ماجرای سرقت‌های مجموعه ورزشی آزادی چیست
اینکه چطور سارقان با وجود آن همه نگهبان و تیم حراستی در محل‌های ورودی و خروجی مجموعه ورزشی آزادی توانسته‌اند وارد این ورزشگاه شوند هم در جای خودش تعجب‌آور است.
احداث ساختمان جدید برای فدراسیون دوچرخه‌سواری هم از دیگر اتفاقات عجیب‌و‌غریب ورزش ایران است. ساختمانی که نزدیک به دو سال است به‌صورت نیمه‌کاره مانده و حالا هم به محلی برای رفت‌و‌آمد سارقان تبدیل شده است. بهمن‌ماه ۹۸ بود که کلنگ احداث این ساختمان توسط مهدی علی‌نژاد، معاون قهرمانی وزارت ورزش، در مجموعه ورزشی آزادی زده شد. آن زمان مقرر شد فدراسیون دوچرخه‌سواری ساختمان قبلی خود را بفروشد و پول آن را خرج ساختمان جدید در آزادی کند.
با توجه به این موضوع کارکنان فدراسیون بلافاصله از مرکز شهر به محل کمپ‌های تیم‌های ملی در آزادی آمدند تا موقتا برای چند ماه در بخشی از این کمپ بمانند، به این امید که هر‌چه زودتر این ساختمان تأسیس شود؛ اما این همه در حد حرف باقی ماند و تنها چیزی که به‌عنوان ساختمان فدراسیون دوچرخه‌سواری در آزادی دیده می‌شود، یک چهار‌دیواری بی‌در‌و‌پیکر بیشتر نیست.
اینکه چه عاملی باعث شده اهالی فدراسیون دوچرخه‌سواری الان در بلاتکلیفی به سر ببرند، در بی‌تدبیری عده‌ای از مسئولان خلاصه می‌شود که نتوانستند درخصوص تأمین اعتبارات احداث ساختمان پیش‌بینی درستی کنند. کلنگ ساخت این ساختمان در زمان ریاست خسرو قمری زده شد، اما چند ماه بعد از این اتفاق دوره ریاست او در فدراسیون به پایان رسید و کار نیمه‌تمام باقی ماند.
در‌حال‌حاضر نزدیک به یک سال است که فدراسیون با سرپرست اداره می‌شود و، چون عملا سرپرست هم اجازه ورود به حوزه ساخت‌وساز را ندارد، مشخص نیست تأمین هزینه‌های میلیاردی تکمیل ساختمان با چه کسی است؟ نکته جالب اینجاست علاوه بر اینکه چندین میلیارد برای تکمیل این ساختمان نیاز است، بدهی میلیاردی به پیمانکار قبلی هم مزید بر علت شده است. فدراسیون در‌حال‌حاضر یک‌میلیارد و ۷۰۰ میلیون‌تومان به پیمانکار قبلی که کار را به اینجا رسانده، بدهکار است و در شرایط فعلی هم از توانش خارج است که این بدهی را بپردازد. چرا‌که ۸۰ درصد بودجه فدراسیون صرف پرداخت حقوق کارمندان پرشمار و غیرضروری این مجموعه می‌شود. با همه این مشکلات روز گذشته خبر رسید که فدراسیون نیمه‌کاره دوچرخه‌سواری در اقدامی سؤال‌برانگیز مورد سرقت هم قرار گرفته شده است. گفته می‌شود سارقان کابل‌های برق این ساختمان را دزدیده‌اند.
اینکه چطور سارقان با وجود آن همه نگهبان و تیم حراستی در محل‌های ورودی و خروجی مجموعه ورزشی آزادی توانسته‌اند وارد این ورزشگاه شوند هم در جای خودش تعجب‌آور است.
اظهارنظر عجیب‌تر مربوط به احمد مددی، مدیر مجموعه ورزشی آزادی است که می‌گوید: «ما برای ساختمان نیمه‌کاره دوچرخه‌سواری بار‌ها به این فدراسیون تذکر داده بودیم و از آن‌ها خواستیم که نسبت به تکمیل عملیات ساختمانی و تأمین امنیت این ساختمان اقدامات لازم را انجام دهند، زیرا می‌تواند بستر اتفاقات ناگواری باشد».
به هر شکل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی که زیر‌مجموعه وزارت ورزش است نیز با وجود این بدهی سنگین مانع از ادامه ساخت ساختمان شده است. در‌صورتی‌که فدراسیون دوچرخه‌سواری نتواند بدهی‌اش را پرداخت کند، به‌احتمال‌زیاد این شرکت که زمین را به فدراسیون واگذار کرده بود، خودش ساختمان را به بهره‌برداری می‌رساند. آن موقع است که فدراسیون دوچرخه‌سواری هر‌چه را داشته از دست می‌دهد.
دزدی از کابل‌های ساختمان نیمه‌کاره فدراسیون دوچرخه‌سواری در حالی است که مددی مدعی است در همین چند روز گذشته یکی از پمپ‌های آب مجموعه هم به سرقت رفته است. او اگر‌چه درباره جزئیات این ماجرا توضیحی نداده، اما یک منبع مطلع به «شرق» گفت: «متأسفانه نمی‌دانیم چرا باید این اتفاق‌ها در مجموعه بیفتد. این شخصی که پمپ آب را دزدیده، طی چند‌روز به استادیوم رفت‌و‌آمد داشته و با دستگاه آهن‌بر آن را از پایه جدا کرده و روز آخر زمانی که خواسته پمپ را در ماشینش بگذارد، توسط نیرو‌های حراستی دستگیر شده است».
یکی از انتقاد‌هایی که از گذشته تا‌کنون به حوزه مدیریت ورزش کشور شده، ناتوانی متولیان امر درخصوص ساخت‌وساز اماکن ورزشی بوده است؛ چه در بحث احداث مجموعه‌های ورزشی و چه احداث فضایی یکپارچه برای فدراسیون‌های ورزشی. ورزش ایران بیش از ۵۲ فدراسیون ورزشی دارد که مدام در رفت‌و‌آمد هستند و هر‌بار به گوشه‌ای از تهران نقل‌مکان می‌کنند. این در حالی است که طبق تعریفی که در همه‌جای دنیا از فدراسیون‌های ورزشی وجود دارد، بخش خصوصی به حساب می‌آیند و باید خودشان بودجه فدراسیون را تأمین کنند؛ اما در ایران چنین شرایطی وجود ندارد و فدراسیون‌ها، چون بودجه خود را از دولت دریافت می‌کنند و رؤسای آن عموما افرادی غیر از بدنه ورزش هستند که آشنایی با بحث اسپانسرینگ ندارند، باید شاهد چنین اتفاقات تلخی در این حوزه باشیم.
با توجه به این موضوع کارکنان فدراسیون بلافاصله از مرکز شهر به محل کمپ‌های تیم‌های ملی در آزادی آمدند تا موقتا برای چند ماه در بخشی از این کمپ بمانند، به این امید که هر‌چه زودتر این ساختمان تأسیس شود؛ اما این همه در حد حرف باقی ماند و تنها چیزی که به‌عنوان ساختمان فدراسیون دوچرخه‌سواری در آزادی دیده می‌شود، یک چهار‌دیواری بی‌در‌و‌پیکر بیشتر نیست.
اینکه چه عاملی باعث شده اهالی فدراسیون دوچرخه‌سواری الان در بلاتکلیفی به سر ببرند، در بی‌تدبیری عده‌ای از مسئولان خلاصه می‌شود که نتوانستند درخصوص تأمین اعتبارات احداث ساختمان پیش‌بینی درستی کنند. کلنگ ساخت این ساختمان در زمان ریاست خسرو قمری زده شد، اما چند ماه بعد از این اتفاق دوره ریاست او در فدراسیون به پایان رسید و کار نیمه‌تمام باقی ماند.
در‌حال‌حاضر نزدیک به یک سال است که فدراسیون با سرپرست اداره می‌شود و، چون عملا سرپرست هم اجازه ورود به حوزه ساخت‌وساز را ندارد، مشخص نیست تأمین هزینه‌های میلیاردی تکمیل ساختمان با چه کسی است؟ نکته جالب اینجاست علاوه بر اینکه چندین میلیارد برای تکمیل این ساختمان نیاز است، بدهی میلیاردی به پیمانکار قبلی هم مزید بر علت شده است. فدراسیون در‌حال‌حاضر یک‌میلیارد و ۷۰۰ میلیون‌تومان به پیمانکار قبلی که کار را به اینجا رسانده، بدهکار است و در شرایط فعلی هم از توانش خارج است که این بدهی را بپردازد. چرا‌که ۸۰ درصد بودجه فدراسیون صرف پرداخت حقوق کارمندان پرشمار و غیرضروری این مجموعه می‌شود. با همه این مشکلات روز گذشته خبر رسید که فدراسیون نیمه‌کاره دوچرخه‌سواری در اقدامی سؤال‌برانگیز مورد سرقت هم قرار گرفته شده است. گفته می‌شود سارقان کابل‌های برق این ساختمان را دزدیده‌اند.
اینکه چطور سارقان با وجود آن همه نگهبان و تیم حراستی در محل‌های ورودی و خروجی مجموعه ورزشی آزادی توانسته‌اند وارد این ورزشگاه شوند هم در جای خودش تعجب‌آور است.
اظهارنظر عجیب‌تر مربوط به احمد مددی، مدیر مجموعه ورزشی آزادی است که می‌گوید: «ما برای ساختمان نیمه‌کاره دوچرخه‌سواری بار‌ها به این فدراسیون تذکر داده بودیم و از آن‌ها خواستیم که نسبت به تکمیل عملیات ساختمانی و تأمین امنیت این ساختمان اقدامات لازم را انجام دهند، زیرا می‌تواند بستر اتفاقات ناگواری باشد».
به هر شکل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی که زیر‌مجموعه وزارت ورزش است نیز با وجود این بدهی سنگین مانع از ادامه ساخت ساختمان شده است. در‌صورتی‌که فدراسیون دوچرخه‌سواری نتواند بدهی‌اش را پرداخت کند، به‌احتمال‌زیاد این شرکت که زمین را به فدراسیون واگذار کرده بود، خودش ساختمان را به بهره‌برداری می‌رساند. آن موقع است که فدراسیون دوچرخه‌سواری هر‌چه را داشته از دست می‌دهد.
دزدی از کابل‌های ساختمان نیمه‌کاره فدراسیون دوچرخه‌سواری در حالی است که مددی مدعی است در همین چند روز گذشته یکی از پمپ‌های آب مجموعه هم به سرقت رفته است. او اگر‌چه درباره جزئیات این ماجرا توضیحی نداده، اما یک منبع مطلع به «شرق» گفت: «متأسفانه نمی‌دانیم چرا باید این اتفاق‌ها در مجموعه بیفتد. این شخصی که پمپ آب را دزدیده، طی چند‌روز به استادیوم رفت‌و‌آمد داشته و با دستگاه آهن‌بر آن را از پایه جدا کرده و روز آخر زمانی که خواسته پمپ را در ماشینش بگذارد، توسط نیرو‌های حراستی دستگیر شده است».
یکی از انتقاد‌هایی که از گذشته تا‌کنون به حوزه مدیریت ورزش کشور شده، ناتوانی متولیان امر درخصوص ساخت‌وساز اماکن ورزشی بوده است؛ چه در بحث احداث مجموعه‌های ورزشی و چه احداث فضایی یکپارچه برای فدراسیون‌های ورزشی. ورزش ایران بیش از ۵۲ فدراسیون ورزشی دارد که مدام در رفت‌و‌آمد هستند و هر‌بار به گوشه‌ای از تهران نقل‌مکان می‌کنند. این در حالی است که طبق تعریفی که در همه‌جای دنیا از فدراسیون‌های ورزشی وجود دارد، بخش خصوصی به حساب می‌آیند و باید خودشان بودجه فدراسیون را تأمین کنند؛ اما در ایران چنین شرایطی وجود ندارد و فدراسیون‌ها، چون بودجه خود را از دولت دریافت می‌کنند و رؤسای آن عموما افرادی غیر از بدنه ورزش هستند که آشنایی با بحث اسپانسرینگ ندارند، باید شاهد چنین اتفاقات تلخی در این حوزه باشیم.