تنوع در اکران سینمای ایران پس از چند سال/از ژانر کمدی گرفته تا اجتماعی و وحشت
در حال حاضر سینماهای سراسر کشور شاهد اکران آثاری کمدی همچون «دینامیت»، آثار اجتماعی همچون «قهرمان» و همچنین آثاری در ژانر وحشت همچون «پوست» هستند، در این میان اکران فیلمی همچون «تومان» این تنوع را بیش از پیش کرده است.
سینماهای سراسر کشور بعد از پشت سر گذاشتن نزدیک به دوسال کمای حاصل از بیماری کرونا حال بار دیگر با اکران آثار متنوعی روبرو شده اند. اتفاقی که یک سو امیدبخش بوده و میتواند آینده سینمای ایران پس از کرونا را روشن نماید و از سوی دیگر میتواند با سوء مدیریت در نحوه اکران به فیلمسوزی منتهی شود.
آنچه مسلم است اینکه بازگشایی سینماها و اکران آثار متنوع میتواند عاملی مهم در جذب مخاطب باشد، اما نکته آنجاست که آیا این نحوه و چینش اکران حاصل یک برنامه ریزی درست بوده و یا صرفا تلاشی برای کشاندن مخاطب به سالن سینما است.
در حال حاضر سینماهای سراسر کشور شاهد اکران آثاری کمدی همچون «دینامیت»، آثار اجتماعی همچون «قهرمان» و همچنین آثاری در ژانر وحشت همچون «پوست» هستند، در این میان اکران فیلمی همچون «تومان» این تنوع را بیش از پیش کرده است.
شاید وقفه دو ساله در اکران سینماهای سراسر کشور لطمات بیشماری به این عرصه وارد کرده، اما حال که سینماها بار دیگر شاهد حضور مخاطبان هستند، این تنوع میتواند نوید بخش سینمایی در همه ژانرها باشد، سینمایی که پیش از دوران کرونا تماما در تسخیر کمدیهای سطحی و بفروش بود، حال با آثاری روبرو شده که با پا پس کشیدن کمدیها از اکران فرصت را مغتنم شمرده و زمانی برای عرض اندام پیدا کرده اند.
نباید در این میان فراموش کرد که سازمان سینمایی و نظام اکران تا چه حد این تعداد از آثار را مدیریت کرده و میتواند در اکران موفق آنها موثر باشد. آنچه مشخص است اینکه تبلیغات از فروش بالا و استقبال مردمی از سینماها خبر میدهند، اما تا چه حد میتوان به این تبلیغات به چشم واقعیت نگاه کرد.
آنچه از مشاهدات عینی و حضور در سینماها بر میآید این است که همچنان تماشاگران از ورود به سالنهای سینما استقبال چندانی نمیکنند و با وجود رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی هنوز سینماها به وضعیت سابق خود بازنگشته است.
کرونا نه تنها در سینمای ایران بلکه در سراسر جهان ضررهای مادی و معنوی فراوانی را به بار آورد، اما نکته مهم اینجاست که اگر این وقفه دو ساله باعث شده تا سینماگران پدیده فروش را کنار بگذارند و به آثاری مفهومیتر فکر کنند، شاید این بیماری یک فرصت و در عین حال تهدید است.
البته نباید فراموش کنیم که آثاری که امروز بر پرده سینماها نقش بسته اند هیچکدام مربوط به ساخت در زمان کرونا نیستند، حال باید دید موج تازه اکران در سینماها و محصولاتی که در دوران کرونا تولید شده اند تا چه حد کیفیت را بر فروش ترجیح داده اند.
حال باید دید که سینمای ایران در سال آینده شاهد اکران چه آثاری خواهد بود. سالی که با توجه به فراگیری واکسیناسیون کرونا میتواند امیدبخش به بازگشت حداکثری مخاطبان به سینما باشد. باید دید که سالنهای سینما بار دیگر شاهد اکران آثار کمدی صرفا بفروش خواهند بود و یا بعد از سالها تماشاگران شاهد بروز و شروع ژانرهای مختلف در سینما میباشد.
آنچه مسلم است اینکه بازگشایی سینماها و اکران آثار متنوع میتواند عاملی مهم در جذب مخاطب باشد، اما نکته آنجاست که آیا این نحوه و چینش اکران حاصل یک برنامه ریزی درست بوده و یا صرفا تلاشی برای کشاندن مخاطب به سالن سینما است.
در حال حاضر سینماهای سراسر کشور شاهد اکران آثاری کمدی همچون «دینامیت»، آثار اجتماعی همچون «قهرمان» و همچنین آثاری در ژانر وحشت همچون «پوست» هستند، در این میان اکران فیلمی همچون «تومان» این تنوع را بیش از پیش کرده است.
شاید وقفه دو ساله در اکران سینماهای سراسر کشور لطمات بیشماری به این عرصه وارد کرده، اما حال که سینماها بار دیگر شاهد حضور مخاطبان هستند، این تنوع میتواند نوید بخش سینمایی در همه ژانرها باشد، سینمایی که پیش از دوران کرونا تماما در تسخیر کمدیهای سطحی و بفروش بود، حال با آثاری روبرو شده که با پا پس کشیدن کمدیها از اکران فرصت را مغتنم شمرده و زمانی برای عرض اندام پیدا کرده اند.
نباید در این میان فراموش کرد که سازمان سینمایی و نظام اکران تا چه حد این تعداد از آثار را مدیریت کرده و میتواند در اکران موفق آنها موثر باشد. آنچه مشخص است اینکه تبلیغات از فروش بالا و استقبال مردمی از سینماها خبر میدهند، اما تا چه حد میتوان به این تبلیغات به چشم واقعیت نگاه کرد.
آنچه از مشاهدات عینی و حضور در سینماها بر میآید این است که همچنان تماشاگران از ورود به سالنهای سینما استقبال چندانی نمیکنند و با وجود رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی هنوز سینماها به وضعیت سابق خود بازنگشته است.
کرونا نه تنها در سینمای ایران بلکه در سراسر جهان ضررهای مادی و معنوی فراوانی را به بار آورد، اما نکته مهم اینجاست که اگر این وقفه دو ساله باعث شده تا سینماگران پدیده فروش را کنار بگذارند و به آثاری مفهومیتر فکر کنند، شاید این بیماری یک فرصت و در عین حال تهدید است.
البته نباید فراموش کنیم که آثاری که امروز بر پرده سینماها نقش بسته اند هیچکدام مربوط به ساخت در زمان کرونا نیستند، حال باید دید موج تازه اکران در سینماها و محصولاتی که در دوران کرونا تولید شده اند تا چه حد کیفیت را بر فروش ترجیح داده اند.
حال باید دید که سینمای ایران در سال آینده شاهد اکران چه آثاری خواهد بود. سالی که با توجه به فراگیری واکسیناسیون کرونا میتواند امیدبخش به بازگشت حداکثری مخاطبان به سینما باشد. باید دید که سالنهای سینما بار دیگر شاهد اکران آثار کمدی صرفا بفروش خواهند بود و یا بعد از سالها تماشاگران شاهد بروز و شروع ژانرهای مختلف در سینما میباشد.