خشکسالی بیخ گوش حیات‌وحش اصفهان
اثرات خشکسالی بر حیات‌وحش باعث کاهش تنوع گونه‌های جانوری وتخریب زیستگاه‌های طبیعی می‌شود، در وضعیت خشکسالی و کم آبی گونه‌های حیات‌وحش زیستگاه‌های خود را ترک و ناچار به مهاجرت می‌شوند، کمبود آب و علوفه از مباحثی است که زندگی حیات وحش در زیستگاه‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
خشکسالی زیستگاه‌های حیات‌وحش باعث آسیب‌پذیری زیستگاه‌های حیات‌وحش، افزایش بیماری‌ها در آنها و کاهش باروری و انقراض‌های محلی می‌شود، در بخش گیاهی نیز خشکسالی به انواع گونه‌های درختان و گیاهان آسیب می‌زند و آفات گیاهی و نیز تعداد آتش‌سوزی‌ها را بیشتر می‌کند و به دلیل فرسایش کیفیت خاک از بین می‌رود. با کاهش بارندگی‌ها زیستگاه‌های طبیعی تحت تأثیر قرار گرفته است هرچند برای حفظ این ذخایر اقداماتی انجام شده تا تبعات حاصل از این خشکسالی به حداقل برسد اما کمبود علوفه باعث کاهش زادآوری حیات‌وحش شده تا جایی که اگر این مسئله را با چند دهه قبل مقایسه کنیم خسارت‌های وارد شده در عدد و رقم نمی‌گنجد.
خشکسالی علاوه بر اثرات سوئی بر میزان زاد و ولد حیات‌وحش موجب تخریب زیستگاه آنان شده است، این پدیده در عرصه‌های زیست محیطی در کمین گونه‌های نادر جانوری نشسته و آنها را در معرض خطر انقراض قرار داده است همچنین گونه‌های گیاهی و جانوری هر سال ضعیف‌تر می‌شوند و با گذر از مناطق حفاظت شده اثرات خشکسالی قابل مشاهده است.
شاید مسئله مهاجرت حیوانات در نگاه اول بی‌خطر به نظر برسد اما دور شدن حیوانات از مناطق حفاظت شده و افزایش شکار؛ کم شدن گونه‌های مختلف را به دنبال دارد و نزدیک شدن آنها به سکونتگاه‌های انسانی از تبعات مهاجرت است. اگرچه وجود آب و علوفه در منطقه سبب افزایش حیوانات می‌شود اما توزیع آب و علوفه قواعد خاص خود را دارد چنانچه بدون برنامه انجام شود اثرات نامطلوبی به دنبال دارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان با گلایه از قضاوت‌های انجام شده توسط بعضی از فعالان این حوزه اضافه می‌کند: معضل خشکسالی پدیده نوظهور و خطرناکی است که با همکاری و صبوری باید آن را پشت سر گذاشت، بنابراین اینکه به طور احساسی و مقطعی بخواهیم آن را موقتاً و در بستر نامناسب امروز حل کنیم، راه حل درستی نیست.
وی خاطرنشان می‌کند: به طور کلی خشکسالی پدیده‌ای خطرناک است و خسارات زیادی در حوزه محیط زیست ایجاد می‌کند، اما با توزیع علوفه موافق نیستیم و بسیاری از کارشناسان حیات‌وحش هم مخالف این فعالیت هستند و معتقدند حیات‌وحش باید بتواند شرایط خودش را تحمل کند و ممکن است مقداری از جمعیت آنها کم شود، اما در سال‌های بعدی به طور طبیعی این کمبود جبران می‌شود.
حشمتی ادامه می‌دهد: در کشورهای توسعه یافته، در صورت بروز خشکسالی و انتقال حیات‌وحش به شهرها، مردم از آنها حمایت و مراقبت می‌کنند و حتی ممکن است اجازه استفاده از محصولات زراعی خود را به آنها بدهند، اما در ایران با توجه به امکانات امنیتی اندک نظیر دوربین‌های مجهز، میزان تخلفات و شکار بالا مجبور به حفظ حیات‌وحش در مناطق حفاظت شده با غذارسانی مصنوعی هستیم.
خشکسالی علاوه بر اثرات سوئی بر میزان زاد و ولد حیات‌وحش موجب تخریب زیستگاه آنان شده است، این پدیده در عرصه‌های زیست محیطی در کمین گونه‌های نادر جانوری نشسته و آنها را در معرض خطر انقراض قرار داده است همچنین گونه‌های گیاهی و جانوری هر سال ضعیف‌تر می‌شوند و با گذر از مناطق حفاظت شده اثرات خشکسالی قابل مشاهده است.
شاید مسئله مهاجرت حیوانات در نگاه اول بی‌خطر به نظر برسد اما دور شدن حیوانات از مناطق حفاظت شده و افزایش شکار؛ کم شدن گونه‌های مختلف را به دنبال دارد و نزدیک شدن آنها به سکونتگاه‌های انسانی از تبعات مهاجرت است. اگرچه وجود آب و علوفه در منطقه سبب افزایش حیوانات می‌شود اما توزیع آب و علوفه قواعد خاص خود را دارد چنانچه بدون برنامه انجام شود اثرات نامطلوبی به دنبال دارد.
نیاز حیات‌وحش استان اصفهان بیش از کمک‌های مردمی است
ایرج حشمتی با اشاره به کمک سمن‌ها در شهرستان‌های مختلف و تجمیع ۳۵ تنی علوفه، می‌گوید: نیاز حیات‌وحش اصفهان، بیشتر از کمک‌های مردمی و مستلزم کمک‌های کلان دولتی بود، اما به هر روی با احتساب کمک‌های مردمی تقریباً ۲۰۰ تن علوفه در تابستان امسال برای مناطق حفاظت شده تأمین شد که بالغ بر یک میلیارد تومان آن از اعتبارات دولتی بود.مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان با گلایه از قضاوت‌های انجام شده توسط بعضی از فعالان این حوزه اضافه می‌کند: معضل خشکسالی پدیده نوظهور و خطرناکی است که با همکاری و صبوری باید آن را پشت سر گذاشت، بنابراین اینکه به طور احساسی و مقطعی بخواهیم آن را موقتاً و در بستر نامناسب امروز حل کنیم، راه حل درستی نیست.
وی خاطرنشان می‌کند: به طور کلی خشکسالی پدیده‌ای خطرناک است و خسارات زیادی در حوزه محیط زیست ایجاد می‌کند، اما با توزیع علوفه موافق نیستیم و بسیاری از کارشناسان حیات‌وحش هم مخالف این فعالیت هستند و معتقدند حیات‌وحش باید بتواند شرایط خودش را تحمل کند و ممکن است مقداری از جمعیت آنها کم شود، اما در سال‌های بعدی به طور طبیعی این کمبود جبران می‌شود.
حشمتی ادامه می‌دهد: در کشورهای توسعه یافته، در صورت بروز خشکسالی و انتقال حیات‌وحش به شهرها، مردم از آنها حمایت و مراقبت می‌کنند و حتی ممکن است اجازه استفاده از محصولات زراعی خود را به آنها بدهند، اما در ایران با توجه به امکانات امنیتی اندک نظیر دوربین‌های مجهز، میزان تخلفات و شکار بالا مجبور به حفظ حیات‌وحش در مناطق حفاظت شده با غذارسانی مصنوعی هستیم.