ساخت اثری با مختصات یک کمدی سیاه واجد سویههای پستمدرن، همواره در سینمای ایران با دشواری روبهرو بوده است و از سویی به دلیل سرشت آمیخته با ارجاع و کنایات تیز فرامتن که ناگزیر یک سرش به سياست مماس خواهد شد، گفتمان رسمی روی خوشی به چنین آثاری نشان نمیدهد.