فیلم بی مادر پژمان جمشیدی؛ بازیگران، داستان و نقد فیلم

فیلم سینمایی بی مادر به نویسندگی و کارگردانی مرتضی فاطمی و تهیه‌کنندگی علی اوجی و محمدرضا مصباح محصول سال ۱۴۰۰ است که روز چهارشنبه 18 مرداد سال 1402 در سینماهای کشور اکران می شود.

فیلم بی مادر پژمان جمشیدی در ژانر اجتماعی و درام تولید شده است و بازیگرانی چون امیر آقایی، میترا حجار، علی اوجی، پردیس پورعابدینی، بیتا عزیزاوقلو، سارا محمدی، فاطمه میرزایی در آن به ایفای نقش پرداختند.بی مادر در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم داکا عنوان بهترین فیلم را کسب نمود.

اگر شما به دنبال اطلاعاتی از فیلم سینمایی بی مادر از جمله بازیگران فیلم بی مادر، خلاصه داستان فیلم بی مادر، تیزر فیلم بی مادر، دانلود فیلم سینمایی بی مادر ، هستید تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.همچنین به سوالاتی از قبیل مدت زمان فیلم بی مادر چند دقیقه است؟ و.... پاسخ می دهیم:

 فیلم بی مادر

خلاصه داستان فیلم بی مادر

در خلاصه داستان فیلم بی مادر آمده است، انسان چیزی به دست نمی‌ آورد، مگر چیزهایی از دست بدهد…

موضوع فیلم بی مادر

موضوع فیلم «بی‌مادر» زندگی آرام یک زوج است که با پا فشاری یکی از آن‌ها روی تصمیم‌اش، ناخواسته وارد آزمایش‌ها و دو راهی‌ها و مخاطرات اخلاقی می‌شود. انسان چیزی را به دست نمی‌آورد مگر اینکه چیزهایی را از دست بدهد و هر تصمیمی بهایی دارد که باید پرداخته شود 

امیر آقایی در نقش امیرعلی
• پژمان جمشیدی در نقش محمود
• میترا حجار در نقش مرجان
• علی اوجی
• پردیس پورعابدینی در نقش مهروز
• بیتا عزیزاوقلو
• سارا محمدی
• فاطمه میرزایی

بیوگرافی بازیگران فیلم بی مادر

در ادامه بیوگرافی بازیگران فیلم فیلم بی مادر را به طور خلاصه برایتان آورده ایم:

بیوگرافی امیر آقایی بازیگر  نقش امیرعلی در فیلم بی مادر

تاریخ تولد:  ۱۰ مرداد ۱۳۵۴
• تحصیلات: لیسانس رشته کارگردانی
• شروع: 1380
• شهرت: اولین شب آرامش
• ازدواج: مجرد

 بیوگرافی پژمان جمشیدی بازیگر نقش محمود در فیلم بی مادر

تاریخ تولد: 10 شهریور 1356
• تحصیلات: دانشجوی انصرافی رشته مهندسی عمران
• شروع: 1392
• شهرت: سریال پژمان
• ازدواج: مجرد

 بیوگرافی میترا حجار بازیگر نقش مرجان در فیلم بی مادر

تاریخ تولد: ۱۴ بهمن ۱۳۵۵
• تحصیلات: لیسانس رشته کارگردانی سینما
• شروع: 1376
• شهرت: پلیس جوان 
• ازدواج: مجرد

 بیوگرافی علی اوجی بازیگر فیلم بی مادر

تاریخ تولد: ۱۷ اسفند ۱۳۶۲
• تحصیلات: لیسانس رشته کارگردانی
• شروع: 1376
• ازدواج: متاهل با نرگش محمدی

 بیوگرافی پردیس پورعابدینی بازیگر نقش مهروز در فیلم بی مادر

تاریخ تولد: ۲۲ فروردین ۱۳۷۹)
• شروع: 1398
• شهرت: سریال آقازاده
• ازدواج: مجرد

 عوامل فیلم بی مادر

تیزر فیلم بی مادر

نقد فیلم بی مادر

رضا صائمی: مادرانگی در جشنواره امسال مفهوم پر کاربردی است و «بی مادر» سید مرتضی فاطمی با تاکید بر فقدان یک مفهوم یا موجود در همان عنوان خود می‌خواهد از ضرورت و اهمیت حضور آن بگوید. از این رو تجربه مادرانگی و فرزند آوری را با قصه رحم اجاره‌ای پیوند می‌زند تا از پس آن هم یک موقعیت اخلاقی پیچیده را به تصویر بکشد و هم دشواری مادرانگی را از منظری متفاوت بازنمایی کند. شاید بتوان از حیث مفهومی مهمترین مساله فیلم را در ارتباط با موقعیت مادرانگی در از دست دادن‌ها و بدست آوردن‌ها جستجو کرد. اینکه مهروز فرزندی را از دست می‌دهد تا فرزندی دیگر را بدست آورد. شخصیت محوری قصه را باید مهروز دانست. مادری که هم سوگ فرزند و هم سور فرزند را در مدتی کوتاه تجربه می‌کند. ضمن اینکه قرار است موقعیت و تجربه مادرانگی در نسبت با مساله رحم اجاره‌ای در یک چالش عاطفی قرار بگیرد. اینکه آیا لچه‌ای که در رحم اجاره‌ای متولد می‌شود چقدر می‌تواند تجربه و عواطف مادرانگی را به وضعیتی متضاد و پارادوکسیکال بدل کند. از یک سو مادر باید موجودی را به دنیا آورد که فرزند دیگری است و از سوی دیگر مهر و عطوفت او در زنی که فرزند را زایده به عنوان مهر مادرانه وجود دارد. پرسشی که فراتر از قصه فیلم می‌تواند ذهن مخاطب را درگیر خود کند.

 سید آریا قریشی: از آن فیلم‌هایی است که به‌سختی می‌توان فهمید هدف از ساخته‌شدنش چه بوده است. بی‌منطقی از سر و روی فیلم می‌بارد. شخصیت‌ها در هر صحنه ممکن است رفتاری خلاف صحنۀ قبل از خود نشان دهند و چند دقیقه بعد دوباره به حالت کارخانه برگردند! از جایی به بعد، حتی نمی‌دانیم که قرار است کدام شخصیت را دنبال کنیم. فیلم آن‌قدر میان سه شخصیت مختلف سرگردان است که اساساً تعیین شخصیت اصلی امکان‌پذیر نیست. پژمان جمشیدی به‌شکل قابل‌ستایشی تلاش می‌کند تا در چنین فیلمی هم گلیم خود را از آب بیرون بکشد اما موفق نمی‌شود چون این شخصیت نه‌تنها – مثل دیگر شخصیت‌های فیلم – چندان قابل‌درک نیست بلکه حضورش در فیلم به‌کل اضافی است. سوژۀ اولیۀ فیلم هر چند تکراری است اما کماکان پتانسیل تبدیل به یک اثر جذاب را دارد اما سازندگان «بی‌مادر» تقریباً به بدترین شکل ممکن از این سوژه استفاده کرده‌اند. به همین دلیل «بی‌مادر» به یکی دیگر از فیلم‌های بی‌مایه و تلف‌شدۀ جشنواره تبدیل شده است.

  مرجان فاطمی: سوژه‌ای تکراری و نخ‌نما، بار دیگر دستمایه ساخت فیلمی قرار گرفته به نام «بی‌مادر». ماجرای زنی فقیر که برای مشکلاتش راضی می‌شود رَحِمش را به زن و مردی که بچه‌دار نمی‌شوند اجاره دهد و به نحوی زندگی‌اش با این خانواده گره می‌خورد. بزرگ‌ترین مشکل فیلم، قابل پیش‌بینی بودن آن است. هنوز نیم ساعت از شروع فیلم نگذشته که می‌توانیم طبق الگویی از پیش تعیین شده حدس بزنیم که با ورود یک زن جوان به خانواده یک زوج ثروتمندی که روابط سردی دارند چه اتفاقی رخ می‌دهد. از همان‌جا می‌توانیم تا انتهای آن را پیش‌بینی کنیم و مدام شگفت‌زده شویم از این‌که، کارگردان مو به مو مطابق همان الگو پیش می‌رود و یک ذره هم برایمان به عنوان مخاطب، ارزش قائل نیست. سید مرتضی فاطمی در اولین فیلمش حتی در شخصیت‌پردازی، انتخاب دیالوگ‌ها و پایان‌بندی هم به کلیشه‌ها پایبند بوده و قدمی برای ایجاد تفاوت بر نداشته است.

«بی‌مادر» با وجود تمام نقاط ضعف، یک نقطه قوت بسیار مهم دارد و آن هم بازی پردیس پورعابدینی است. بازیگری که قابلیت زیادی در تغییر چهره دارد و می‌تواند در نقش‌های متفاوت به خوبی ظاهر شود. او در این فیلم بهتر از هرکس دیگر وظیفه‌اش را انجام می‌دهد و بازی خوبی به نمایش می‌گذارد. گرچه فیلم با این نقطه قوت هم نجات پیدا نمی‌کند. پژمان جمشیدی هم که با گریم متفاوتش در این فیلم می‌توانست به عنوان نقش مکملی درجه یک خودنمایی کند، موفقیتی به دست نمی‌آورد و در سطح باقی می‌ماند. شخصیت او به عنوان یک برادر غیرتی پایین شهری که برای درآوردن پول، سگ پرورش می‌دهد می‌توانست به عنصر مهمی در طول فیلم تبدیل شود و در ایجاد کشمکش تاثیر مهمی بگذارد اما بلا استفاده باقی می‌ماند و یک جورهایی از فیلم بیرون می‌زند.

«بی‌مادر» شاید در دهه هفتاد که خبری از آثار مرتبط با رحم اجاره‌ای نبود می‌توانست سوژه‌ جسورانه و جذابی به حساب بیاید اما در حال حاضر بیشتر به یک تله فیلم عصر جمعه شباهت دارد و معلوم نیست در این میدان رقابت چه می‌کند؟

  علی سیف‌الهی: «بی‌مادر» فیلمی بلاتکلیف و خنثی است. فیلمی که در فیلمنامه و اجرا مکانیکی پیش می‌رود و همه هدف‌های قصه‌اش را دستکم می‌گیرد. می‌خواهد رنج‌های یک مادر از زندگی سخت زن‌وشوهری و مریض بودن پسرش را روایت کند اما به اشاره‌هایی کوتاه و کلیشه‌ای بسنده می‌کند. به تصویر مادری خسته که با اتوبوس به خانه برمی‌گردد. به تصویر مادر جوانی که در کوچه پس‌کوچه‌های شهر متلک می‌شنود. به موقعیت‌هایی که او را پس از جدایی، سربار خانواده‌اش تصویر می‌کند. می‌خواهد به علاقه یک زن و شوهر برای بچه داشتن اشاره کند اما تاکیدهای گل‌درشتی را انتخاب می‌کند؛ از طعنه‌های دوست خانوادگی‌شان پس از اتفاق صحنه شروع فیلم تا تضاد موقعیت‌شان با یک خانواده فقیر که نان ندارند بخورند اما بچه‌دار شده‌اند و ناراحتند. می‌خواهد قصه شکل‌گیری یک رابطه جدید و مثلثی را روایت کند اما ساختمان این رابطه عاطفی را روی نشانه‌هایی بسیار کم‌رنگ و گنگ بنا می‌کند. اگر پای اعتراض‌های زن به شوهرش درمیان نباشد، از هیچ جای قصه و کنش‌ها و واکنش‌های شخصیت‌ها، بوی مهر و علاقه نمی‌آید.

فیلم بی‌مادر از همه این هدف‌های اولیه‌اش دور می‌ایستد و هیچ‌کدام از مایه‌های داستانی‌هاش را به اوج نمی‌رساند. نه سختی‌های زندگی مادر ما را با شخصیت او همراه می‌کند، نه سخنرانی‌های آقای روان‌شناس به شخصیت‌پردازی او کمکی می‌کند، نه رابطه‌ی جدید داستان حسی برمی‌انگیزد. فیلمنامه هر جا صلاح می‌داند از این شاخه به آن شاخه می‌پرد و مسیرش را عوض می‌کند و از نمایش هیچ اتفاق و رفتار ریز و درشت تصادفی بی‌منطقی دریغ نمی‌کند؛ برادر شخصیت مادر چگونه می‌فهمد او به ماجرای رحم اجاره‌ای تن داده است؟ آن تصادف زن با یک موتور چگونه رخ داده است؟ چند ماه بعد از آن اتفاق تلخ، دستگاه دیالیز بچه چرا باید در آسانسور در کنار مادر قرار بگیرد؟

بدنه اصلی فیلمنامه بی‌مادر روی کاغذ رشته‌ای از حوادث را طراحی می‌کند که باید از حادثه محرک اول تا پرده آخر اوج بگیرند، کشمکش‌های شدید خلق کنند، دراماتیزه شوند، از نقاط بی‌بازگشت عبور کنند و تمثیلی از اوج و فرودهای زندگی‌های یک مادر و یک زن و شوهر با مختصات طراحی‌شده فیلم باشند اما این اتفاق نمی‌افتد چون رابطه‌های علت و معلولی دقیق و با ظرافت طراحی نشده‌اند. چون نتیجه‌گیری‌ها از دل مقدمه‌چینی‌ها بیرون نیامده‌اند و اطلاعاتی هستند که از واکنش‌های دیگران باید از آن‌ها آگاه شویم. چون کنش‌ها و واکنش‌ها به اعماق روابط خصوصی و زندگی درونی شخصیت‌ها راه پیدا نمی‌کند و اکثر اتفاق‌ها در سطح و بیرون از شخصیت‌ها پیش می‌رود. در فیلمنامه‌نویسی قاعده‌ای وجود دارد که می‌گوید حفظ توجه بیننده تقریبا محال است مگر اینکه ساختار فیلم از حیث هر دو جنبه طبیعت بشر، یعنی عقل و عاطفه، جذاب باشد. «بی‌مادر» اما خالی از عقل و عاطفه است و شروعی ناامیدکننده برای یک فیلمساز.

پوستر فیلم بی مادر

سخن آخر

بی مادر فیلم سینمایی به کارگردانی مرتضی فاطمی در سال 1400 است که در آن ستارگانی چون پژمان جمشیدی، امیر آقایی، میترا حجار، علی اوجی، پردیس پورعابدینی به ایفای نقش پرداختند. در مطالب پربازدید دیگری به معرفی دانلود فیلم مغز استخوان با بازی پریناز ایزدیار و نقد فیلم و فیلم سینمایی گیج گاه حامد بهداد؛ بازیگران، داستان و نقد فیلم پرداخته ایم که در صورت تمایل می توانید آنها را مطالعه کنید.اگر شما فیلم سینمایی بی مادر را تماشا کرده اید؛ می توانید نظر خود را درباره این فیلم سینمایی با ما و سایر مخاطبان سایت رویداد ایران مشترک شوید.