور تشخیص داده‌اند. براساس

اگر تلسکوپ خود را به سمت صورت فلکی «اسب بزرگ»(Pegasus) بگیرید، می‌توانید یک گستره کیهانی را از ستارگان راه شیری و کهکشان‌های دوردست پیدا

در یک دستاورد علمی شگفت‌انگیز، تلسکوپ جیمز وب ناسا به کشف دو کهکشان دوردست پرداخته است که تنها ۳۰۰ میلیون سال بعد از بیگ بنگ شکل گرفته‌اند.

بعد از انفجار ستاره، یک گوی آتشین بزرگ از گاز داغ به همه جهات شلیک می‌کند. وقتی این گاز به محیط میان‌ستاره‌ای برخورد می‌کند، آن قدر گرم

زندگی روی زمین بدون کربن نمی‌توانست وجود داشته باشد اما وجود خود کربن بدون ستاره غیرممکن است. تقریبا همه عناصر از جمله کربن، اکسیژن و آهن

درحالی‌که منظومه‌های چندسیاره‌ای در کهکشان ما رایج هستند، آنهایی که در یک شکل‌گیری گرانشی تنگ به نام «رزونانس» شناخته می‌شوند توسط

اولین نکته از آینده خورشید ما به طور سهوی در سال ۱۷۶۴ کشف شد. در آن زمان، «شارل مسیه»(Charles Messier) ستاره‌شناس فرانسوی در حال تهیه

کهکشان آندرومدا از جذاب‌ترین اجرامی است که می‌توان در آسمان شب با چشم غیرمسلح مشاهده کرد و هرچند نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به راه شیری است،

ساخت تلسکوپ فوق‌العاده بزرگ اروپایی با پیشرفت گنبد سازه و محفظه‌ی آینه‌ی اصلی به خوبی پیش می‌رود.

به نظر می‌رسد این تصاویر مستقیم از یک فیلم علمی تخیلی آمده باشند: برای اولین بار در تاریخ، تصویر واضحی از یک ستاره در کهکشانی دیگر داریم!

یک سحابی درخشان که در فاصله تقریبی ۲۷۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد، شبیه گیتاری است که یک تپ‌اختر درخشان در سردسته آن قرار دارد و لقب

تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) بازگشته است تا بار دیگر پرتره‌ای باشکوه از بخشی از فضا ​​را ترسیم کند. این بار این تلسکوپ قدرتمند روی کهکشان

مشتری به‌عنوان بزرگ‌ترین جهان منظومه شمسی، سیاره‌ای از نوع غول گازی و فاقد سطح سخت مثل زمین است. اما چگونه یک سیاره می‌تواند بدون سطح باشد؟

اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله ۴۲ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی گاوران (عوّا) قرار دارد و با نام کالدوِل ۴۵ نیز

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ رادیویی بزرگ «MeerKAT» در آفریقای جنوبی، دو کهکشان رادیویی غول پیکر را کشف کردند که 62 برابر بزرگ‌تر از

به لطف «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، یافته‌های جدیدی درباره سیاره «WASP-107b» به دست آمده است. این غول گازی که به دلیل چگالی بسیار کم و اتمسفر

این فواره‌ها حدود ۲۳ میلیون سال نوری امتداد دارند که بسیار فراتر از محدودیت‌های کهکشان میزبان خود و به اندازه ۱۴۰ کهکشان راه شیری است.

پژوهشگران با مقایسه عکس‌هایی که توسط دو ماموریت ناسا با فاصله بیش از ربع قرن از یکدیگر گرفته شده‌اند، آتشفشان فعال جدید و بزرگی را در قمر

ستاره شناسان پیش از این از رنگ قرمز این جرم می‌دانستند که کاملا دور است، و فرض می‌کردند که شکل علامت سؤالی آن توسط یک جفت کهکشان دوردست که

تصاویر نجومی از خوشه ستاره‌ای پروین، اغلب سحابی‌های انعکاسی آبی و جذاب را نشان می‌دهند. اما در اینجا آنها توسط آسمان نارنجی ناشی از طلوع

تصویر پروضوح جدید از پولاریس، علاوه‌بر نمایش نقاط تیره شبیه به لکه‌های خورشیدی، نشان می‌دهد که این ستاره ظاهرا پرجرم‌تر از تصور پیشین است.

نام کانوپوس برای اولین‌بار توسط «بطلمیوس» در سال ۱۵۰ پس از میلاد برای این ستاره انتخاب شد. اصطلاح Canopus از کلمه یونانی «Kanobos» گرفته

اگر بتوانیم حداکثر ۳ درصد از جهان را ببینیم، چگونه می توانیم تعداد کل کهکشان های موجود در آن را تخمین بزنیم.کهکشان راه شیری فقط یک ذره در

در 15 ژوئیه 2011، فضاپیمای دان ناسا یک رویارویی طولانی با سیارک وستا را آغاز کرد. این پرواز مأموریت دان را به اولین مأموریتی تبدیل کرد که

این خوشه به‌قدری روشن و بزرگ است که پیشینیان، آن را بیست‌وچهارمین ستاره روشن در صورت فلکی قنطورس می‌پنداشتند و ازاین‌رو آن را همانند

سحابی NGC ۶۱۸۸، در فاصله حدود ۴۰۰۰ سال نوری از ما در نزدیکی لبه یک ابر مولکولی بزرگ، در صورت فلکی آتشدان قرار دارد.

اخیرا شهاب سنگی آسمان اسپانیا و پرتغال را روشن کرد؛ این شهاب سنگ توسط ماهواره تصویرگر نسل سوم Meteosat و یک دوربین زمینی در اسپانیا ثبت شده

به نظر می‌رسد که کهکشان مارپیچی NGC 3169 (جرم سماوی شماره ۳۱۶۹ در فهرست NGC) مانند کاموایی کیهانی در حال باز شدن است.

دست خدا در واقع گلبولی دنباله‌دار است که رسما با نام «CG ۴» شناخته می‌شود. این گلبول در فاصله حدود ۱۳۰۰ سال نوری از زمین در کهکشان خودمان،

دست خدا در واقع گلبولی دنباله‌دار است که رسما با نام «CG ۴» شناخته می‌شود. این گلبول در فاصله حدود ۱۳۰۰ سال نوری از زمین در کهکشان خودمان،

ستاره‌های مرده که به کوتوله‌های سفید معروف هستند، از نظر جرم مشابه خورشید و از نظر اندازه مشابه زمین هستند. آنها در کهکشان ما رایج هستند و

کهکشان M100 در مقیاس واقعی کیهانی، باشکوه است و نمونه‌ای تمام‌عیار از کهکشان مارپیچی بزرگ و خوش‌تعریف شناخته می‌شود. این کهکشان بزرگ با بیش

جرم کهکشان کشف‌شده که با نام دب اکبر III/Unions 1 یا UMa3/U1 شناخته می‌شود، فقط 16 برابر جرم خورشید و وسعت آن نیز تنها 10 سال نوری است.

تصاویر کهکشان NGC 1559 در نور مرئی مانند تصاویری که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته است، گرداب درخشانی از نور با خوشه‌های ستاره‌ای درخشان و