در این هفته از مجموعه مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» به‌سراغ سه اثر تعلیق‌برانگیز رفته‌ایم. فیلم‌هایی درباره‌ی هویت و نوع نگرش انسان به زندگی . همه‌ی این آثار ذهن تماشاگر را به چالش خواهند کشید. در ابتدا فیلم یک شب جادویی را خواهیم دید اثری که برای اولین‌بار در جشنواره کن به‌نمایش درآمد. در ین فیلم قهرمان زن آن وارد سفری پیچیده می‌شود، مسیری که او را دربرابر انتخاب‌هایش قرار می‌دهد. بعد از آن فیلمی استعاری را خواهیم دید، اثری با بازی جذاب جیلنهال. و در آخر نیز روایتی معمایی را به تماشا خواهیم نشست، اثری با بازی پولانسکی و یک پیچش داستانی جذاب.
فیلم در یک شب جادویی
فیلم On a Magical Night
- کارگردان: کریستف هونوره
- بازیگران: کیارا ماسترویانی
- سال انتشار: ۲۰۱۹
خلاصه داستان: ماریا تصمیم می‌گیرد که همسرش را ترک کند و به اتاق یک هتل برود.
فیلم در یک شب جادویی یا اتاق ۲۱۲ اثری خاص است که برای اولین‌بار در جشنواره فیلم کن به‌نمایش درآمد جائی که کیارا ماسترویانی جایزه بهترین بازیگری را برد. هونوره کلا این فیلم را برای ماسترویانی نوشته بود و به‌گفته‌ی خودش می‌دانست که این بازیگر برای نقشی که ساخته جایزه بهترین بازی را حتما خواهد برد. کل فیلم‌برداری نیز تنها شش هفته طول کشیده است و گروه فیلم‌برداری طبق نظر فیلمساز و تهیه‌کننده نصف بیشتر فیلم را در استودیو فیلم‌برداری کرده‌اند. On a Magical Night، یک فیلم کمدی است که در آن زنی بعد از دو دهه زندگی مشترک تصمیم می‌گیرد شوهرش را ترک کند و به اتاق یک هتل برود، جائی که می‌تواند راجع‌به زندگی و درست و غلط بودن انتخاب‌هایش فکرد کند. او رخدادهای زندگی‌اش را در آن‌جا بازسازی می‌کند و نسخه‌ی جوان‌تر همسرش را می‌بیند. در اینجا وقایعی رخ می‌دهد که فیلم ایده‌های سورئال و مالیخولیایی به خود می‌گیرد و شخصیت فیلم با آدم‌هایی ملاقات می‌کند که قبلا در زندگی‌اش وجود داشته‌اند.
این فیلم داستان منحصربه‌فرد و زیبایی دارد، اثری که بدون بازی جذاب ماسترویانی نمی‌توانست اینقدر خوب از آب دربیاید. در این فیلم فیلمساز مرز بین واقعیت، و رویا را می‌شکند و ترکیبی از فانتزی، درام و کمدی را به تماشاگر تحویل می‌دهد. یک رئالیسم جادوی جذاب که عاشقانه‌ای منحصر بفرد را همراه خود دارد. یک شب جادویی روایتی درباره‌ی عشق، وفاداری، پشیمانی، میانسالی و تعهد است. فیلمی که ماهیت انتخاب در زندگی را به چالش می‌کشد و انسان را روبه‌روی تبعات انتخاب‌هایش قرار می‌دهد. On a Magical Night، فیلمی است که با الهام از علف‌های وحشی آلن رنه ساخته شده است.
فیلم دشمن
فیلم Enemy
- کارگردان: دنی ویلنوو
- بازیگران: جیک جیلنهال، ملانی لوران
- سال انتشار: ۲۰۱۳
خلاصه داستان: آدام که زندگی یکنواختی دارد بعد از دیدن فیلمی متوجه شباهت‌اش با بازیگر آن می‌شود و تصمیم می‌گیرد او را پیدا کند.
دشمن یکی از جذاب‌ترین و پیچیده‌ترین فیلم‌های سال‌های اخیر سینما است که می‌تواند ذهن شما را درگیر خود کند. بازیگران بعد از امضای قرارددادشان، قرارداد دیگری نیز امضا کرده بودند و آن این بود که آن‌ها حق نداشتند راجع‌به معنای فیلم با مطبوعات صحبت کنند. این فیلم یک تریلر روانشناختی است که از رمان خوزه ساراماگو اقتباس شده است. در این فیلم جیک جیلنهال در نقشی دوگانه در نقش‌های دو مرد که از نظر ظاهری یکسان هستند اما از نظر شخصیتی با یکدیگر فرق دارند بازی می‌کند. این فیلم که محصول چند کشور اروپایی است برای اولین بار در جشنواره فیلم تورنتو به‌نمایش درآمد جائی که برنده جایزه بهترین کارگردانی شد و توانست نقدهای خوبی هم به‌دست آورد. بعد از اکران این فیلم خیلی‌ها آن را با یادگاری نولان مقایسه کردند و جهان فیلم را به دنیای کافکا و لینچ نسبت دادند.
بعد از اینکه فیلمنامه اولیه به‌دست جیلنهال رسید او به کارگردان پیشنهاد داد که فیلم کنکاشی درباره‌ی ناخودآگاه باشد. وقتی که فیلم را تماشا می‌کنید استعاره‌های بسیاری در ذهن‌تان شکل می‌گیرد و شما به‌دنبال پیدا کردن معنای قصه خواهید رفت. با اینحال دشمن در معنای نزدیک خود فیلمی درباره‌ی هویت و شناخت است. اثری درباره‌ی سرکوب شدن فردیت و تعهدهای سنگین. فیلم درنهایت تبدیل به نمایشی درباره‌ی نیمه‌های تاریک وجود می‌شود و راجع‌به تصمیمات زندگی کنکاش می‌کند. جدای از داستان جذاب و گیرای فیلم، دشمن از سبک بصری فوق‌العاده‌ای نیز برخوردار است. پالت رنگی زرد به‌درستی به‌عنوان یک قالب برای نمایش محتوای شخصیتی آدام کار می‌کند و فیلم‌برداری حساب‌شده و موسیقی جذاب‌اش نیز در نوع خود بسیار درخشنده هستند. فضاسازی دشمن آنقدری عالی است که تماشاگر در همان پلان‌های ابتدایی متوجه می‌شود که قرار است درگیر فیلمی وهم‌آور و روانشناسانه شود.
فیلم یک تشریفات ساده
فیلم A Pure Formality
- کارگردان: جوزپه تورناتوره
- بازیگران: ژرارد دوپاردیو، رومن پولانسکی
- محصول: ۱۹۹۴
خلاصه داستان: نویسنده‌ای به ظن قتل توسط پلیس دستگیر می‌شود.
یک تشریفات ساده درامی ایتالیایی از جوزپه تورناتوره است که داستانی پیچیده را به‌تصویر می‌کشد. در این فیلم اونوف نویسنده مشهوری است که اکنون گوشه‌گیر شده و مدت‌ها است کتابی ننوشته است. حال او در یک شب طوفانی توسط پلیس دستگیر می‌شود آنهم در شرایطی که هیچ مدرک شناسایی همراه خود ندارد. رویارویی بازرس این ماجرا (که نقش‌اش را رومن پولانسکی بازی می‌کند) و نویسنده‌ای که چیزی به‌خاطر ندارد، داستانی پرماجرا و سراسر تعلیق را شکل می‌دهد. بازرس در این قصه سعی دارد به ذهن نویسنده نفوذ کند و پرده از رازی بردارد که هیچکس بدان پی نبرده است حتی خود نویسنده! هنگام تماشای این فیلم ممکن است فکر کنید که در حال تماشای داستانی معمولی راجع‌به قاتل و مقتول هستید اما در پایان فیلم یک پیچش داستانی غیرمنتظره انتظارتان را می‌کشد. فیلم در بخش پایانی بُعد فلسفی خود را رو می‌کند و به روایتی پیچیده از مرگ و زندگی می‌رسد. A Pure Formality، داستان خود را جائی بین مرگ و زندگی تعریف می‌کند و به عمق شخصیت‌هایی می‌رود که دلشان می‌خواهد قبل از سررسیدن موعدشان بمیرند.
در این فیلم عجیب و کلاستروفوبیک تورناتوره سعی می‌کند که در تمام مدت ما را بواسطه‌ی تعلیق و تنش روی صندلی‌هایمان نگه دارد. او با استفاده از یک مکان مبهم و موقعیت‌هایی تنش‌زا موفق می‌شود که تماشاگرش را به عمق داستانی ببرد که موضوعیتی جهانی دارد. چیزهای زیادی در این فیلم وجود دارد که می‌تواند شما را به خود جلب کند. فضاسازی‌های قدرتمند، تک‌لوکیشنی کنترل‌شده، بازی‌های جذاب و کارگردانی حساب‌شده‌ی تورناتوره، معنای عمیق و تکان‌دهنده‌ی فیلم و ایده‌های روانشناختی و فلسفی اثر همه‌وهمه چیزهایی هستند که نمی‌شود به‌راحتی از کنارشان گذشت. یک تشریفات ساده از آن دسته از فیلم‌هایی است که نمی‌شود قبل از اینکه آن را دید داستان‌اش را لو داد، چون همه چیزش وابستگی به غافلگیری پایان کار کارگردان دارد.
منبع: zoomg-368920
