مسئله مرجعیت و نسبت آن با سیاست در ایران پیشینیهای طولانی دارد. مراجع هرگاه احساس خطر کردهاند به مسائل کشور ورود و نظرات خود را یا به صورت شخصی یا در قالب فتوا به جامعه انتقال دادهاند و این به گونهای به بافت روحانیت و جایگاه آن در عرصه سیاسی برمیگردد که