بهسختی میتوان آخرین فیلمی از کیانوش عیاری را که به اکران عمومی درآمده، به یاد آورد و هر آنچه از سینمای او برای مخاطبان تازهنفس سینما ایران به یاد میآید، به توقیف و سانسور فیلمهایی مربوط میشود که به دلایل مختلف اجازه نمایش پیدا نکردهاند؛ از «خانه پدری»
