چرا برخی از افراد زیاد غذا می‌خورند؟
محققان در تازه‌ترین یافته‌های خود راز این را که چرا برخی از افراد زیاد غذا می‌خورند، فاش کردند.
در سال ۲۰۱۹، محققان آزمایشگاه استوبر در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن دریافتند که سلول‌های خاصی در موش‌های چاق روشن شده و از سیگنال‌هایی که نشان دهنده سیری یا احساس سیری است، جلوگیری می‌کند. اکنون یک بررسی عمیق‌تر در مورد نقش این سلول‌ها انجام می‌شود.
مطالعه‌ای که در مجله Neuron منتشر شد، در مورد عملکرد سلول‌های عصبی گلوتاماتریک در موش‌ها گزارش شد. این سلول‌ها در ناحیه جانبی هیپوتالاموس مغز قرار دارند، مرکزی که رفتار‌های با انگیزه از جمله تغذیه را تنظیم می‌کند.
محققان دریافتند که این نورون‌ها با دو ناحیه مختلف مغز ارتباط برقرار می‌کنند: هابنولا جانبی، یک ناحیه کلیدی مغز در پاتوفیزیولوژی افسردگی و ناحیه تگمنتال شکمی است که بیشتر برای نقش عمده‌ای که در انگیزه، پاداش و اعتیاد ایفا می‌کند، مشهور است.
استوبر، استاد مشترک بیهوشی و دارو‌های درد و داروسازی UW گفت: ما دریافتیم که این سلول‌ها یک گروه یکپارچه نیستند و طعم‌های مختلف این سلول‌ها کار‌های متفاوتی را انجام می‌دهند. او در مرکز نوروبیولوژی اعتیاد، درد و احساسات UW کار می‌کند و نویسنده ارشد این مقاله است. این مطالعه گامی دیگر در درک مدار‌های مغزی دخیل در اختلالات خوردن است.
آزمایشگاه استوبر عملکرد گروه‌های اصلی سلولی در مدار پاداش مغز را مطالعه و نقش آن‌ها را در اعتیاد و بیماری‌های روانی به امید یافتن درمان مشخص می‌کند؛ یک سوال این است که آیا این سلول‌ها می‌توانند بدون آسیب رساندن به دیگر قسمت‌های مغز توسط دارو مورد هدف قرار گیرند یا خیر؟
مطالعه اخیر آن‌ها به طور سیستماتیک نورون‌های جانبی گلوتامات هیپوتالاموس را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. محققان دریافتند که وقتی موش‌ها تغذیه می‌شوند، نورون‌های موجود در جانبی بیشتر از آن‌هایی که در قسمت تگمنتال شکمی هستند واکنش نشان می‌دهند و این نشان می‌دهد که این نورون‌ها می‌توانند نقش بیشتری در هدایت تغذیه ایفا کنند.
محققان همچنین تاثیر هورمون‌های لپتین و گرلین را بر نحوه غذا خوردن ما بررسی کردند. تصور می‌شود که هر دو لپتین و گرلین رفتار را از طریق تاثیر بر روی سیستم دوزین مزولیمبیک، جزو کلیدی مسیر پاداش در مغز تنظیم می‌کنند. اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی تاثیر این هورمون‌ها بر سلول‌های عصبی در ناحیه هبنولای جانبی هیپوتالاموس مغز وجود دارد. محققان دریافتند که لپتین فعالیت نورون‌هایی را که به سمت هبنولای جانبی پیش می‌روند، خنثی می‌کند و فعالیت نورون‌هایی را که در ناحیه تگمنتال شکم ظاهر می‌شوند، افزایش می‌دهد. اما گرلین برعکس عمل می‌کند.
این مطالعه نشان داد مدار‌های مغزی که تغذیه را کنترل می‌کنند حداقل تا حدی با مدار‌های مغزی مرتبط با اعتیاد به مواد مخدر همپوشانی دارند.
این مطالعه به تحقیقات فزاینده‌ای در مورد نقش مغز در چاقی می‌افزاید که سازمان جهانی بهداشت آن را یک اپیدمی جهانی می‌نامد. داده‌های جدید مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها نشان داد که در حال حاضر ۱۶ ایالت دارای چاقی ۳۵ درصد یا بیشتر هستند.
مطالعه‌ای که در مجله Neuron منتشر شد، در مورد عملکرد سلول‌های عصبی گلوتاماتریک در موش‌ها گزارش شد. این سلول‌ها در ناحیه جانبی هیپوتالاموس مغز قرار دارند، مرکزی که رفتار‌های با انگیزه از جمله تغذیه را تنظیم می‌کند.
محققان دریافتند که این نورون‌ها با دو ناحیه مختلف مغز ارتباط برقرار می‌کنند: هابنولا جانبی، یک ناحیه کلیدی مغز در پاتوفیزیولوژی افسردگی و ناحیه تگمنتال شکمی است که بیشتر برای نقش عمده‌ای که در انگیزه، پاداش و اعتیاد ایفا می‌کند، مشهور است.
استوبر، استاد مشترک بیهوشی و دارو‌های درد و داروسازی UW گفت: ما دریافتیم که این سلول‌ها یک گروه یکپارچه نیستند و طعم‌های مختلف این سلول‌ها کار‌های متفاوتی را انجام می‌دهند. او در مرکز نوروبیولوژی اعتیاد، درد و احساسات UW کار می‌کند و نویسنده ارشد این مقاله است. این مطالعه گامی دیگر در درک مدار‌های مغزی دخیل در اختلالات خوردن است.
آزمایشگاه استوبر عملکرد گروه‌های اصلی سلولی در مدار پاداش مغز را مطالعه و نقش آن‌ها را در اعتیاد و بیماری‌های روانی به امید یافتن درمان مشخص می‌کند؛ یک سوال این است که آیا این سلول‌ها می‌توانند بدون آسیب رساندن به دیگر قسمت‌های مغز توسط دارو مورد هدف قرار گیرند یا خیر؟
مطالعه اخیر آن‌ها به طور سیستماتیک نورون‌های جانبی گلوتامات هیپوتالاموس را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. محققان دریافتند که وقتی موش‌ها تغذیه می‌شوند، نورون‌های موجود در جانبی بیشتر از آن‌هایی که در قسمت تگمنتال شکمی هستند واکنش نشان می‌دهند و این نشان می‌دهد که این نورون‌ها می‌توانند نقش بیشتری در هدایت تغذیه ایفا کنند.
محققان همچنین تاثیر هورمون‌های لپتین و گرلین را بر نحوه غذا خوردن ما بررسی کردند. تصور می‌شود که هر دو لپتین و گرلین رفتار را از طریق تاثیر بر روی سیستم دوزین مزولیمبیک، جزو کلیدی مسیر پاداش در مغز تنظیم می‌کنند. اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی تاثیر این هورمون‌ها بر سلول‌های عصبی در ناحیه هبنولای جانبی هیپوتالاموس مغز وجود دارد. محققان دریافتند که لپتین فعالیت نورون‌هایی را که به سمت هبنولای جانبی پیش می‌روند، خنثی می‌کند و فعالیت نورون‌هایی را که در ناحیه تگمنتال شکم ظاهر می‌شوند، افزایش می‌دهد. اما گرلین برعکس عمل می‌کند.
این مطالعه نشان داد مدار‌های مغزی که تغذیه را کنترل می‌کنند حداقل تا حدی با مدار‌های مغزی مرتبط با اعتیاد به مواد مخدر همپوشانی دارند.
این مطالعه به تحقیقات فزاینده‌ای در مورد نقش مغز در چاقی می‌افزاید که سازمان جهانی بهداشت آن را یک اپیدمی جهانی می‌نامد. داده‌های جدید مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها نشان داد که در حال حاضر ۱۶ ایالت دارای چاقی ۳۵ درصد یا بیشتر هستند.