تغییر فرهنگ یزدی‌ها به سمت فرزندپذیری/کودکان در انتظار مهر مادری
خاطره بسیاری از ایرانیان از ماجرای فرزندخواندگی به کارتون‌های خارجی «بابا لنگ دراز» یا «آن شرلی» بر می‌گردد که کودکان بسیاری جویای سرپرست بودند و چه دغدغه‌هایی برای سرپرستی آنها هم از سوی شیرخوارگاه‌ها و هم سرپرستان وجود داشت اما بیشترین فشار روانی روی کودکان بود.
بسیاری از کودکان آن دوران احساس می‌کردند که چیزی به این نام در ایران وجود ندارد. اما کم کم متوجه شدیم که در ایران هم شیرخوارگاه‌هایی است که کودکانی در انتظار دست یاری سرپرستان هستند و دغدغه‌هایی برای داشتن پدر و مادرانی دارند که به آنها مهر بورزند.
فرهنگ خواهرخواندگی در بین یزدی‌ها
البته این فرهنگ در بسیاری از شهرها متفاوت بود. برخی از شهرها به ویژه شهرهای کوچکی چون یزد فرزندخواندگی را امری نادرست می‌دانستند وعقیده داشتند که خون پدر و مادر باید در رگ‌های فرزند در جریان باشد، غافل از اینکه آنچه در دل و جان جاری می‌شود، محبت است.
کم کم این فرهنگ بهتر شد و یزدی‌ها با این موضوع کنار آمدند. با پیشرفت علم و تبدیل شدن یزد به قطب درمان ناباروری کشور و پروفسور شهیری به نام دکتر عباس افلاطونیان، امیدها برای فرزندآوری افزایش یافته است و هستند کسانی که با روش‌های درمانی باردار شدند اما کم کم کسانی که ناامید شدند، سر از شیرخوارگاه‌ها درآوردند.
اما باز هم هنوز فرهنگ فرزندخواندگی جای خود را باز نکرده بود به طوری که یزدی‌ها در شرایطی که فرزند بی سرپرست یا بدسرپرست در شیرخوارگاه‌های استان وجود داشت، به استان‌های همجوار از جمله کرمان می‌رفتند و مسئولیت فرزندی را به عهده می‌گرفتند.
حمیدیا درباره اتفاقاتی نظیر پیگیری خانواده یا اقوام کودک از بهزیستی برای بازپس گرفتن آنها نیز اظهار داشت: تاکنون چنین اتفاقی رخ نداده است اما اداره بهزیستی در زمان واگذاری تمام اقدامات لازم را از طریق دادگاه انجام می‌دهد که در صورت بروز اتفاق، آسیبی متوجه کودک و والدینش نشود.
مجردها و مطلقه‌ها هم می‌توانند فرزندخوانده داشته باشند
وی اعلام کرد: افراد مجرد و مطلقه هم در صورت داشتن شرایط مالی و نداشتن فرزند، می‌توانند فرزندپذیری داشته باشند اما شرایط آنها با تشکیل کمیته‌های تخصصی بررسی می‌شود که این صلاحیت به اثبات برسد.
در جریان فرزندخواندگی هیچ اطلاعاتی از فرزند در اختیار والدین قرار نمی‌گیرد، گذشته بچه تمام شده و او به امید آینده وارد خانه‌ای می‌شود که امید دارد بیشتر از مسائل مالی از لحاظ عاطفی تأمین شود و طعم شیرین فرزند بودن با داشتن والدین مهربان و دلسوز را بچشد، چیزی که شاید بسیاری از کودکانی که والدین اصلی خود را دارند، از آن محروم هستند.