با شروع فصل جوایز سینمایی هر روز فیلمی با راه یافتن به فهرست نامزدهای یک جایزه سینمایی، امیدوارانه به پیش رو نگاه میکند تا در نهایت این فصل با اهدای جوایز اسکار به پایان برسد.
این روزها خبر و نقد درباره آخرین فیلم اصغر فرهادی زیاد است. شب گذشته به سینما رفتم تا بعد از دیدن فیلم، فارغ از حواشی بتوانم صحت نظرات و نقدها را بررسی کنم.
از دیدگاهی کاملا سینمایی من خود «قهرمان» را فیلمی نمیبینم که پتاسیل این را داشته باشد که در نظر عموم مردم موفقیتی در اندازه «درباره الی» یا «جدایی نادر از سیمین» داشته باشد. یک دلیلش به کیفیت ساختاری فیلم مربوط است، یک بخش دیگر به ترکیب بازیگرانش، دلیل
«اصغر فرهادی که قهرمان نیمه دوم دههی 1380 سینمای ایران بود و با بعضی فیلمهایش به نحوی غیرطبیعی تمامی سینمادوستان را برای دفاع از خود متحد کرده بود، الان دیگر قهرمان نیست. اغلب رسانهها او را مصرف کردهاند و الان به دنبال قهرمان جدیدی هستند. «قهرمان» به نحوی
فیلم قهرمان مانند دیگر فیلمهای فرهادی داستانی مربوط به موقعیتهای بغرنج در زندگی روزمرۀ افراد عادی جامعه است، موقعیتهایی که تناقضهای اخلاقی آدمیان را به نمایش میگذارد و قضاوت در مورد آنها را برای مخاطب دشوار میکند.
تجربه نشان داده است که امضای اصغر فرهادی پای هر کاری باشد، استقبال مردم از آن تضمین شده است. چه روزگاری که «روزگار جوانی» را مینوشت چه امروز که با کولهباری از جایزه و عنوان «قهرمان» را به سینما آورده است.
فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی در شصتونهمین دوره جشنواره فیلم لندن در 2 سالن نمایش داده شد. از این فیلم در جشنواره لندن از سوی منتقدان و تماشاگران استقبال کمنظیری شده و در مجموع با بازخوردهای مثبتی از سوی منتقدان مواجه شده است.