مریم معترف: باورم نمی‌شود آن همه شور و نشاط تمام شده باشد!
مریم معترف با صدایی که به بغض آمیخته است، می‌گوید: باورم نمی‌شود که دوستان‌مان را این چنین از دست می‌دهیم، هنوز در غم از دست دادن آقای اویسی بودیم که آقای مهرآوران هم رفت و هیچ کاری از دست‌مان برنمی‌آید و این وحشتناک است.
این هنرمند تئاتر که سال‌ها قبل تجربه همکاری مشترک با عزت‌الله مهرآوران را داشته است، به دنبال درگذشت این هنرمند و در گفتگویی کوتاه با ایسنا از ایام خوش گذشته یاد کرد و آرزو کرد هم روح عزت‌الله مهرآوران شاد و آرام باشد و هم خداوند به مردم سختی کشیده‌مان کمک کند تا این همه درد را تاب بیاورند و مسئولان هم بیشتر تلاش کنند تا شاید این وضعیت کمی بهتر شود.
معترف یادآوری کرد: آقای مهرآوران کارش را از سال‌های آغازین جوانی شروع کرد از همان زمانی که در جنوب بود. بعدتر به تهران آمد و در اداره تئاتر کارمند شد. هم می‌نوشت و هم بازی و کارگردانی می‌کرد.
او ادامه داد: نمایشنامه‌ای داشت به اسم «صدا کن لیکو» که آقای اکبر زنجان‌پور آن را کارگردانی کرد و پس از آن هم کار مشترکی کردیم. نمایشنامه‌ای به اسم «مال کَنون» داشت که آن را با هم بازی و کارگردانی کردیم.اوایل دهه هفتاد این نماش ابتدا در جشنواره تئاتر فجر و بعد از آن هم در تالار چهارسو تئاتر شهر روی صحنه رفت. دوست داشتیم باز هم با هم کار کنیم ولی مشغله ایشان در کار تصویر زیاد شده بود و کمتر به تئاتر می‌رسید.
معترف در ادامه از روحیه پرنشاط مهرآوران یاد کرد و با افسوس ادامه داد: در هر جمعی، بسیار شاد بود و به همه روحیه می‌داد تا اینکه از ده روز پیش خبر بیماری‌شان، همه را ناراحت کرد. در این مدت مدام خبرها را دنبال کردیم، مرتب دعا کردیم ولی بی‌نتیجه ماند و ایشان ما را ترک کرد. باورمان نمی‌شود آن همه شادی و نشاط تمام شده باشد.
او در پایان با ابراز تاسف از کم شدن شادی و امید در جامعه امروزمان گفت: امیدوارم همان‌طور که به همه شور و شوق می‌بخشید، روحش شاد باشد و خداوند به ما هم کمک کند که بتوانیم این همه تلخی را تحمل کنیم. روحیه مردم ما واقعا پژمرده است و امیدوارم هم خدا یاری‌مان دهد و هم مسئولان تلاش‌شان را برای بهبود این وضعیت بیشتر کنند.
عزت الله مهرآوران ـ بازیگر و نمایشنامه نویس پیشکسوت کشورمان ـ بر اثر ابتلاء به کرونا و پس از چند هفته مقاومت در برابر بیماری، شامگاه جمعه 16 مهر ماه در بیمارستان درگذشت.
او متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۲۸ در مسجد سلیمان، بازیگر و کارگردان هم بود. او فارغ‌التحصیل لیسانس رشته تئاتر از دانشگاه خوزستان و دارنده نشان درجه یک هنری از وزارت ارشاد بود که از قبل انقلاب بازی در جلوی دوربین را تجربه کرد.
او در دوران نوجوانی با بازی در یکی از نمایش‌های مدرسه جادوی تئاتر را چشید و از جمله فعالیت‌های او درزمینه نمایشنامه‌نویسی می‌توان به نگارش آثاری همچون «مروارید»،«حجله بید»،«عاشق کشون»،«خیال »،«طومار حیرت به قلم باد»،«رکاب»،«هنرپیشه هملت»،«گفتگوی مکبث و اسفندیار رویین تن»،«آخرین دفاعیه فاطمه» و ... اشاره کرد.
معترف یادآوری کرد: آقای مهرآوران کارش را از سال‌های آغازین جوانی شروع کرد از همان زمانی که در جنوب بود. بعدتر به تهران آمد و در اداره تئاتر کارمند شد. هم می‌نوشت و هم بازی و کارگردانی می‌کرد.
او ادامه داد: نمایشنامه‌ای داشت به اسم «صدا کن لیکو» که آقای اکبر زنجان‌پور آن را کارگردانی کرد و پس از آن هم کار مشترکی کردیم. نمایشنامه‌ای به اسم «مال کَنون» داشت که آن را با هم بازی و کارگردانی کردیم.اوایل دهه هفتاد این نماش ابتدا در جشنواره تئاتر فجر و بعد از آن هم در تالار چهارسو تئاتر شهر روی صحنه رفت. دوست داشتیم باز هم با هم کار کنیم ولی مشغله ایشان در کار تصویر زیاد شده بود و کمتر به تئاتر می‌رسید.
معترف در ادامه از روحیه پرنشاط مهرآوران یاد کرد و با افسوس ادامه داد: در هر جمعی، بسیار شاد بود و به همه روحیه می‌داد تا اینکه از ده روز پیش خبر بیماری‌شان، همه را ناراحت کرد. در این مدت مدام خبرها را دنبال کردیم، مرتب دعا کردیم ولی بی‌نتیجه ماند و ایشان ما را ترک کرد. باورمان نمی‌شود آن همه شادی و نشاط تمام شده باشد.
او در پایان با ابراز تاسف از کم شدن شادی و امید در جامعه امروزمان گفت: امیدوارم همان‌طور که به همه شور و شوق می‌بخشید، روحش شاد باشد و خداوند به ما هم کمک کند که بتوانیم این همه تلخی را تحمل کنیم. روحیه مردم ما واقعا پژمرده است و امیدوارم هم خدا یاری‌مان دهد و هم مسئولان تلاش‌شان را برای بهبود این وضعیت بیشتر کنند.
عزت الله مهرآوران ـ بازیگر و نمایشنامه نویس پیشکسوت کشورمان ـ بر اثر ابتلاء به کرونا و پس از چند هفته مقاومت در برابر بیماری، شامگاه جمعه 16 مهر ماه در بیمارستان درگذشت.
او متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۲۸ در مسجد سلیمان، بازیگر و کارگردان هم بود. او فارغ‌التحصیل لیسانس رشته تئاتر از دانشگاه خوزستان و دارنده نشان درجه یک هنری از وزارت ارشاد بود که از قبل انقلاب بازی در جلوی دوربین را تجربه کرد.
او در دوران نوجوانی با بازی در یکی از نمایش‌های مدرسه جادوی تئاتر را چشید و از جمله فعالیت‌های او درزمینه نمایشنامه‌نویسی می‌توان به نگارش آثاری همچون «مروارید»،«حجله بید»،«عاشق کشون»،«خیال »،«طومار حیرت به قلم باد»،«رکاب»،«هنرپیشه هملت»،«گفتگوی مکبث و اسفندیار رویین تن»،«آخرین دفاعیه فاطمه» و ... اشاره کرد.