تحلیلی بر سه قسمت ابتدایی «سنجرخان»؛ سریالی که سال 1399 در معاونت استان‌ها کلید خورد و بارها به دلیل مشکل مالی متوقف شد و بالاخره حالا سر از شبکه یک درآورده است.
منظر اول| محتوا
داستان سریال تلویزیونی «سنجرخان» درباره سنجرخان وزیری، ملقب به «سردار اکرم»، یکی از قهرمانان کُرد است که رشادت و مقاومتش مقابل استعمار و نیروهای انگلیسی و روسی از او چهره‌ای محبوب و مشهور ساخته.
قصه سریال در قسمت‌های ابتدایی، شرحی مفصل از جوانی سنجرخان می‌دهد که در میان هم‌محلی‌های خود مشغول زندگی است. مخاطب در همین بخش پی به روحیه عدالت‌جویانه و نیز سلحشوری او برده است.
سریال فعلا کاری که در معرفی یک شخصیت باید انجام دهد را رقم زده. اینکه آیا شیوه روایت، مورد پسند مخاطب گسترده قرار گرفته یا نه، بحث دیگری است.
شاید اگر سهم اتفاقات خاص، مثل اشاره به عشق ناکام سنجرخان بیشتر بود، سریال در جذب مخاطب موفق‌تر عمل می‌کرد. فیلمنامه «سنجرخان» را زنده‌یاد ضیاء‌الدین دری نوشته بود که با درگذشت او، کارگردانی سریال به محمد‌حسین لطیفی رسید. او ضمن وفاداری به فیلمنامه اولیه، تغییراتی در آن ایجاد کرده است.
منظر دوم| ساختار
فضاسازی «سنجرخان» به گونه‌ای است که مخاطب یک دوره تاریخی را لمس می‌کند و این امتیاز سریال محسوب می‌شود. چالش اصلی این مجموعه تلویزیونی انتخاب بازیگر نقش سنجرخان بوده که در نهایت قرعه به نام فرشید گویلی بازیگر محلی کُردزبان می‌افتد.
او در ترسیم شمایل یک قهرمان کرد، عملکردی قابل قبول دارد و حتما موقعیت‌هایی که داستان در ادامه در اختیارش می‌گذارد، محک بهتری برای قضاوت خواهد بود. قطب‌الدین صادقی، محمود پاک‌نیت، احمد نجفی، جلیل فرجاد، پیام دهکردی و علی اوسیوند دیگر بازیگرانی هستند که در «سنجرخان» ایفای نقش کرده‌اند.
تا اینجا شخصیت پیام دهکردی و علی اوسیوند در قصه باز شده و ایرادی گل‌درشت در بازی‌شان دیده نمی‌شود. از لهجه هم گریزی نیست و مثلا انتظار نمی‌رود دهکردی، کردی را سلیس و روان بیان کند... . «سنجرخان» بعید است موج بیافریند.
منبع: هفت صبح
منبع: faradeed-180086
