روزنامه جوان نوشت: جریانی که به نظر میرسد با هدف منفی جلوه دادن حضور بانوان در ورزشگاه از مدتها قبل برنامهریزی داشته است. جریانی که اتفاقات چهارشنبه شب گذشته برگ برندهای برای آن شد.
«در» برای فوتبال ایران دیگر روی همان «پاشنه» همیشگی نمیچرخد؛ اگر تا همین چند سال اخیر میشد با شیوههای قدیمی و لابیهای داخلی و خارجی، تهدیداتی را که از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا میشد، حلوفصل کرد، دیگر این فرمول جوابی نمیدهد و «سیاست وعده»، شبیه
موضوع سفر جیانی اینفانتینو بهعنوان رئیس فدراسیون جهانی فوتبال به ایران، به خاطر تحقق حضور زنان در ورزشگاهها برای بازیهای لیگ، چند روزی است که به صورت جدیتر مطرح شده است. او البته پیش از این هم از احتمال سفرش به ایران گفته بود اما این بار دیدارش با مهدی
فدراسیون فوتبال ایران و در رأس آن مهدی تاج، مثل بسیاری از روزهای سال اخیر، با «چه کنم»های زیادی روبهرو شده است؛ آنها هنوز درگیر ماجرای تیم ملی و رفتن مارک ویلموتس و احتمالا آوردن سرمربی جدید هستند که دوباره موضوع ورود زنان به ورزشگاه برایشان داستان
تماشاگران زن در بازی ایران و کامبوج موفق شدند وارد استادیوم شوند و ملی پوشان را تشویق کنند و بازی بعدی که تیم ملی میزبان خواهد بود به فروردین سال آینده موکول خواهد شد.
۱۸ مهر چند هزار بانوی ایرانی به ورزشگاه خواهند رفت تا یک مسابقه فوتبال را از نزدیک تماشا کنند. هستند بانوانی که برای نخستینبار به ورزشگاه آزادی میروند و به همین دلیل لازم است برای داشتن یک روز خوب و لذت تماشای فوتبال، اطلاعاتی درباره چگونگی ورود و خروج و
معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده در پاسخ به مخالفان حضور زنان در ورزشگاهها با این توجیه که رفتن به ورزشگاه مطالبه اصلی زنان نیست، اظهار کرد: زنان مطالبات زیادی دارند و کسی هم نگفته که رفتن به ورزشگاه تنها مطالبه زنان است. یکی از مطالبات زنان، حضور در
یوفا در بیانیهای به 55 عضو خود پیشنهاد کرده که هیچ تیم ملی و باشگاهی از قاره اروپا حق بازی با کشورهایی که برای حضور زنان در رقابتهای فوتبال محدودیت ایجاد میکند را ندارد.