به گزارش رویداد ایران به نقل از ایسنا، دکتر سید محمد مقیمی در ششمین کنفرانس مدیریت منابع انسانی که در دانشکده مدیریت دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: امروزه همه علمای علم مدیریت اتفاق نظر دارند که آنچه باعث تفاوت سازمان‌ها و جوامع و مزیت‌های رقابتی آنها می‌شود، منابع انسانی آنها است.
استاد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، توجه به منابع انسانی را یکی از عوامل مهم برتری‌جویی کشورها دانست و با اشاره به ظرفیت‌های بالقوه و بسیار بالای منابع انسانی ایران، تصریح کرد: متأسفانه از منابع انسانی در ایران به شکلی کارآمد که امروزه تحت عنوان منابع انسانی کارآفرین از آن یاد می‌شود، استفاده نشده است.
وی افزود: هنوز با شکل مطلوب استفاده از منابع انسانی‌مان فاصله داریم. در سازمان‌های ایران اعم از دانشگاه به عنوان یک سازمان دانشی و یا سازمان‌های بروکراتیک موجود، دارای منابع انسانی با تحصیلات و ظرفیت بالا هستیم اما با وجود در اختیار بودن چنین نیروهایی، نه کارکنان دارای رضایتمندی هستند و نه اینکه فرصت برای بروز و ظهورشان داده می‌شود.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر مقیمی رونق گرفتن چرخه رضایت بین ذی‌نفعان مختلف در جامعه را مستلزم توجه به تمام مراحل مدیریت انسانی دانست و خاطرنشان کرد: گاهی یک توجه به کارمند و عنایت به کرامت انسانی کارکنان می‌تواند موجب افزایش کارایی‌شان شود. باید دقت داشته باشیم که همه چیز هم انگیزه‌های مادی نیست.
رئیس دانشگاه تهران افزود: برای داشتن کارکنان ریسک‌پذیرتر و خلاق‌تر باید یک بار دیگر در مدیریت منابع انسانی‌مان بازنگری کنیم و بین «رفتار بروکراتیک» و «آزاد گذاشتن کارکنان» یک راه میانه‌ای را انتخاب کنیم که آن راه میانه، رفتار کارآفرینانه است؛ رفتاری که هم رفتارهای اداری را چارچوب‌پذیر می‌کند و هم موجب افزایش بروز خلاقیت کارکنان می‌شود.
رئیس دانشگاه تهران تاکید کرد: برای تحول سازمان باید رویکردهای سازمان در حوزه منابع انسانی را با روش‌های کارآفرینانه مورد ارزیابی قرار دهیم.
دکتر مقیمی در بخش دیگر سخنانش با بیان اینکه توجه صرف به تحصیلات و یا سابقه کار برای انتخاب بهینه نیرو کافی نیست، گفت: آنچه در حال حاضر در زمینه استخدام نیروی انسانی در آگهی‌ها و فراخوان‌های دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی دیده می‌شود، همچنان تاکید بر میزان تحصیلات و سابقه کار است و متأسفانه به جنبه‌های کارآفرینانه، خلاق‌محور و جنبه‌های روانی و انطباق ویژگی‌های رفتاری فرد با شغل توجهی نمی‌شود.
وی در پایان اظهار کرد: بیشتر به سمت کمی‌سازی مدیریت منابع انسانی و سنجش‌پذیر بودن آن حرکت کرده‌ایم. باید مراقب باشیم که بحث‌های کیفی و کیفیت سنجش منابع انسانی به فراموشی سپرده نشود.
