هواداران پرخاشگر را درمان کنید

رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: هواداران که جدای از الفاظ رکیکی که بر ضد یکدیگر به کار می‌بردند با هر چیزی که در دسترسشان قرارمی گرفت یکدیگر را مورد هدف قرار می دادند. ضمن آن که پرتاپ انواع بطری ها به داخل زمین هم دیگر چیز عادی شده بود. اما دلیل این همم عصیانگری هواداران در بازی حساس به ویژه جدال هایی که یک طرف آن پرسپولیس است چیست؟ هواداران این تیم با طرفداران سپاهان و تراکتور حسابی مشکل دارند و ظاهرا قرار نیست بین طرفین آشتی برقرار شود. البته این موضوع را می توان به کل فوتبال ایران تسری دارد جایی که تماشاگران با کمترین تنشی دچار چنان عصیانی می شوند که دیگر قابل کنترل نیستند. به هرحال بازی پرسپولیس با علاوه بر تعیین سرنوشت احتمالی معادلات بالای جدول، چهره دیگری از نوع هواداری در فوتبال را برجسته کرد که تداومش می‌تواند زنگ خطر را به صدا دربیاورد. اتفاقی که البته که چندان تازه نیست و هنوز مسکنی برایش پیدا نشده ولی واضح است که شیوع و گستردگی آن، چیزی نیست که بتواند باری از روی دوش این فوتبال بردارد. این ماجرا دقیقا همان چیزی است که شرایط علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تراکتور را در این دیدار بیش از هر زمان دیگری دشوار کرد. او تا ابتدای همین فصل، چندین فصل رویایی، همراه با جام‌های متعدد با پرسپولیس داشت. دریافت پیشنهاد مالی بهتر و جدایی به شیوه‌ای نه چندان دوستانه از پرسپولیس، همه‌چیز را در باشگاه تهرانی، علیه او کرد. دقیقا از همان روزی که بیرو پیراهن تراکتور را به تن کرد، بسیاری برای بازگشت او به آزادی و تقابل با پرسپولیس لحظه‌شماری می‌کردند. او به همراه مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر، از چهره‌های اثرگذار پرسپولیس در فصل گذشته بودند که در این فصل راهی تبریز شدند. اتفاقا هر 3 نفر هم در تقابل با پرسپولیس در آزادی، در ترکیب اولیه تیم حضور داشتند و اسم هر 3 هم در زمره ناکامان این بازی ثبت شد. اگرچه می‌توان سختی کار را در سطح بسیار پایین‌تری متوجه ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر دانست ولی توجه اصلی تماشاگران پرسپولیس در این جدال معطوف به علیرضا بیرانوند بود. این مورد را می‌توان از همان حجم انتشار دلارهای تقلبی که با عکس او چاپ شده و حتی به دست بازیکنان پرسپولیس هم رسیده بود، متوجه شد. برای هجمه علیه بیرانوند در آزادی ولی شعار هواداران و بوق‌های مکرری که باید روی آن گذاشت، تلخی داستان را صدبرابر کرد. بیرو می‌دانست در آزادی کسی از او استقبالی نخواهد کرد ولی هرگز تصورش را هم نمی‌کرد که با این همه شعار بوق‌دار مواجه شود. واکنش‌های عصبی نسبت به رفتار و شعارهای ناپسند تعدادی از تماشاگران پرسپولیس نزد دروازه‌بان تراکتور مشهود بود. او گاهی تماشاگران را به نشانه اعتراض تشویق و گاهی سرش را به نشانه افسوس تکان می‌داد. نتیجه همه آن‌ها یک چیز بود؛ برهم خوردن تمرکز. شاید این موضوع در گل دومی که تراکتور دریافت کرد به طور تمام و کمال تجلی داشت؛ بیرانوند که گویی درگیر حواشی پیرامونی شده بود، فقط مسیر توپ گولسیانی را دنبال کرد که چطور به تورش می‌چسبد. اما موضوع بیرانوند را نباید تنها به یک بازیکن و عده ای تماشاگر یا تماشاگرنما محدود کرد بلکه این بی‌اخلاقی‌ها را باید به کل فوتبال ایران تعمیم داد و آرزو کرد درمانی برای آن پیدا شود.