الهام هاشمی: تیم تفنگ در بایکوت کامل بود/ اگر این مسائل نبود در المپیک نتیجه بهتری رقم می‌خورد
سرمربی تیم ملی تفنگ در بیانیه ای به مشکلات موجود در سر راه تیم ملی قبل از المپیک توکیو اشاره کرد.
تیم ملی تفنگ ایران در بازیهای المپیک توکیو موفق به کسب مدال نشد و این موضوع سبب انتقادهایی به فدراسیون و البته الهام هاشمی سرمربی این تیم شد. البته بعد از آن الهام هاشمی از عملکرد ملی‌پوشان در المپیک با توجه به شرایط موجود ابراز رضایت کرد اما اکنون با انتشار بیانیه ای علت نتیجه نگرفتن تیم ملی را به تفصیل بیان کرده است.
متن بیانیه الهام هاشمی سرمربی تیم ملی تفنگ در ادامه آمده است.
"با کوله باری از تجربه و همه سختی‌هایی که تا کسب بالاترین درجات مربیگری جهان کشیده بودم، در یکی از بدترین شرایط اقتصادی کشور به ایران برگشتم تا اندوخته هایم را در اختیار قهرمانان کشور خودم قرار دهم. اما بدلیل فراهم نبودن بدیهیات برای تمرینات تیم ملی "تفنگ" با توجه به نیازهای ویژه این رشته، بیشتر وقت و انرژی و تمرکز من به جای مربیگری، صرف تلاش برای تأمین آنها می گردید، شرایطی که باید فراهم بود تا بدون هیچ دغدغه ای به مساﺋل فنی تیم می رسیدم.
در این رخصت، با تشکر از همه زحمت کشان این رشته و تنها به امید بهبود وضعیت ورزش تیراندازی کشور، به گوشه ای از مشکلاتی که طی دوران سرمربیگریم داشتم اشاره می کنم:
با مدیرانی در ارتباط بودم که علیرغم نیت خوبشان، درک عمیقی از "ورزش" تیراندازی خصوصا رشته تفنگ نداشتند. طی دو سال و نیم که در خدمت تیم ملی بودم به طور مرتب از ریاست محترم فدراسیون می خواستم مشاورین "فنی" بیشتری داشته باشند تا در کنار همه تلاش‌ها و حمایت‌های ایشان کارها به سمت بهتری پیش برود اما متاسفانه تغییر خاصی بوجود نیامد. حتی در کمیته "فنی" فدراسیون، درصد بسیار ناچیزی از اعضاء با "ورزش تیراندازی" آشنایی داشتند که در بعضی از جلسات، این درصد به صفر می رسید.
از حدود ۱۴ سال پیش که تیراندازی ایران به عنوان رقیبی جدی برای سایر کشورها مطرح شد، باتوجه به تجهیزات فراوان رشته تفنگ که نیازمند تنظیم دقیق و کنترل جزء به جزء هستند، همچنین رشته ها و وضعیتهای متنوع و مهمات دقیق مورد نیاز آن، همیشه در کنار سرمربی خارجی این رشته حداقل ۳ مربی ایرانی حضور داشتند. اما از زمانی‌که من به عنوان سرمربی شروع به کار کردم مدت کوتاهی دو و بعد از آن تنها یک دستیار داشتم و به عنوان سرمربی تیم ملی حق افزودن افراد جدیدِ مورد نظر خودم به کادر فنی را نداشتم و گاهی در پاسخ به این خواستۀ تکراری به من پیشنهاد می شد یکی از کارمندان فدراسیون را انتخاب کنم! و نهایتا در مسابقات المپیک بدون هیچ کمکی و به عنوان تنها مربیِ "چهار" ورزشکار المپیکیِ رشته "تفنگ" اعزام شدم و در جایی که تیراندازان سایر کشورها هرکدام یک مربی اختصاصی داشتند ملی پوشان ما بعلت تنهایی من در زمان تمرینات، گاهی از داشتن یک چهارم مربی هم محروم بودند.
یکسال و نیم پیش، بعد از کسب ۴ سهمیه المپیک، به علت مساﺋل فوق و مشکلات ناشی از آنها استعفا دادم که پذیرفته نشد. لذا به کارم ادامه دادم اما به امید کاهش مشکلات، تمدید قراردادم که ۱۳ مرداد ۹۹ به پایان می رسید را به الحاق یکسری شروط فنی به آن منوط کرده و در حال مذاکره با فدراسیون بودم که متاسفانه خبر آن از طریق فدراسیون به رسانه ها رسید و درحالیکه در تمرینات تیم ملی حضور داشتم، تقریبا روزی نبود که مطلبی در مورد قرارداد من منتشر نشود! و در چنین شرایطی ریاست محترم فدراسیون به دلیل مشغله کاری تا سوم مهرماه فرصت تعیین تکلیف مرا نداشت. نهایتا پس از عدم پذیرش پیوست شرایط فنی مورد نظرم به قرارداد، حاضر به تمدید آن نشدم و درحالیکه انتظار داشتم فدراسیون با سرمربی دیگری کار را دنبال کند، متاسفانه حدود یک ماه تمرینات تیم تفنگ تعطیل شد. تا اینکه با وساطت مسؤولین ارشد ورزش کشور پذیرفتم که تا المپیک بمانم.
از آنجا که اتفاقات فوق به مذاق بعضی ها خوش نیامده بود، از آن پس تیم تفنگ در بایکوت کامل قرار گرفت تا جاییکه حتی تلاشی برای ترخیص لوله های سفارشی سلاحهای بادی برای المپیک هم انجام نشد و متاسفانه بزرگوارانی که به من قول حمایت و بازدید مداوم از اردوها را داده بودند هیچگاه به ما سر نزدند. تنها یک مورد بازدید دو تن از معاونان محترم وزارت ورزش در دی ماه را داشتیم و دیگر هیچ، تا چند روز قبل از اعزام به المپیک. قطعا از مشغله کاری مدیران محترم ورزشی در سال منتهی به المپیک مطلع بودم اما انتظار داشتم باتوجه به اینکه از مشکلات تیم تفنگ مطلع بودند و به ما وعده حمایت و نظارت بیشتر داده بودند، درحالیکه حتی از تمرینات رشته های غیر المپیکی هم بازدید می کردند سری هم به ما می زدند.
با وجود همه مشکلات، یک ماه قبل از المپیک، تیم تفنگ بادی بانوان به مقام "قهرمانی جهان" رسید که این نشان دهنده سطح بالای تکنیکی این تیم است و قطعا اگر یکسری مساﺋل، قبل از المپیک برای تیم تفنگ پیش نیامده بود نتیجۀ بهتری رقم می خورد. هرچند در المپیک هم ملی پوشان تفنگ در اکثر رشته ها خوب ظاهر شدند که من عملکردشان را در سایت فدراسیون تشریح کرده ام.
طرح مساﺋلی مانند اصرار من بر اعزام افراد دارای سهمیه به المپیک که در بعضی رسانه ها مطرح شده بود بهیچ وجه صحت ندارد. تقریبا همه تیراندازانی که در هر دو رشتۀ تفنگ بادی و سه وضعیت موفق بودند به اردوهای انتخابی المپیک دعوت شدند گرچه قهرمان نامدار کشور، الهه احمدی، دوست و هم تیمی قدیمی من ترجیح داد مدتی استراحت کند. پس از انتخاب رزروها نیز مه لقا جام بزرگ و پوریا نوروزیان تا پایان انتخابیها در اردوها حضور داشتند.
در جایی به هزینه دو ماه اردو و مسابقات برون مرزی تیراندازی اشاره شده بود که "با اطمینان کامل" عرض می کنم کل هزینه ای که از بودجه کشور برای ۶ نفر المپیکی رشته تیراندازی شده بود از هزینه ای که برای "یک" المپیکی رشته های دیگر شده، کمتر بوده است. همچنین، یکی از برنامه های من تشکیل اردوهای منسجم جوانان با حضور مربیان استانها به منظور ارتقاء سطح مربیان و پشتوانه سازی برای تیم ملی بود که متاسفانه به علت شیوع کرونا این مهم نیز عملی نشد.
به هرحال من فکر می کنم سال ۸۷ که لازلو سوچک سرمربی مجارستانی تفنگ را به ایران آوردم (مطلبی که ایشان در المپیک امسال هم برای چندمین بار تکرار کردند)، دِینم را به تیراندازی کشور ادا کرده بودم، هرچند ۵ سال هم به عنوان دستیار ایشان در کنار تیم ملی تفنگ بودم. طی دو سال و نیم گذشته هم که با اصرار آقای دادگر مسؤولیت سنگین سرمربیگری این تیم را پذیرفتم هرآنچه در توان داشتم گذاشتم و متأسفم که شرایط موجود اجازه نداد به نتایج باز هم بهتری در المپیک برسیم.
با عنایت به فراهم شدن یکسری تجهیزات و مهمات، و سطح تکنیکی بسیار بالای قهرمانان کشورمان یقین دارم تیراندازی ایران در بازیهای آسیایی خوش می درخشد و از المپیک پاریس با دست پُر تری برمی گردد، هرچند نیاز به حمایت خیلی بیشتری دارد که امیدوارم با توجه به کسب مدال طلا توسط آقای فروغی و حضور وزیر ورزشی در رأس این وزارتخانه، این مهم نیز تحقق یابد.
مهمترین دستاوردهایی که تیم ملی تفنگ در طول مدتی که بعنوان سرمربی در خدمتشان بودم داشتند عبارتند از:
کسب ۴ سهمیه المپیک، با وجود مشکلات شدید اقتصادی کشور و فدراسیون، نسبت به المپیک های قبلی
کسب اولین سهمیه المپیک تاریخ تیراندازی ایران در رشته سه وضعیت مردان
کسب اولین مدال طلای تیمی جهان در تفنگ بادی زنان
کسب اولین مدال نقره تیمی آسیا در تفنگ سه وضعیت زنان
همچنین ارتقاء رکوردهای کشور بشرح زیر:
تفنگ بادی زنان: نجمه خدمتی ۶۳۳.۹ (۰.۱ کمتر از رکورد جهان)
تفنگ بادی مردان: مهیار صداقت ۶۳۱.۳
تفنگ درازکش مرادن: پوریا نوروزیان ۶۲۰.۷
تکرار رکورد سه وضعیت مردان: پوریا نوروزیان ۱۱۷۶
در سه وضعیت زنان نیز نجمه خدمتی تا امتیاز ۱۱۷۹ پیش رفت هرچند به ۱۱۸۰ که قبلا توسط الهه احمدی کسب شده بود نرسید.
ضمن اینکه اکثر ملی پوشان تفنگ، رکوردهای مسابقات بین المللی شان را ارتقاء دادند که از این عزیزان، کلیه همکارانم و همه دلسوزانی که در فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش از این تیم حمایت کردند و رسانه هایی که سعی در انعکاس واقعی رویدادهای این رشته داشتند صمیمانه تشکر می کنم و برای آنها و همه مردم عزیز کشورم آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.
در خاتمه به عنوان یک وطن پرست که از خیلی چیزها گذشت تا شاید بتواند به کشورش خدمت کند، معتقدم قسمت اعظم مشکلات کشور ناشی از عدم بکارگیری متخصصان در رشته تخصصی خودشان بوده است. یک استاد تاریخ هرچقدر هم انسان فرهیخته ای باشد نمی تواند فیزیک تدریس کند.
به امید روزی که فدراسیون تیراندازی هم بوسیله کارشناسان و پیشکسوتان همین رشته اداره شود."
متن بیانیه الهام هاشمی سرمربی تیم ملی تفنگ در ادامه آمده است.
"با کوله باری از تجربه و همه سختی‌هایی که تا کسب بالاترین درجات مربیگری جهان کشیده بودم، در یکی از بدترین شرایط اقتصادی کشور به ایران برگشتم تا اندوخته هایم را در اختیار قهرمانان کشور خودم قرار دهم. اما بدلیل فراهم نبودن بدیهیات برای تمرینات تیم ملی "تفنگ" با توجه به نیازهای ویژه این رشته، بیشتر وقت و انرژی و تمرکز من به جای مربیگری، صرف تلاش برای تأمین آنها می گردید، شرایطی که باید فراهم بود تا بدون هیچ دغدغه ای به مساﺋل فنی تیم می رسیدم.
در این رخصت، با تشکر از همه زحمت کشان این رشته و تنها به امید بهبود وضعیت ورزش تیراندازی کشور، به گوشه ای از مشکلاتی که طی دوران سرمربیگریم داشتم اشاره می کنم:
با مدیرانی در ارتباط بودم که علیرغم نیت خوبشان، درک عمیقی از "ورزش" تیراندازی خصوصا رشته تفنگ نداشتند. طی دو سال و نیم که در خدمت تیم ملی بودم به طور مرتب از ریاست محترم فدراسیون می خواستم مشاورین "فنی" بیشتری داشته باشند تا در کنار همه تلاش‌ها و حمایت‌های ایشان کارها به سمت بهتری پیش برود اما متاسفانه تغییر خاصی بوجود نیامد. حتی در کمیته "فنی" فدراسیون، درصد بسیار ناچیزی از اعضاء با "ورزش تیراندازی" آشنایی داشتند که در بعضی از جلسات، این درصد به صفر می رسید.
از حدود ۱۴ سال پیش که تیراندازی ایران به عنوان رقیبی جدی برای سایر کشورها مطرح شد، باتوجه به تجهیزات فراوان رشته تفنگ که نیازمند تنظیم دقیق و کنترل جزء به جزء هستند، همچنین رشته ها و وضعیتهای متنوع و مهمات دقیق مورد نیاز آن، همیشه در کنار سرمربی خارجی این رشته حداقل ۳ مربی ایرانی حضور داشتند. اما از زمانی‌که من به عنوان سرمربی شروع به کار کردم مدت کوتاهی دو و بعد از آن تنها یک دستیار داشتم و به عنوان سرمربی تیم ملی حق افزودن افراد جدیدِ مورد نظر خودم به کادر فنی را نداشتم و گاهی در پاسخ به این خواستۀ تکراری به من پیشنهاد می شد یکی از کارمندان فدراسیون را انتخاب کنم! و نهایتا در مسابقات المپیک بدون هیچ کمکی و به عنوان تنها مربیِ "چهار" ورزشکار المپیکیِ رشته "تفنگ" اعزام شدم و در جایی که تیراندازان سایر کشورها هرکدام یک مربی اختصاصی داشتند ملی پوشان ما بعلت تنهایی من در زمان تمرینات، گاهی از داشتن یک چهارم مربی هم محروم بودند.
یکسال و نیم پیش، بعد از کسب ۴ سهمیه المپیک، به علت مساﺋل فوق و مشکلات ناشی از آنها استعفا دادم که پذیرفته نشد. لذا به کارم ادامه دادم اما به امید کاهش مشکلات، تمدید قراردادم که ۱۳ مرداد ۹۹ به پایان می رسید را به الحاق یکسری شروط فنی به آن منوط کرده و در حال مذاکره با فدراسیون بودم که متاسفانه خبر آن از طریق فدراسیون به رسانه ها رسید و درحالیکه در تمرینات تیم ملی حضور داشتم، تقریبا روزی نبود که مطلبی در مورد قرارداد من منتشر نشود! و در چنین شرایطی ریاست محترم فدراسیون به دلیل مشغله کاری تا سوم مهرماه فرصت تعیین تکلیف مرا نداشت. نهایتا پس از عدم پذیرش پیوست شرایط فنی مورد نظرم به قرارداد، حاضر به تمدید آن نشدم و درحالیکه انتظار داشتم فدراسیون با سرمربی دیگری کار را دنبال کند، متاسفانه حدود یک ماه تمرینات تیم تفنگ تعطیل شد. تا اینکه با وساطت مسؤولین ارشد ورزش کشور پذیرفتم که تا المپیک بمانم.
از آنجا که اتفاقات فوق به مذاق بعضی ها خوش نیامده بود، از آن پس تیم تفنگ در بایکوت کامل قرار گرفت تا جاییکه حتی تلاشی برای ترخیص لوله های سفارشی سلاحهای بادی برای المپیک هم انجام نشد و متاسفانه بزرگوارانی که به من قول حمایت و بازدید مداوم از اردوها را داده بودند هیچگاه به ما سر نزدند. تنها یک مورد بازدید دو تن از معاونان محترم وزارت ورزش در دی ماه را داشتیم و دیگر هیچ، تا چند روز قبل از اعزام به المپیک. قطعا از مشغله کاری مدیران محترم ورزشی در سال منتهی به المپیک مطلع بودم اما انتظار داشتم باتوجه به اینکه از مشکلات تیم تفنگ مطلع بودند و به ما وعده حمایت و نظارت بیشتر داده بودند، درحالیکه حتی از تمرینات رشته های غیر المپیکی هم بازدید می کردند سری هم به ما می زدند.
با وجود همه مشکلات، یک ماه قبل از المپیک، تیم تفنگ بادی بانوان به مقام "قهرمانی جهان" رسید که این نشان دهنده سطح بالای تکنیکی این تیم است و قطعا اگر یکسری مساﺋل، قبل از المپیک برای تیم تفنگ پیش نیامده بود نتیجۀ بهتری رقم می خورد. هرچند در المپیک هم ملی پوشان تفنگ در اکثر رشته ها خوب ظاهر شدند که من عملکردشان را در سایت فدراسیون تشریح کرده ام.
طرح مساﺋلی مانند اصرار من بر اعزام افراد دارای سهمیه به المپیک که در بعضی رسانه ها مطرح شده بود بهیچ وجه صحت ندارد. تقریبا همه تیراندازانی که در هر دو رشتۀ تفنگ بادی و سه وضعیت موفق بودند به اردوهای انتخابی المپیک دعوت شدند گرچه قهرمان نامدار کشور، الهه احمدی، دوست و هم تیمی قدیمی من ترجیح داد مدتی استراحت کند. پس از انتخاب رزروها نیز مه لقا جام بزرگ و پوریا نوروزیان تا پایان انتخابیها در اردوها حضور داشتند.
در جایی به هزینه دو ماه اردو و مسابقات برون مرزی تیراندازی اشاره شده بود که "با اطمینان کامل" عرض می کنم کل هزینه ای که از بودجه کشور برای ۶ نفر المپیکی رشته تیراندازی شده بود از هزینه ای که برای "یک" المپیکی رشته های دیگر شده، کمتر بوده است. همچنین، یکی از برنامه های من تشکیل اردوهای منسجم جوانان با حضور مربیان استانها به منظور ارتقاء سطح مربیان و پشتوانه سازی برای تیم ملی بود که متاسفانه به علت شیوع کرونا این مهم نیز عملی نشد.
به هرحال من فکر می کنم سال ۸۷ که لازلو سوچک سرمربی مجارستانی تفنگ را به ایران آوردم (مطلبی که ایشان در المپیک امسال هم برای چندمین بار تکرار کردند)، دِینم را به تیراندازی کشور ادا کرده بودم، هرچند ۵ سال هم به عنوان دستیار ایشان در کنار تیم ملی تفنگ بودم. طی دو سال و نیم گذشته هم که با اصرار آقای دادگر مسؤولیت سنگین سرمربیگری این تیم را پذیرفتم هرآنچه در توان داشتم گذاشتم و متأسفم که شرایط موجود اجازه نداد به نتایج باز هم بهتری در المپیک برسیم.
با عنایت به فراهم شدن یکسری تجهیزات و مهمات، و سطح تکنیکی بسیار بالای قهرمانان کشورمان یقین دارم تیراندازی ایران در بازیهای آسیایی خوش می درخشد و از المپیک پاریس با دست پُر تری برمی گردد، هرچند نیاز به حمایت خیلی بیشتری دارد که امیدوارم با توجه به کسب مدال طلا توسط آقای فروغی و حضور وزیر ورزشی در رأس این وزارتخانه، این مهم نیز تحقق یابد.
مهمترین دستاوردهایی که تیم ملی تفنگ در طول مدتی که بعنوان سرمربی در خدمتشان بودم داشتند عبارتند از:
کسب ۴ سهمیه المپیک، با وجود مشکلات شدید اقتصادی کشور و فدراسیون، نسبت به المپیک های قبلی
کسب اولین سهمیه المپیک تاریخ تیراندازی ایران در رشته سه وضعیت مردان
کسب اولین مدال طلای تیمی جهان در تفنگ بادی زنان
کسب اولین مدال نقره تیمی آسیا در تفنگ سه وضعیت زنان
همچنین ارتقاء رکوردهای کشور بشرح زیر:
تفنگ بادی زنان: نجمه خدمتی ۶۳۳.۹ (۰.۱ کمتر از رکورد جهان)
تفنگ بادی مردان: مهیار صداقت ۶۳۱.۳
تفنگ درازکش مرادن: پوریا نوروزیان ۶۲۰.۷
تکرار رکورد سه وضعیت مردان: پوریا نوروزیان ۱۱۷۶
در سه وضعیت زنان نیز نجمه خدمتی تا امتیاز ۱۱۷۹ پیش رفت هرچند به ۱۱۸۰ که قبلا توسط الهه احمدی کسب شده بود نرسید.
ضمن اینکه اکثر ملی پوشان تفنگ، رکوردهای مسابقات بین المللی شان را ارتقاء دادند که از این عزیزان، کلیه همکارانم و همه دلسوزانی که در فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش از این تیم حمایت کردند و رسانه هایی که سعی در انعکاس واقعی رویدادهای این رشته داشتند صمیمانه تشکر می کنم و برای آنها و همه مردم عزیز کشورم آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.
در خاتمه به عنوان یک وطن پرست که از خیلی چیزها گذشت تا شاید بتواند به کشورش خدمت کند، معتقدم قسمت اعظم مشکلات کشور ناشی از عدم بکارگیری متخصصان در رشته تخصصی خودشان بوده است. یک استاد تاریخ هرچقدر هم انسان فرهیخته ای باشد نمی تواند فیزیک تدریس کند.
به امید روزی که فدراسیون تیراندازی هم بوسیله کارشناسان و پیشکسوتان همین رشته اداره شود."