کارلوس کی روش در آستانه هفتادسالگی همان مردی است که می‌شناختیم؛ خونسرد و البته گاهی عصبانی. عصبانیتی که قابلیت تبدیل‌شدن به کوره آتش را دارد. پیرمرد پرتغالی فوتبال جهان در بازگشت دوباره به ایران هرچند حالا خیلی آرام‌تر از گذشته شده اما هم در بعد اخلاقی و هم فنی تغییر آنچنانی نکرده است. بازی با اروگوئه و سنگال به فاصله یک‌هفته‌ای پس از حضور کی روش و کنار گذاشتن اسکوچیج فرصتی بود تا مردی را دوباره ببینیم که حدود سه سال از او کم‌وبیش بی‌خبر بودیم. بی‌خبری نه به معنای کامل آن بلکه در مقطعی او را روی نیمکت کلمبیا مشاهده کردیم و همین چند ماه پیش هم پخش مسابقات جام ملت‌ها و انتخابی جام جهانی فرصت مناسبی بود تا دوباره چشممان به جمال کی روش روشن شود. در آن بازه زمانی هر از چند گاهی زمزمه‌هایی مبنی بر بازگشت دستیار سابق فرگوسن به فوتبال ایران شنیده می‌شد و سرانجام هم این زمزمه به واقعیت تبدیل شد. کی روش آمد و با استقبالی باورنکردنی از سوی جامعه رسانه‌ای و مردم روبرو شد. حضور خیلی عکاسان و خبرنگاران در هنگام ورود و تمرینات تیم ملی نشان داد او همچنان محبوب است. مردی که هشت سال سکان تیم ملی فوتبال ایران را در دست داشت و دو جام جهانی و دو جام ملت‌های آسیا را با یوزهای ایران تجربه کرد. جدایی کی روش از تیم ملی با اتفاقات تلخ گوناگونی همراه شد تا جایی که نتایج خیره‌کننده تیم ملی با اسکوچیچ هم نتواند کی روش را زیر سایه ببرد. مربی‌ای که با کاریزمای ویژه دوباره بازگشت بلکه به شرایط آشفته تیم ملی در آستانه جام جهانی 2022 قطر آرامش دهد. حالا و پس از دو بازی تدارکاتی تیم ملی مقابل اروگوئه و سنگال می‌توان گفت او در همین زمان کوتاه توانسته ماموریت کوتاه‌مدت خودش را به سرانجام برساند. ماموریتی بزرگ‌تر البته کمتر از دوماه دیگر آغاز خواهد شد و بازی با رقیبانی چون انگلیس، ولز و آمریکا میدان اصلی برای این سرمربی پرتغالی خواهد بود. کسی که وظیفه دارد تیم ملی را از مرحله نخست جام جهانی عبور دهد و تاریخ‌سازی کند. کاری بسیار دشوار که شاید تنها از عهده مردان کاربلدی چون او برآید. بازی با دو حریف قدرتمند آمریکای جنوبی و آفریقا آزمونی بود تا عیار فعلی کی روش پس از سه سال دوری دوباره سنجیده شود. آیا اندیشه‌های تاکتیکی و اخلاقی کی روش تغییر کرده و یا همه‌چیز ثابت مانده است؟ آیا تیم ملی در جام جهانی با شیوه‌ای متفاوت نسبت به دو جام جهانی پیشین به میدان خواهد رفت؟ برنامه‌های پیاده شده توسط اسکوچیچ چه خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش‌ها در دو بازی با اروگوئه و سنگال مشخص شد. کی روش همچنان به بازی بسته و استفاده از ضد حملات تکیه دارد. او از شاگردانش می‌خواهد توپ را به حریف سپرده و فضا را در اختیار بگیرند. آن‌ها باید هنگامی‌که صاحب توپ می‌شوند با سرعت وارد زمین حریفان شده و ضدحملات ویرانگری را طراحی کنند. تنها تغییر قابل اشاره افکار کی روش پرسینگ از زمین حریف بود که ظاهرا کی روش می‌خواهد از این حربه هم در جام جهانی بهره گیرد. تحت‌فشار قراردادن رقیب در زمین خودی و گرفتن توپ برای غافلگیری. جالب این‌که دو گل به ثمر رسیده مقابل همین دو تیم هم از همین راه به دست آمد. در بازی با اروگوئه توپ‌گیری از بازیکنان حریف منجر به گل مهدی طارمی شد. درست همین اتفاق در جدال با سنگال هم تکرار شد تا سردار آزمون کار را به‌تساوی بکشاند. این دو گل نشان داد تیم ملی قرار نیست در جام جهانی تیم دست‌وپابسته‌ای باشد و کی روش برای لحظه‌لحظه هر سه بازی برنامه دارد؛ اما در کر دفاعی که مهم‌ترین بخش بازی یوزهای ایرانی به شمار می‌رود سرمربی پرتغالی تیم ملی به کم‌اشتباه بودن مدافعان و بستن کوچک‌ترین راه‌های نفوذ تاکید دارد. نبرد با اروگوئه و سنگال نشان‌هایی از استحکام خط دفاعی تیم ملی را عیان کرد. بازی مدافعان ایران مقابل جمعی از بهترین حمله وران جهان فوتبال همچون سوارز، نونیز، سادیو مانه و بولاد دیا و دریافت تنها یک گل آن‌هم گلی که نه مهاجمان رقیب بلکه مدافع خودی به ثمر رساند، آن چیزی است که کی روش در جام جهانی هم به دنبالش است. البته هنوز ضعف‌هایی در خط دفاعی تیم ملی دیده می‌شود که در همین زمان کوتاه باید برطرف شود. ازجمله این ضعف‌ها می‌توان به سمت چپ خط دفاعی اشاره کرد که محل ابهام است. آیا کی روش می‌خواهد از احسان حاج صفی و تجربه بیش از 100 بازی ملی او استفاده کند؟ آیا این تجربه ضعف‌های حاج صفی را در کار دفاعی پوشش خواهد داد؟ حفره‌های پیش‌آمده در خط دفاعی تیم ملی هنگام حمله حریفان را چگونه باید ترمیم کرد؟ به‌هرحال کی روش در همین دو بازی چه از بعد اخلاقی و چه از بعد فنی همانی بود که می‌شناختیم. مربی بسیار سخت‌گیری که به‌هیچ‌وجه در مقابل مسئولیت‌پذیری شاگردانش کوتاه نمی‌آید و همه چشم‌ها هم در جام جهانی به جادوی این پیرمرد پرتغالی دوخته‌شده است.
پیرمرد پرتغالی تغییر چندانی نسبت به گذشته نکرده است کی روش؛ همانی که می‌شناختیم
کارلوس کی روش در آستانه هفتادسالگی همان مردی است که می‌شناختیم؛ خونسرد و البته گاهی عصبانی. عصبانیتی که قابلیت تبدیل‌شدن به کوره آتش را دارد.
بیشتر بخوانید
امتیاز: 0
(از 0 رأی )
مطالب مشابه
نظرهای دیگران
نظری وجود ندارد. شما اولین نفری باشید که نظر می دهد