شاید اغراق نباشد اگر از تیمره بهعنوان بزرگترین مجموعهدار جهان که دارای هزاران سنگنگاره و بوم صخرهای است، نام ببریم. نقشهایی که تا همین چند سال پیش مردم محلی تصور میکردند چوپانان آنها را به تصویر کشیدهاند و کسی نمیدانست که این نقشهای نمادین متعلق به
این یافته به آن معنا نیست که دایناسورها و انسانها همزمان در آنجا میزیستند بلکه به این معناست که ساکنان باستانی این منطقه، ردپاهای دایناسور را چیزی ارزشمند قلمداد میکردند، ولو اینکه از ماهیت واقعی آن بیخبر بوده باشند.
پسینگاه آن روز، با یک دوست، برای گریز از شیراز، بیآنکه بدانیم راه به کجا داریم، از چهارراه حافظیه، خاور را برگزیدیم و به راه زدیم. گرم سخن، از حافظیه، چهارراه ادبیات، بلوار گلستان، میدان کلبه، بلوار نصر غربی و شرقی را پشت سر گذاشتیم که روستاهای حسینآباد
نمیتوان انکار کرد که این شمایل شباهتی نزدیک به «کیفهای دستی زنانه» مدرن دارند. این اشیاء دستهای گرد در بالا و بدنهای تقریبا مستطیلی در پایین دارند و ممکن است درجات متفاوتی از جزئیات اضافه از جنس بافت یا نقوشی را نیز نشان دهند. گاهی این تصاویر به تنهایی