به گزارش شرق ؛ چند روز از آغاز جشنواره چهل و وسم فیلم فجر می گذرد اما هنوز تنور آن گرم نشده و خبری از صفهای طولانی یا سانس های ویژه نیست . البته در موارد دبیرخانه جشنواره اعلام کرد که فیلمهای موسی و زیبا صدایم کن به سانس اضافه کشیده شد اما در بیشتر سانسها سینماها خالی از تماشاگر است .
کسانی که پیشتر به جشنواره رفته اند از صف های طولانی، بلیت های نایاب و ازدحام جمعیتی که نتوانستند خودشان را به سالن های سینما برسانند خاطرات فراوانی دارند.جشنواره در هر شرایطی که برگزار می شد مخاطب داشت و طیف وسیعی حتی برای تماشای فیلم های ضعیف هم راهی سینماها می شدند و شمال و جنوب و شرق و غرب پایتخت هم تاثیری بر اراده علاقه مندان نداشت.
این روزها نتیجه یک سینمای دولتی، رانتی و دوست نداشتنی در جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشته شده که بیشتر از همه محصول تفکرات مدیران سابق فرهنگی در این کشور است. .
آنها می خواستند با جذب نیروهای جوان و خرج های میلیاردی آثاری تولید کنند تا تفکرات آن ها را نمایندگی کند و همین کار را هم انجام دادند اما فرصت برداشت پیدا نکردند. با این حال اما نمایش فیلم های این روزها نشان داد که مدیران سابق در یکدست سازی سینما و حذف سینماگران مستقل تا حدود زیادی موفق عمل کرده و توانسته اند در راستای خواسته های ایدئولوژیک خود پیش بروند.این البته یک سوی داستان است.
حالا در چهل و سومین دوره این رویداد اتفاق مهمی افتاد و سینماهای مردمی تقریبا از تماشاگر خالی است. مردم از فیلم های این رویداد استقبال نکرده اند. برای درک این موضوع کافی است به سایت جشنواره و قسمت خرید بلیت سر بزنید تا ببینید هر فیلمی چند بلیت فروخته است.
مهم ترین مزیت شفاف سازی و دسترسی آزاد به اطلاعات همین است که می توان واقعیت را با چند کلیک پیدا کرد و اسیر بازی های رسانه ای و جریان سازی های رایج قرار نگرفت. رصد های آماری در روزهای یکشنبه و دوشنبه نشان می دهد که تقریبا اکثر سالن های جشنواره در این دو روز خالی از تماشاگر بوده اند و مردم رغبتی به تماشای فیلم ها نشان نداده اند. ریزش شدید مخاطب در جشنواره فیلم فجر از چند منظر قابل بررسی است. مهم ترین دلیل روگردانی مردم از همین است که به ژانر فیلم ها و داستان های آن علاقه ندارند. در روزهای اخیر روایت های بسیاری از شعاری بودن فیلم ها منتشر شده و به نظر می رسد ذائقه مردم تغییر کرده و تحت هیچ شرایطی به چنین آثاری روی خوش نشان نمی دهند .
نکته دیگری که در ریزش شدید مخاطب سهیم بوده وضعیت روحی روانی جامعه و بحران حاکم اقتصادی است. فضای فرهنگی جامعه وقتی تحرک پیدا می کند که حال روحی جامعه خوب باشد. سینما، موسیقی، کتاب، نقاشی و...به طور مستقیم از وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه تاثیر می گیرد.بخش بزرگی از مخاطبان سینما از قشر متوسط جامعه هستند که در این دوران با فشارهای اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم می کنند.
در این سال ها سفره معیشتی این قشر آنقدر کوچک شده و در خطر قرار گرفته که مجبور شده اند بسیاری از علاقه مندی هایشان را حذف کنند تا بتوانند زندگی روزمره خود را بگذرانند. سینما رفتن یک کنش جمعی است و حساب کنید اگر یک گروه ۴ نفره بخواهند برای تماشای فیلمی به سینما بروند باید چیزی حدود ۵۰۰ هزار تومان هزینه کنند تا فقط بتوانند خودشان را به سینما برسانند و فیلم ببینند و بدون انجام کار دیگری به خانه برگردند.
شاید بلیت ۸۰ هزار تومانی با اوضاع تورم خیلی نسبت دقیقی نداشته باشد اما با این حال قشر متوسط جامعه و علاقه مندان سینما از پس همین هزینه هم دیگر بر نمی آیند.
یک موضوع مهم دیگر این است که چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر دوره عبور از فیلمسازهای نامدار و سلبریتی ها بوده و اگرچه در ظاهر پوست اندازی اتفاق افتاده اما در باطن شکاف بزرگی به وجود آمده که می تواند در ریزش مخاطبان سهم قابل توجهی داشته باشد. این مساله را در یک جمله می توان خلاصه کرد که علاقه مندان سینما به تعداد زیادی از فیلمسازان این دوره اعتماد نکرده اند.
دیروز اسامی ۱۵ فیلم صدر نشین فهرست آرای مردمی اعلام شد و فیلمهای«مرد آرام» به کارگردانی بهنوش صادقی، «فریاد» ساخته محمدرضا اردلان و «سونسوز» به کارگردانی رضا جمالی در صدر قرار گرفتند.این سه فیلم جزو معدود فیلم های مستقل جشنواره به حساب می ایند که با هزینه بخش خصوصی تولید شده اند و داستانشان نیز درباره موضوعات روز جامعه است. همین می تواند برای مدیران سینمایی درس آموز باشد.
منبع: sharghdaily-967080