مسئولان در بازدید از مناطق سیل‌زده دست به نصیحت نزنند
آموزش مهارت همدلی راهی مطمئن در کاهش بحران های طبیعی و اجتماعی، همچون سیل اخیراست.
دکتر فروغ جعفری روانشناس در یک برنامه تلویزیونی در شبکه سلامت در تعریف همدلی، گفت: همدلی در واقع به معنی آن است که؛ خودمان را جای دیگران بگذاریم و از زاویه نگاه آنها به موضوع نگاه کنیم. در واقع ما همچون آئینه ای در مقابل فرد دیگر هستیم که هر آنچه در ما انعکاس می دهد، به خود فرد بازمی گردانیم. غم، شادی، تفکر یا هر محتوای دیگری را مانند آئینه منعکس می کنیم. برای این که مانند آئینه باشیم باید همچون آئینه شفاف باشیم و رنگی، کدر یا تیره نباشد. برای همدلی موثر نیاز داریم تا نگاه خودمان از دنیا را کنار گذاشته و دنیا را از زاویه دید فرد مقابل نگاه کنیم. اگر این شرایط را پیش بیاوریم همدلی موفقی خواهیم داشت.
وی با اشاره به تنهایی انسان ها در دنیای امروز تاکید کرد: امروز آدم ها تشنه همدلی هستند،گوش شنوایی که بدون هر گونه قضاوت، امرو نهی و یا نصیحت به حرف های ما گوش کند. صرفا این گوش دادن باید برای همدلی کردن باشد. هدف نهایی ما از این گوش دادن این است که به او بگوییم درکت می کنیم. نمی گوئیم اشتباه می کنی یا باید اینطور فکر کنی و یا قضاوتش نمی کنیم و به او احساس گناه نمی دهیم و فقط او را درک می کنیم.
به گفته روان درمانگر، برای همدلی کردن باید شنونده خوبی باشیم و بدانیم آنچه فرد به ما می گوید چیست؟ متاسفانه در دنیای امروز ما آنقدر در مسایل گوناگون غرق شده ایم که به راحتی نمی توانیم بدون قضاوت درباره افراد به گفت و گو بنشینیم.
این استاد دانشگاه تنهایی را از دیگر ویژگی های دنیای امروز توصیف کرد و گفت: اصولا افراد در شرایط خاص بیشتر از همیشه احساس تنهایی می کنند، به عنوان مثال اکنون بخشی از هموطنان ما درگیر سیل شده اند و خانه و زندگی خود را از دست داده اند. این گروه امکان دارد، احساس کنند که دیگران شرایط ما را درک نمی کنند. مسئولان نباید در بازدید از این مناطق دست به نصیحت بزنند. احساس درک شدن مهمترین نیازی است که می توان به افراد در بحران ها داد.
وی با اشاره به تفاوت همدلی و همدردی تاکید کرد: گروه دیگری در واکنش به بحران ها تمام تجربیات فرد آسیب دیده را در درون خود بازسازی می کنند. همدردی واکنشی اغراق شده است، و باعث آسیب دیدن فرد امدادگر می شود. مددکاری را در نظر بگیرید که از فردی آسیب دیده در سیل مراقبت می کند؛ اگر احساس کند، همین اتفاقات برای او افتاده است به جای اینکه بتواند کمک موثری به افراد آسیب دیده بکند فقط گریه می کند و یا از نظر فیزیکی چنان آشتفه می شود که دیگر کاری از او برنمی آید.
دکتر فروغی همدلی را مهارتی موثر در بالا بردن سلامت روان دانست و افزود: اگر با صحبت در مورد مشکلات دیگران، سلامت روان من به خطر بیفتد، مساله به نوعی برعکس شده و دیگر فایده ای ندارد. دردناک اینجاست که گاهی کمک کننده ها بیشتر از فرد آسیب دیده دچار مشکل می شوند.
او از کنترل ذهن، مراقبه و تن آرامی به عنوان روش هایی برای ذهن آگاهی نام برد و اضافه کرد: تمرین فعالیت هایی همچون تمرکز بر تنفس و خالی سازی ذهن از هر فکر باعث آرامش فرد و در نهایت سلامت روان می شود. برای ایجاد پیوندهای محکم بین شناخت و احساس در مغز روزانه به مدت 30 دقیقه در مکان های عمومی حاضر شوید و دست به فعالیت های اجتماعی بزنید و در قالب آن کارها آدم های دوروبرتان را به دقت مشاهده کنید. به حرف هایشان گوش کنید و سعی کنید افکار و احساسی که تجربه می کنند را درک کنید.
دکتر فروغی در خاتمه تاکید کرد: حواستان به احساسات خودتان باشد. به مغزتان یاد بدهید، نسبت به واکنش های احساساتتان هوشیار باشد و آنها را شناسایی و نامگذاری کنید.
وی با اشاره به تنهایی انسان ها در دنیای امروز تاکید کرد: امروز آدم ها تشنه همدلی هستند،گوش شنوایی که بدون هر گونه قضاوت، امرو نهی و یا نصیحت به حرف های ما گوش کند. صرفا این گوش دادن باید برای همدلی کردن باشد. هدف نهایی ما از این گوش دادن این است که به او بگوییم درکت می کنیم. نمی گوئیم اشتباه می کنی یا باید اینطور فکر کنی و یا قضاوتش نمی کنیم و به او احساس گناه نمی دهیم و فقط او را درک می کنیم.
به گفته روان درمانگر، برای همدلی کردن باید شنونده خوبی باشیم و بدانیم آنچه فرد به ما می گوید چیست؟ متاسفانه در دنیای امروز ما آنقدر در مسایل گوناگون غرق شده ایم که به راحتی نمی توانیم بدون قضاوت درباره افراد به گفت و گو بنشینیم.
این استاد دانشگاه تنهایی را از دیگر ویژگی های دنیای امروز توصیف کرد و گفت: اصولا افراد در شرایط خاص بیشتر از همیشه احساس تنهایی می کنند، به عنوان مثال اکنون بخشی از هموطنان ما درگیر سیل شده اند و خانه و زندگی خود را از دست داده اند. این گروه امکان دارد، احساس کنند که دیگران شرایط ما را درک نمی کنند. مسئولان نباید در بازدید از این مناطق دست به نصیحت بزنند. احساس درک شدن مهمترین نیازی است که می توان به افراد در بحران ها داد.
وی با اشاره به تفاوت همدلی و همدردی تاکید کرد: گروه دیگری در واکنش به بحران ها تمام تجربیات فرد آسیب دیده را در درون خود بازسازی می کنند. همدردی واکنشی اغراق شده است، و باعث آسیب دیدن فرد امدادگر می شود. مددکاری را در نظر بگیرید که از فردی آسیب دیده در سیل مراقبت می کند؛ اگر احساس کند، همین اتفاقات برای او افتاده است به جای اینکه بتواند کمک موثری به افراد آسیب دیده بکند فقط گریه می کند و یا از نظر فیزیکی چنان آشتفه می شود که دیگر کاری از او برنمی آید.
دکتر فروغی همدلی را مهارتی موثر در بالا بردن سلامت روان دانست و افزود: اگر با صحبت در مورد مشکلات دیگران، سلامت روان من به خطر بیفتد، مساله به نوعی برعکس شده و دیگر فایده ای ندارد. دردناک اینجاست که گاهی کمک کننده ها بیشتر از فرد آسیب دیده دچار مشکل می شوند.
او از کنترل ذهن، مراقبه و تن آرامی به عنوان روش هایی برای ذهن آگاهی نام برد و اضافه کرد: تمرین فعالیت هایی همچون تمرکز بر تنفس و خالی سازی ذهن از هر فکر باعث آرامش فرد و در نهایت سلامت روان می شود. برای ایجاد پیوندهای محکم بین شناخت و احساس در مغز روزانه به مدت 30 دقیقه در مکان های عمومی حاضر شوید و دست به فعالیت های اجتماعی بزنید و در قالب آن کارها آدم های دوروبرتان را به دقت مشاهده کنید. به حرف هایشان گوش کنید و سعی کنید افکار و احساسی که تجربه می کنند را درک کنید.
دکتر فروغی در خاتمه تاکید کرد: حواستان به احساسات خودتان باشد. به مغزتان یاد بدهید، نسبت به واکنش های احساساتتان هوشیار باشد و آنها را شناسایی و نامگذاری کنید.