توضیح حامد بهداد درباره توهین به شهریار
حامد بهداد، بازیگر سینمای ایران درباره حواشی متنی که درباره ادبیات و روز ملى شعر و شاعر نوشته بود توضیح داد.
او نوشت:
اخيرا ً نوشته اى درباره ادبيات و روز ملى شعر و شاعر به اشتراك گذاشته ام كه صد حيف بى كه بدانم ، مطلبم از سوى يكى اقوام ، در حمايت از توهين به شهريار شاعر استنباط شده است كه صادقانه بايد بگويم خبر از سر منشاء اين اتفاق نداشتم و نميدانستم موضوع با اهانت به برخى هم ميهنان عزيز و شهريار اديب شكل گرفته است. فقط گمانم اين بود كه گروهى ديگر درباره شعراى مورد علاقه ام چون حافظ و مولانا مى گويند و آن روز خاص را براى آنها متناسب ميدانند. ديگر نكته كه برايم در آن نوشته جلوه كرد و باعث شد آنرا به اشتراك بگذارم اين بود كه چرا به جاى تاريخ مرگِ بزرگانِ سرزمينم، روز تولدشان را مناسبات فرهنگى مان قرار نميدهيم.
حال در اين ميانه بيخبر از همه جا در حالى كه خيل ناسزا به سوى م روانه است از جانب دوستى تماس داشتم مبنى بر اينكه اين مطلب را چرا به اشتراك گذاشته اى و داستان از اين قرار است. خب طبيعى است كه ابتدا غافلگير شدم. يعنى چه ؟! اين چه كارى بود؟ يعنى من اهانت را تاييد ميكنم؟ يعنى منظورم شكستن دل و ذهنيت مردم است؟آخر ميشود؟
داريم؟ من؟! اين حرفها كدام است؟ اين قوميت و تعصب ورزى ها كجا و كى كارساز بوده؟ اين حرفها باطل است. هنرمندانه نيست. دور از شأن آدمى است. من جانم براى اين خاك و مردم ، و اين هر آنچه كه باقى مانده است ميرود. مولوى فردوسى سعدى ايرج شهريار حافظ خاقانى براى همه است. آذربايجان از مااست و خراسان از شما. چه تفاوت دارد؟ وجب به وجب اين خاك خانه است. آخر من دلدارم كجا ميتوانم عزيزانم را برنجانم؟ آنچه دارم جمله از محبتى است كه مردم داده اند.
حال آنرا يك شبه به باد دهم؟ هرگز ! من اين زبان و قوميت و مذهب را همه در گرو عشق و صفا ميبينم. پس چگونه ميتوانم احساس هموطنانم را جريحه دار كنم و بر دردشان بيفزايم؟ خير ! هنوز مرا نشناخته اييد!عشق به شما و اين وطن كار مرا ساخته است. من اين نقد را به هيچ نسيه نخواهم باخت. كدام ترك كدام لر كدام بختيار و كرد و بلوچ ؟! همه يكى است. خير ! بنده هيچوقت هيچ توهينى به هيچ كسى را تأييد نخواهم كرد.
حرف آخر. يكى بگويم بخاطر بسپار ! همين چندى پيش كه خوزستانى از بى آبى و تشنگى ، وامانده از همه جا به امان آمده بود با خود گفتم خدايا چرا تبريزى ها حرفى نميزنند؟ فردا خبر آمد كه تبريز تعصب برادران عرب و خوزستان را ميكشد. آخر من اينها را با چه برابر كنم؟ اينها را چه كنم؟ چگونه نگويم؟ خير آقا ! مرا نشناخته اييد! بد اگر گفته اييد بيفايده است. من شما را عاشقم.
حامد بهداد
مهر ماه ١٤٠٠
اخيرا ً نوشته اى درباره ادبيات و روز ملى شعر و شاعر به اشتراك گذاشته ام كه صد حيف بى كه بدانم ، مطلبم از سوى يكى اقوام ، در حمايت از توهين به شهريار شاعر استنباط شده است كه صادقانه بايد بگويم خبر از سر منشاء اين اتفاق نداشتم و نميدانستم موضوع با اهانت به برخى هم ميهنان عزيز و شهريار اديب شكل گرفته است. فقط گمانم اين بود كه گروهى ديگر درباره شعراى مورد علاقه ام چون حافظ و مولانا مى گويند و آن روز خاص را براى آنها متناسب ميدانند. ديگر نكته كه برايم در آن نوشته جلوه كرد و باعث شد آنرا به اشتراك بگذارم اين بود كه چرا به جاى تاريخ مرگِ بزرگانِ سرزمينم، روز تولدشان را مناسبات فرهنگى مان قرار نميدهيم.
حال در اين ميانه بيخبر از همه جا در حالى كه خيل ناسزا به سوى م روانه است از جانب دوستى تماس داشتم مبنى بر اينكه اين مطلب را چرا به اشتراك گذاشته اى و داستان از اين قرار است. خب طبيعى است كه ابتدا غافلگير شدم. يعنى چه ؟! اين چه كارى بود؟ يعنى من اهانت را تاييد ميكنم؟ يعنى منظورم شكستن دل و ذهنيت مردم است؟آخر ميشود؟
داريم؟ من؟! اين حرفها كدام است؟ اين قوميت و تعصب ورزى ها كجا و كى كارساز بوده؟ اين حرفها باطل است. هنرمندانه نيست. دور از شأن آدمى است. من جانم براى اين خاك و مردم ، و اين هر آنچه كه باقى مانده است ميرود. مولوى فردوسى سعدى ايرج شهريار حافظ خاقانى براى همه است. آذربايجان از مااست و خراسان از شما. چه تفاوت دارد؟ وجب به وجب اين خاك خانه است. آخر من دلدارم كجا ميتوانم عزيزانم را برنجانم؟ آنچه دارم جمله از محبتى است كه مردم داده اند.
حال آنرا يك شبه به باد دهم؟ هرگز ! من اين زبان و قوميت و مذهب را همه در گرو عشق و صفا ميبينم. پس چگونه ميتوانم احساس هموطنانم را جريحه دار كنم و بر دردشان بيفزايم؟ خير ! هنوز مرا نشناخته اييد!عشق به شما و اين وطن كار مرا ساخته است. من اين نقد را به هيچ نسيه نخواهم باخت. كدام ترك كدام لر كدام بختيار و كرد و بلوچ ؟! همه يكى است. خير ! بنده هيچوقت هيچ توهينى به هيچ كسى را تأييد نخواهم كرد.
حرف آخر. يكى بگويم بخاطر بسپار ! همين چندى پيش كه خوزستانى از بى آبى و تشنگى ، وامانده از همه جا به امان آمده بود با خود گفتم خدايا چرا تبريزى ها حرفى نميزنند؟ فردا خبر آمد كه تبريز تعصب برادران عرب و خوزستان را ميكشد. آخر من اينها را با چه برابر كنم؟ اينها را چه كنم؟ چگونه نگويم؟ خير آقا ! مرا نشناخته اييد! بد اگر گفته اييد بيفايده است. من شما را عاشقم.
حامد بهداد
مهر ماه ١٤٠٠