بخشی از گفتگو با وی:
* نمی شود به مردم گفت امسال عزاداری نکنید و یا به مردم بگوییم امسال عزاداری بکنید.
* اینها دستوری نیست و فرمان و قانون اصلا در این مسأله راه ندارد.
* سال گذشته هم مردم ما نشان دادند عزاداری باید با شکوه برگزار شود اما با شکوهی که جوانب و ابعاد دیگر هم باید در آن حفظ و رعایت شود. من این نکته را عرض کنم که مسأله «حفظ جان» امری است که هم عقل بر او حکم و درک می کند و هم دین ما که یک دین عقلی و عقلایی است.
* حفظ جان یک انسان بسیار مهم است. شما ببینید که اگر یک انسانی کشته شود در دین ما به منزله این است که تمام انسان ها کشته شده اند.
* انقدر حفظ یک نفس محترمه مورد توجه قرار گرفته است. هم واجب است که انسان جان خودش را حفظ کند و هم حق ندارد جان دیگران را بر خطر بیاندازد. بنابر این اگر خدای ناکرده کسی به کرونا مبتلا شده و می داند که اگر با جمعی و یا فردی نشست و برخاست کند او مبتلا می شود، اگر خدای ناکرده مبتلا شود او ضامن است.
* هم کار حرامی انجام داده و هم ضامن این قضیه است. کسی که کرونایی است نباید حتی با نزدیک ترین افراد خودش نشست و برخاست کند تا اینکه کاملا خوب شود.
* من نمی دانم آیا آقایان به حرف هایی که در فضای مجازی می زنند توجه کرده اند؟! می گویند کرونا هست، باشد می رویم، کشته شویم. از جهت فقهی هیچ فقیهی و هیچ عالمی نمی گوید که اگر بدانی کشته می شوی عزاداری امام حسین(ع) باز هم استحباب دارد و همه می گویند حرام است.
* کشته شدن جای معینی دارد. حفظ نفس که این مقدار اهمیت دارد، در دین ما «جهاد در راه خدا» استثنا شده است. انسان ولو اینکه می داند کشته می شود باید برای جهاد در راه خدا برود. در راه دفاع از خود، ناموس و حتی مالش می تواند جان خودش را فدا کند؛ اما در غیر اینها ما نداریم.
* در یک عزاداری اگر انسان کاری انجام بدهد که موجب کشته شدن خودش بشود، جایز نیست. هیچ فقیهی از صدر قضایای کربلا تا به حال نداریم که بگوید این جایز است.
* این فکر که یک روحانی یا یک مداح و یا کسی که عزادار و عاشق امام حسین(ع) است بگوید «کرونا به مجلس امام حسین(ع) نمی آید»، «کرونا به حرم حضرت رضا(ع) نمی رود»، «کرونا به حرم حضرت امیر(ع) و کربلا نمی رود»، مگر ما علم غیب داریم؟!
* باید عزاداری ها واقع شود. در خانه های خودمان، هرکسی بر سر درب خانه خودش پرچم سیاهی بزند، چراغی که علامت عزاداری باشد را نصب کند.
