شیراز و معضل متکدیان!
اگر این روزها برای رفتن سر کار، انجام امور بانکی یا دریافت خدمات پزشکی و خرید از مراکز تجاری و ... به مرکز شهر شیراز؛ بروید، علاوه بر شلوغی و ترافیک آدم و ماشین، یکی از نکاتی که جلب توجه خواهد کرد، حضور پروفور متکدیانیست که به شیوه‌های مختلف، دست یاری به سمت هر رهگذری دراز می‌کنند؛ متکدیانی که کمتر ژنده‌پوش هستند، میانگین سنی آنان پائین آمده و تحت عناوینی مانند نداشتن پول نسخه، در راه ماندن، بی سرپرست شدن و .... طلب کمک مالی یا کالایی دارند.
در میان ازدحام متکدیان، که بعضی با گذاشتن ترازو یا چند قلم کالای کم ارزش، تحت عنوان دستفروشی، نشان دادن زخم‌های کهنه و ادعای بیماری سخت و صعب العلاج، محبت رهگذران را جلب می‌کنند، اکثرشان مهاجرانی از بیرون استان فارس و شهر شیراز هستند؛ مردان و زنان و کودکانی که کارشان همزمان با کارمندان و کسبه آغاز می‌شود و تا پاسی از شب ادامه دارد و اگر زیر پوست زندگیشان را بکاوی، کمتر با مشکل مالی مواجه‌اند، آدم‌هایی که استیصال از نداری آنان را به این وادی کشانده باشد؛ متکدیانی که اگر رهگذر همیشگی خیابان‌های شیراز باشی، آنان را به خوبی خواهی شناخت!!.
متکدیان که بعضی برگه درخواست کمک روی دستگاه‌های عابربانک چسبانده و برخی کنار مراکز درمانی و پزشکی بیتوته کرده‌اند یا سر چهارراه‌ها، دستمال و گل و لیف میفروشند و اسپند برای خودروسواران دود می‌کنند، از لهجه و کلامشان به خوبی می‌توان به غیرشیرازی و حتی غیرایرانی بودنشان پی برد؛ گدایانی که اکثرا حرفه‌ای شده‌اند و برای خود محدوده کسب و کار دارند و اگر دیگری به محدوده آنان وارد شود، به اشکال مختلف با او برخورد می‌کنند. زنان کودک به دوش و مردانی که تابلوی بیماری‌های صعب العلاج بر گردن آویخته‌اند یا با واکر و عصا، شهروندان شیراز یا مسافرانی که برای انجام امور پزشکی و درمانی به این شهر آمده‌اند را سرکیسه می‌کنند.
خیابان‌های زند، که نقطه ثقل تردد گردشگران، خصوصا گردشگران حوزه سلامت محسوب می‌شود، همه روزه مملو از گدایانی است که هیچ زمانی در چند سال اخیر، غیبت نداشته‌اند و اگر یک روز نباشند، مغازه دار و صاحب دکه مطبوعاتی، سراغشان را از یکدیگر می‌گیرند! و در کنار آنها، چه بسیار وقایعی که از نگاه همه پنهان می‌ماند.
رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شورای شهر شیراز در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص وضعیت ساماندهی متکدیان و معتادان متجاهر، بیان کرد: ساماندهی این قشر از جامعه وظیفه شهرداری به عنوان تنها ارگان نیست.
علی‌اکبر سلطانی گفت: به عنوان مثال؛ شهرداری شیراز در مصوبه‌ای که سال گذشته داشته ۱۰.۲ دهم میلیارد تومان هزینه و به مدت زمان ۴ ماه معتادان را جمع آوری و نگهداری کرده است.
او از نبود همکاری دیگر سازمان‌های متولی در امر ساماندهی متکدیان انتقاد و اضافه کرد
متکدیان که بعضی برگه درخواست کمک روی دستگاه‌های عابربانک چسبانده و برخی کنار مراکز درمانی و پزشکی بیتوته کرده‌اند یا سر چهارراه‌ها، دستمال و گل و لیف میفروشند و اسپند برای خودروسواران دود می‌کنند، از لهجه و کلامشان به خوبی می‌توان به غیرشیرازی و حتی غیرایرانی بودنشان پی برد؛ گدایانی که اکثرا حرفه‌ای شده‌اند و برای خود محدوده کسب و کار دارند و اگر دیگری به محدوده آنان وارد شود، به اشکال مختلف با او برخورد می‌کنند. زنان کودک به دوش و مردانی که تابلوی بیماری‌های صعب العلاج بر گردن آویخته‌اند یا با واکر و عصا، شهروندان شیراز یا مسافرانی که برای انجام امور پزشکی و درمانی به این شهر آمده‌اند را سرکیسه می‌کنند.
خیابان‌های زند، که نقطه ثقل تردد گردشگران، خصوصا گردشگران حوزه سلامت محسوب می‌شود، همه روزه مملو از گدایانی است که هیچ زمانی در چند سال اخیر، غیبت نداشته‌اند و اگر یک روز نباشند، مغازه دار و صاحب دکه مطبوعاتی، سراغشان را از یکدیگر می‌گیرند! و در کنار آنها، چه بسیار وقایعی که از نگاه همه پنهان می‌ماند.
رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شورای شهر شیراز در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص وضعیت ساماندهی متکدیان و معتادان متجاهر، بیان کرد: ساماندهی این قشر از جامعه وظیفه شهرداری به عنوان تنها ارگان نیست.
علی‌اکبر سلطانی گفت: به عنوان مثال؛ شهرداری شیراز در مصوبه‌ای که سال گذشته داشته ۱۰.۲ دهم میلیارد تومان هزینه و به مدت زمان ۴ ماه معتادان را جمع آوری و نگهداری کرده است.
او از نبود همکاری دیگر سازمان‌های متولی در امر ساماندهی متکدیان انتقاد و اضافه کرد