ویروس کرونا چقدر در بدن بیمار می ماند؟

گزارش‌های موردی از مثبت شدن PCR بعد از گذشت زمان قرنطینه کرونا، وجود دارد. از آن‌جایی که تداوم حضور RNA ویروس کووید -۱۹ در مایعات بدن بیماران مبتلا به کرونا، ممکن است احتمال انتقال ویروس را افزایش دهد، هنوز در مورد کافی بودن مدت زمان توصیه‌شده قرنطینه، عدم اطمینان وجود ندارد.
بر همین اساس پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی گیلان با انجام یک مطالعه ماندگاری کرونا ویروس سندروم حاد تنفسی دو را در نمونه‌های گرفته‌شده از بینی، حلق، خون، ادرار و مدفوع بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ بررسی کردند.
در این مطالعه طولی مبتنی بر بیمارستان، ۱۰۰ مورد تأیید شده کووید -۱۹ بین فروردین تا شهریور ماه ۱۳۹۹ در استان گیلان، بررسی شدند و از ناحیه حلق، خون، ادرار و مدفوع هر یک از شرکت‌کنندگان در زمان‌های بستری شدن در بیمارستان، هنگام ترخیص، یک هفته پس از ترخیص و هر دو هفته یک بار نمونه گرفته شد. این نمونه‌گیری تا زمان منفی شدن تست PCR همه شرکت‌کنندگان ادامه یافت.
بررسی‌های این مطالعه نشان داد که طول مدت ماندگاری RNA ویروسی در نمونه‌های حلق از اولین نتیجه مثبت PCR در هنگام پذیرش هشت روز بود. همچنین در این بررسی حداکثر مدت زمان دفع ویروس ۲۵ روز از زمان پذیرش بود. به علاوه؛ حضور ویروس در خون، ادرار و مدفوع به ترتیب در ۲۴ درصد، هفت درصد و شش درصد از بیماران تشخیص داده شد.
طبق این بررسی‌ها؛ متوسط مدت ماندگاری ویروسی به ترتیب در نمونه‌های خون هفت روز، ادرار ۶ روز و مدفوع ۱۳ روز بود. همچنین بیشترین مدت ماندگاری ویروسی در نمونه‌های خون، ادرار و مدفوع به ترتیب ۱۷، ۱۱ و ۴۲ روز از زمان پذیرش بود.
این بررسی نشان داد که در تست PCR بلافاصله پس از ترخیص بیماران بستری‌شده، هیچ مدرکی از مواد ژنتیکی ویروسی یافت نشد و می‌توان نتیجه گرفت درمان‌های مناسبی در این بیمارستان برای بیماران انجام گرفته شده است.
با این حال، پژوهشگران این تحقیق توصیه می‌کنند برای ارزیابی اثرات داروهای مختلف بر دفع ویروس از طریق ترشحات بدن، تحقیقات بیشتری با حجم نمونه بیشتر و آزمایشات کنترل شده تصادفی چند مرکز و آینده‌نگر انجام شود.
نتایج این پروژه تحقیقاتی با عنوان «تداوم SARS-CoV-۲ RNA در نمونه‌های بینی، حلق، خون، ادرار و مدفوع بیماران مبتلا به COVID-۱۹: یک مطالعه طولی مبتنی بر بیمارستان» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و فرحناز جوکار، توفیق یعقوبی، محمود خوش‌سرور، سنبل طارمیان، لیدا محفوظی، حیدر علی بالو، علیرضا جعفری‌نژاد و…؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی گیلان در انجام این طرح تحقیقاتی مشارکت داشتند.