(تصاویر) گوسفند «دورپِر»؛ گوسفندی با ریشه ایرانی که بهترین پوست جهان را دارد!
«دورپِر» یک نژاد گوسفند اهلی آفریقای جنوبی است که با تلاقی دو نژاد «دورسِت هورن» و «گوسفند سر سیاه ایرانی» ایجاد شده است. این نژاد با تلاش وزارت کشاورزی آفریقای جنوبی برای پرورش یک گوسفند گوشتی مناسب برای مناطق خشک‌تر کشور ایجاد شد.
در حال حاضر در مناطق دیگر نیز پرورش می‌یابد و دومین نژاد گوسفند رایج در آفریقای جنوبی به شمار می‌رود.
این نژاد برای زنده ماندن در مناطق خشک و وسیع آفریقای جنوبی به خوبی سازگار است. دارای قدرت باروری و غریزه مادری بالا همراه با سرعت رشد بالا و سرسختی زیاد است. این نژاد دارای سر سیاه مشخصی است و از روی همین سر سیاه‌اش کاملا قابل تشخیص است.. دورپر دومین نژاد بزرگ در آفریقای جنوبی است و در بسیاری از کشور‌های دیگر در سراسر جهان گسترش یافته است.
درصد بره زایی ۱۵۰ درصدی در آفریقای جنوبی غیر معمول نیست، و همچنین میانگین باروری این نزاد شگفت‌انگیز ۱۶۰ درصد است. قوچ‌ها در سنین پایین به بلوغ جنسی می‌رسند. مشاهده شده که قوچ‌ها تا پنج ماهگی شروع به جفت‌گیری کرده اند. افزایش وزن زنده که به بره‌ها اجازه می‌دهد در ۱۰۰ روز به حدود ۳۶ کیلوگرم و ۱۷ کیلوگرم لاشه برسند، از اولین حتلاقی نژاد‌هایی که در منطقه «مالی» رشد کرده به دست آمده است. تجربه محلی نشان می‌دهد که لاشه‌هایی با درصد چربی ۲ تا ۳ به راحتی در این شرایط به دست می‌آیند.
ژنتیک «دورپر سفید» همچنین به توسعه نژاد گوسفند سفید استرالیایی کمک کرده است.
پرورش دورپر
این نژاد توانایی بالا برای شکوفایی، رشد و تولیدمثل در محیط‌های نامنظم و کم بارش دارد. دورپر به خوبی با شرایط خوراک سازگار است و به کشاورزان یک روش جایگزین برای تکمیل بره‌ها در زمان خشکسالی ارائه می‌دهد. این نژاد دارای توانایی چرا و جست و جوی علوفه است که نشان می‌دهد گیاهانی را که به ندرت توسط مرینو خورده می‌شوند مصرف می‌کند.
دورپر یک نژاد با مراقبت آسان است که به حداقل نیروی کار نیاز دارد. این نژاد دارای پوست ضخیم است که بسیار ارزشمند است و در شرایط آب و هوایی سخت از گوسفندان محافظت می‌کند. پوست دورپر محبوب‌ترین پوست گوسفند در جهان است و با نام Cape Glovers به بازار عرضه می‌شود. پوست این نژاد درصد بالایی از درآمد (۲۰ درصد) در آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهد. برخلاف مرینوها، دورپر‌ها نیازی به پشم‌چینی و قطع دنبه ندارند و بسیار کمتر مستعد برخورد با مگس و سایر انگل‌ها هستند.
درصد بره زایی در شرایط خوب به ۱۵۰ درصد می‌رسد در حالی که در موارد استثنایی حتی ۱۸۰ درصد می‌توان به دست آورد. در شرایط سخت، درصد بره دهی ۱۰۰ درصد قابل انتظار است. در گله‌ای که تعداد زیادی میش دارد، درصد بره زایی در حدود ۱۲۰ درصد خواهد بود، زیرا این میش‌ها معمولا بره‌های تک را به دنیا می‌آورند. اگر فرض بر این باشد که درصد بره زایی ۱۵۰ درصد باشد و مدیریت در حدی باشد که میش‌ها می‌توانند در مدت دو سال حدود سه بار بره رها کنند، یک میش دورپر سالانه ۲۵/۲ بره تولید می‌کند.
بره دورپر به سرعت رشد می‌کند و وزن شیرگیری بالایی را به دست می‌آورد که باز هم یک ویژگی اقتصادی مهم در پرورش گوسفند است. بره دورپر در سن ۴-۳ ماهگی می‌تواند به وزن زنده حدود ۳۶ کیلوگرم برسد. این امر یک لاشه با کیفیت بالای تقریباً ۱۶ کیلوگرمی را تضمین می‌کند. این امر با پتانسیل رشد ذاتی بره دورپر و توانایی آن برای چرا در سنین پایین مرتبط است.
منبع: راز بقا
منبع: faradeed-198216