«دورپِر» یک نژاد گوسفند اهلی آفریقای جنوبی است که با تلاقی دو نژاد «دورسِت هورن» و «گوسفند سر سیاه ایرانی» ایجاد شده است. این نژاد با تلاش وزارت کشاورزی آفریقای جنوبی برای پرورش یک گوسفند گوشتی مناسب برای مناطق خشک‌تر کشور ایجاد شد.
در حال حاضر در مناطق دیگر نیز پرورش می‌یابد و دومین نژاد گوسفند رایج در آفریقای جنوبی به شمار می‌رود.
کاربرد‌های گوسفند «دورپِر»
«دورپر» گوسفندی است که به سرعت رشد می‌کند و تولید کننده گوشت است. مراقبت از این نژاد آسان است و پوششی کوتاه و سبک از پشم و مو تولید می‌کند که در اواخر بهار و تابستان ریخته می‌شود. این نژاد در آفریقای جنوبی توسعه یافت و اکنون دومین نژاد محبوب در آن کشور است. انجمن پرورش دهندگان گوسفند دورپر آفریقای جنوبی در سال ۱۹۵۰ تاسیس شد.
این نژاد با تلاقی یک دورست هورن و سر سیاه ایرانی در حدود دهه ۱۹۳۰ توسعه یافت. تصور بر این است که نژاد‌های دیگری مانند «ون روی» (Van Rooy) نیز در توسعه نژاد «دورپر سفید» نقش داشته اند. نام «دورپر» تلفیقی از اولین هجا‌های نژاد‌های مادری «دورست» و «پرشین سر سیاه» است.
این نژاد برای زنده ماندن در مناطق خشک و وسیع آفریقای جنوبی به خوبی سازگار است. دارای قدرت باروری و غریزه مادری بالا همراه با سرعت رشد بالا و سرسختی زیاد است. این نژاد دارای سر سیاه مشخصی است و از روی همین سر سیاه‌اش کاملا قابل تشخیص است.. دورپر دومین نژاد بزرگ در آفریقای جنوبی است و در بسیاری از کشور‌های دیگر در سراسر جهان گسترش یافته است.
درصد بره زایی ۱۵۰ درصدی در آفریقای جنوبی غیر معمول نیست، و همچنین میانگین باروری این نزاد شگفت‌انگیز ۱۶۰ درصد است. قوچ‌ها در سنین پایین به بلوغ جنسی می‌رسند. مشاهده شده که قوچ‌ها تا پنج ماهگی شروع به جفت‌گیری کرده اند. افزایش وزن زنده که به بره‌ها اجازه می‌دهد در ۱۰۰ روز به حدود ۳۶ کیلوگرم و ۱۷ کیلوگرم لاشه برسند، از اولین حتلاقی نژاد‌هایی که در منطقه «مالی» رشد کرده به دست آمده است. تجربه محلی نشان می‌دهد که لاشه‌هایی با درصد چربی ۲ تا ۳ به راحتی در این شرایط به دست می‌آیند.
ژنتیک «دورپر سفید» همچنین به توسعه نژاد گوسفند سفید استرالیایی کمک کرده است.
خصوصیات فیزیکی دورپر
دورپر به خوبی با شرایط مختلف چرا سازگار است. در بومی خود آفریقای جنوبی از مناطق خشک به تمام نقاط کشور گسترش یافته است. این نژاد به خوبی در شرایط مختلف تغذیه و محدوده‌های مختلف عمل می‌کند و همچنین برای تغذیه فشرده مناسب است. در استرالیا، دورپر‌ها در حال حاضر در سراسر مناطق خشک و گرمسیری و همچنین ایالت‌های جنوبی با بارندگی بالا پرورش داده می‌شوند و حتی در سرمای شدید و مرطوب تاسمانی نیز رشد می‌کنند. دورپر می‌تواند با مدیریت مناسب گله مکمل جایگزین مرینوس باشد، به ویژه با افزایش هزینه‌های پشم‌چینی.
پرورش دورپر
این نژاد توانایی بالا برای شکوفایی، رشد و تولیدمثل در محیط‌های نامنظم و کم بارش دارد. دورپر به خوبی با شرایط خوراک سازگار است و به کشاورزان یک روش جایگزین برای تکمیل بره‌ها در زمان خشکسالی ارائه می‌دهد. این نژاد دارای توانایی چرا و جست و جوی علوفه است که نشان می‌دهد گیاهانی را که به ندرت توسط مرینو خورده می‌شوند مصرف می‌کند.
دورپر یک نژاد با مراقبت آسان است که به حداقل نیروی کار نیاز دارد. این نژاد دارای پوست ضخیم است که بسیار ارزشمند است و در شرایط آب و هوایی سخت از گوسفندان محافظت می‌کند. پوست دورپر محبوب‌ترین پوست گوسفند در جهان است و با نام Cape Glovers به بازار عرضه می‌شود. پوست این نژاد درصد بالایی از درآمد (۲۰ درصد) در آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهد. برخلاف مرینوها، دورپر‌ها نیازی به پشم‌چینی و قطع دنبه ندارند و بسیار کمتر مستعد برخورد با مگس و سایر انگل‌ها هستند.
تولید مثل
دورپر در درجه اول یک گوسفند است و این شرایط را به خوبی برآورده می‌کند. دورپر فصل تولید مثل طولانی دارد که از نظر فصلی محدود نیست. یک پرورش دهنده خوب می‌تواند برنامه را طوری تنظیم کند که در هر زمانی از سال بره‌ها به دنیا بیایند. این نژاد بارور است و درصد میش‌هایی که در یک فصل جفت گیری آبستن می‌شوند نسبتا زیاد است. فواصل زایش می‌تواند هشت ماه باشد. در نتیجه تحت شرایط علوفه خوب و با مدیریت خوب میش دورپر می‌تواند سه بار در دو سال بره به دنیا بیاورد.
درصد بره زایی در شرایط خوب به ۱۵۰ درصد می‌رسد در حالی که در موارد استثنایی حتی ۱۸۰ درصد می‌توان به دست آورد. در شرایط سخت، درصد بره دهی ۱۰۰ درصد قابل انتظار است. در گله‌ای که تعداد زیادی میش دارد، درصد بره زایی در حدود ۱۲۰ درصد خواهد بود، زیرا این میش‌ها معمولا بره‌های تک را به دنیا می‌آورند. اگر فرض بر این باشد که درصد بره زایی ۱۵۰ درصد باشد و مدیریت در حدی باشد که میش‌ها می‌توانند در مدت دو سال حدود سه بار بره رها کنند، یک میش دورپر سالانه ۲۵/۲ بره تولید می‌کند.
بره دورپر به سرعت رشد می‌کند و وزن شیرگیری بالایی را به دست می‌آورد که باز هم یک ویژگی اقتصادی مهم در پرورش گوسفند است. بره دورپر در سن ۴-۳ ماهگی می‌تواند به وزن زنده حدود ۳۶ کیلوگرم برسد. این امر یک لاشه با کیفیت بالای تقریباً ۱۶ کیلوگرمی را تضمین می‌کند. این امر با پتانسیل رشد ذاتی بره دورپر و توانایی آن برای چرا در سنین پایین مرتبط است.
به گفته دکتر «کیو پی کمپبل» در کتاب «با گوسفند پول درآورید»، میانگین افزایش روزانه دورپر‌ها در شرایط سخت از ۸۱ گرم تا ۹۱ گرم در روز است. اما میانگین افزایش روزانه ۱۶۰ گرم در روز است در حالی که افزایش وزن روزانه ۲۰۳ گرم در روز نیز مشاهده شده است.
منبع: راز بقا
منبع: faradeed-198216
