ابراهیم افتخار، معلم بازنشسته و از همکاران محمود اعطاء در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: محمود اعطاء متولد سال ۱۳۱۵، معلم زیست‌شناسی و برادر احمد اعطاء معروف به "احمد محمود" نویسنده معاصر خوزستانی است. محمود اعطاء با استعدادی که داشت وارد دانشسرای عالی تهران شد و اولین دانش‌آموخته مقطع کارشناسی در رشته زیست‌شناسی و اولین لیسانسه خوزستان در رشته زیست بود. او پس از فارغ‌التحصیلی به اهواز بازگشت و به تدریس درس زیست شناسی پرداخت. البته پیش از وی دبیران زیست بسیاری بودند اما با توجه به اینکه آموزش عالی مانند امروز اینگونه گسترده نبود، همه یا دیپلمه و یا فوق‌دیپلمه بودند.
محمود اعطا به چه شناخته‌شده بود؟
این معلم بازنشسته بیان کرد: ماهیت تدریس استاد محمود اعطاء با دبیران دیگر تفاوتی نداشت و تنها تفاوت در سبک ارائه و بیان مطلب بود؛ استاد با عطوفت، مهربانی و جذابیت، مطالب درسی را تدریس می‌کرد و همین ویژگی باعث می‌شد که بچه‌ها با علاقه زیادی به درس گوش دهند. استاد هیچ‌گاه دانش‌آموزی را از کلاس اخراج نکرد و حتی با دانش‌آموزانی که مشکل ایجاد می‌کردند، صبورانه صحبت می‌کرد.
روش تدریسی متمایز از سایرین
کلاس‌هایی که با خاطرات خوش به پایان می‌رسید
این معلم بازنشسته بیان کرد: از ویژگی‌های خوب دیگر استاد، اخلاق بسیار خوب او بود و نسبت به دانش‌آموزان و همکاران بسیار مهربان، آرام و با محبت بود. استاد همچنین بسیار کم حرف و آرام بود. او وقتی می‌دید که دانش آموزان خسته هستند و یا مشکلی پیش آمده، بدون آنکه با ما در میان بگذارد و یا دانش‌آموزی را به دفتر مدیر مدرسه بفرستد، خود برای حل مشکل پیش‌قدم می‌شد و ماجرا را با شیرینی‌دادن به بچه‌ها خاتمه می‌داد. در پایان سال که آخرین جلسه کلاس بود، بچه‌ها لباس‌های نو را به تن می‌کردند و او هم شیرینی می‌خرید و همه با هم عکس یادگاری می‌گرفتند. استاد همیشه کلاس‌ها را با خاطرات خوش به پایان می‌رساند.
افتخار گفت: استاد محمود اعطا با اینکه برادر "احمد محمود" نویسنده خوزستانی بود اما هیچ گاه این مساله را بیان نمی‌کرد و من به صورت اتفاقی این موضوع را از دیگران شنیدم. استاد نمی‌خواستند از این طریق کسب وجه و اعتبار کنند. البته یک بار از استاد پرسیدم که آیا لقب "احمد محمود" به اسم شما ارتباطی دارد؟ که ایشان گفتند بله، برادرم لقب خود را از اسم من گرفته است.
برای آمدن به کلاس سر از پا نمی‌شناخت
ابراهیم افتخار (چپ) در کنار استاد محمود اعطا
وی بیان کرد: استاد محمود اعطا هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت؛ اما تمام عشق و علاقه خود را صرف دانش آموزان خود می‌کرد و برای آمدن سر کلاس سر از پا نمی‌شناخت. استاد بیشتر در مدارس دولتی تدریس می‌کرد و هرگز تدریس خصوصی نداشت.
این معلم بازنشسته گفت: آموزش و پرورش هیچ گاه از استاد تقدیر نکرد و برنامه‌ای برای تقدیر از ایشان برگزار نشد؛ تنها سال گذشته دانش آموزان قدیمی استاد برای ایشان برنامه ای برگزار کردند و سردیسی از استاد رونمایی شد که در روحیه استاد تاثیر بسیاری داشت. تجلیل از معلمان باعث ایجاد انگیزه برای معلمان جوان به منظور شناخت شیوه تدریس معلمان قدیمی می‌شود. اما کم‌کم گَرد فراموشی بر نام معلمان خوب استان می‌نشیند.
شوق دانش‌آموزان برای دیدن کلاس "اعطاء"
این معلم ادامه داد: به یاد می‌آورم معلمی که دانش‌آموزان دیگر کلاس‌ها برای دیدن تصاویر رنگارنگ درس زیست‌شناسی بر تابلوی سیاهش، پشت شیشه کلاس به یکدیگر فشار می‌آوردند و وقتی کارش تمام می‌شد، مات و مبهوتِ یک معلم شیک‌پوش، باوقار و بامتانتی می‌شوند که بند اول انگشتانش به رنگ سرخ و سبز و زرد درآمده است و گویی علم تشریح را به شهود کشیده است.
اهوازیان گفت: با خود فکر می‌کنم خداوندا چه موهبتی است که به یک معلم داده‌ای، که در حد اعلای مهربانی و عشق به دانش‌آموز از چنان ابهتی برخوردار است که ترس آمیخته با احترام و گویا فقط با نگاه است که می‌تواند بیان عشق دانش‌آموز به معلم باشد. شاید به دلیل ویژگی کار معلمی، خوش‌گمانی یک معلم دور از ذهن به نظر برسد اما محمود آنچنان به دانش‌آموز خود خوش‌گمان است که ریشه راستگویی و صداقت را در عمق وجود او می‌کارد و آنچنان خود با حیا است که دانش‌آموز زشتکاری را از خود می‌زداید و آنچنان شکیباست که گویی تمام عالم، وفق مراد او است.نیمی از حقوقش را صرف دانش‌آموزان می‌کرد
محمود آنچنان ذات ارزشی داشت که برادر نویسنده‌اش «احمد اعطاء» به دلیل عشقی که به او داشت، نام فرهنگی خود را احمد محمود برگزیده بود.
