عفونت بدن معلولان به‌دلیل قطع برق
باوجود افزایش دما و گرمای طاقت فرسای تابستان امسال، مردم ایران قطعی برق را هم تجربه می‌کنند؛ معضلی که اگرچه زندگی را برای مردم سخت کرده، اما معلولان به ویژه معلولان بسترگرا و افراد دچار آسیب ضایعه نخاعی را که برای استفاده از اکثر وسایل توانبخشی‌شان به برق نیاز دارند را با مشکلات فراوانی مواجه کرده است.
به گزارش ایسنا، در روز‌های گرم تیرماه امسال بسیاری از مردم قطعی‌های مکرر برق را در ساعات مختلف، بدون برنامه و اعلام قبلی و یا حتی با برنامه تجربه کرده‌اند؛ حالا، اما به مشکلات جسمی معلولان از یک سو و تورم و گرانی لوازم توانبخشی از سوی دیگر، مسئله قطعی برق هم اضافه شده و بسترگرا‌ها و ضایعه نخاعی‌ها را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است.
براساس آمار سازمان بهزیستی ۲۷ هزار ضایعه نخاعی تحت پوشش این سازمان قرار دارند که تقریبا همه آن‌ها در منازل خود نگهداری می‌شوند و تنها تعداد کمی در مراکز، نگهداری می‌شوند. بسیاری از لوازم و تجهیزات موردنیاز این افراد با برق کار می‌کند و در صورت نبود برق دچار آسیب‌ها و مشکلات جدی می‌شوند. به طور مثال بیماران مبتلا به آسیب‌های نخاعی یا افرادی که باید در مدت طولانی از ویلچر استفاده کنند، اغلب دچار زخم بستر هستند و پیشگیری از این زخم نیازمند استفاده از تشک‌های مواج به عنوان یکی از ضروریات زندگی آنهاست. از سوی دیگر نیز معلولانی هستند که برای ادامه زندگی باید از دستگاه‌های اکسیژن‌ساز برقی استفاده کنند.
حال مشخص نیست در صورت ادامه دار بودن قطعی‌های برق، تکلیف معلولانی که برای حیات به برق نیاز دارند چه می‌شود و چه کسی پاسخگوی شرایط ایجاد شده برای آن‌ها خواهد بود؟. در همین رابطه گفتگو‌هایی با معاون بهزیستی و همچنین مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران داشته‌ایم که به گوشه‌هایی از این مشکلات اشاره کرده‌اند.
محمد نفریه، معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در این راستا، تنها به چند مورد از مشکلات ناشی از قطعی برق معلولان اشاره کرد و گفت: تکنولوژی پیشرفت کرده و همه وسایل توانبخشی برقی شده است، به ویژه اینکه معلولان بسترگرا حتی از تشک بادی و تشک مواج زخم بستر استفاده می‌کنند تا زخم بستر نگیرند. از سوی دیگر تمام معلولان از دستگاه بالابر استفاده می‌کنند، زیرا باید برای حمل و نقل، استحمام و نظافت یک مددجوی قطع نخاعی از بالابر استفاده کرد و اکثر این دستگاه‌ها با موتور برقی کار می‌کنند. همچنین برخی از معلولان در منازل خود دارای دستگاه تنفس اکسیژن‌ساز هستند. از سوی دیگر معلولانی که دچار قطع نخاع کمری هستند باید از آسانسور استفاده کنند.
وی ادامه داد: قطعا قطعی برق به همه مردم سختی وارد می‌کند، اما این شرایط برای معلولان به دلیل شرایط خاصشان سخت‌تر است. حتی برای برخی از معلولان کولرگازی حکم وسایل ضروری را دارد؛ به طور متوسط افرادی که زخم بستر دارند، در گرما زخمشان بهبود پیدا نمی‌کند و مجبورند از وسایل خنک کننده استفاده کنند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به افرادی که از دستگاه اکسیژن‌ساز استفاده می‌کنند افزود: زمانی که معلولی وابسته به دستگاه اکسیژن است، دستگاه گران قیمت اکسیژن‌ساز را خریداری می‌کند و اگر بخواهند با کپسول، اکسیژن استفاده کنند باید در طول روز از چند کپسول استفاده کنند. هم قیمت کپسول اکسیژن و هم پر کردن این کپسول‌ها بدنبال شیوع کرونا گران شده که هزینه‌ای اضافی برای معلولان ایجاد کرده است.
نفریه در پاسخ به این سوال که آیا باتوجه به وضعیت قطعی برق تمامی مراکز توانبخشی و نگهداری سازمان بهزیستی دارای ژنراتور هستند؟، اظهار کرد: آسایشگاه‌های بزرگ دارای ژنراتور هستند، اما آسایشگاه‌های کوچک مانند خانه‌های مراقبتی کوچک که در آن از ۱۰ سالمند یا معلول نگهداری می‌کنند معلولا ژنراتور ندارند و اگر هم داشته باشند ژنراتور، آسانسور را پوشش نمی‌دهد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون گزارشی از مشکلات ناشی از قطعی برق از سوی مراکز بهزیستی دریافت شده است یا خیر؟ نیز گفت: مراکز ما حرفه‌ای هستند و حتی با شیوع کرونا هم عملکرد خوبی داشتند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور اظهار کرد: تاکنون گزارشی از این موضوع دریافت نشده است، اما معلولان در مناطقی که امکاناتشان کمتر است، مشکلاتی دارند.
به گفته وی، در حال حاضر حدود۲۷ هزار نفر از افراد دارای ضایعه نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند که تقریبا همه آن‌ها در منازل نگهداری و تعداد کمی از آن‌ها در مراکز نگهداری می‌شوند.
علی ضرابی- مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران با بیان اینکه اتفاق جدید قطعی برق به مشکلات معلولین آسیب دیده نخاعی اضافه شده است، در این رابطه می‌گوید: گرانی لوازم توانبخشی، بهداشتی، هزینه‌های زندگی، معیشت، تحریم و هزار و یک مشکل دیگر گریبانگیر معلولین به خصوص در شرایط موجود کرونا بوده است و هوای گرم و قطعی برق نیز بر مشکلات معلولین مضاعف و آن‌ها را دوچندان کرده است.
وی با اشاره به معلولان بسترگرا و افرادی که دچار ضایعه نخاعی هستند، ادامه می‌دهد: در این میان معلولانی که وابسته به ویلچر و دستگاه‌های الکتریکی هستند و همچنین معلولان نخاعی گردنی و بسترگرا که از تشک مواج، تخت برقی و ویلچر برقی استفاده می‌کنند، در نبود برق و استفاده نکردن از این لوازم، رنج و مشقت‌شان چند برابر می‌شود؛ به ویژه معلولانی که باید از تشک‌های مواج استفاده کنند و اگر از این تشک‌ها استفاده نکنند زخم بسترشان چندین برابر می‌شود.
ضرابی با انتقاد از وضعیت قطعی برق در کشور می‌افزاید: قطعی بدون برنامه‌ریزی برق آن هم چندین مرتبه در طول روز، معلولان نخاعی را که بر روی تخت در منزل بستری و دچار زخم بستر‌های عمیق بوده را دچار مشکلات فراونی کرده و از سوی دیگر قطعی برق بی‌رویه، افرادی را که به دستگاه تنفسی وصل هستند را می‌تواند تا نزدیک مرگ بکشاند.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران اعلام می‌کند که طی روز‌های اخیر که با قطعی برق مواجه بوده‌ایم، از طرف جامعه معلولان ایران خبر‌هایی به مرکز حمایتی انعکاس داده شده است که به دلیل قطع شدن مکرر برق، معلولان ضایعه نخاعی به ویژه بیماران بسترگرا به شدت دچار مشکلات فراوانی شده‌اند به طوریکه این افراد با نبود برق و از کار افتادن تشک‌های مواج، زخم‌هایشان وسعت یافته یا با عفونت‌های شدیدی روبه‌رو شده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: مددجویانی که در مراکز توانبخشی در مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران حاضر می‌شوند، بیشتر سیستم‌های فیزیوتراپی و کاردرمانی آن‌ها وابسته به برق بوده و در نبود برق و از کار افتادن تهویه و وسایل سرمایشی، استفاده از این دستگاه‌ها برایشان موثر نیست.
آن‌ها در مواجهه با این اوضاع، از ادامه امور توانبخشی خود ناامید می‌شوند. از سوی دیگر نیز معلولانی وجود دارند که دچار مشکلات کلیوی هستند و در طول هفته باید چندین بار به طور مرتب (در زمان مشخصی که بیمارستان‌ها درنظر می‌گیرند) دیالیز شوند؛ حال اگر این افراد در محل زندگی خود از آسانسور استفاده کنند، ممکن است به دلیل قطع برق و عدم استفاده از آسانسور و دیر رسیدن یا نرسیدن به بخش دیالیز بحران جدی و خطرناک برای این افراد به وجود آید و حتی امکان سکته قلبی و افزایش سموم در بدن آن‌ها وجود دارد که دیگر جای هیچ جبران درمانی برای آن‌ها نیست.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران از سوی دیگر به مشکلات تردد معلولان در زمان قطعی برق می‌پردازد و تصریح می‌کند: بسیاری از معلولان ویلچرنشین که در مجتمع و آپارتمان‌های مسکونی که دارای آسانسور بوده و برای ورود و خروج از آن استفاده می‌کنند و معلولینی که به مراکز درمانی و توانبخشی رجوع می‌کنند و یا برای کار‌های اشتغال یا آموزش باید از منزل خارج شوند در زمان قطع برق از لحاظ روحی به شدت آسیب می‌بینند. معلولان آسیب‌دیده نخاعی که تعدادی از آن‌ها نیز از ویلچر برقی استفاده می‌کنند با قطعی برق و استفاده از آسانسور و شارژ نبودن ویلچر دچار مشکلات تردد در محل زندگی خود شده‌اند.
وی همچنین تاکید می‌کند: تعداد زیادی از معلولان نخاعی نیز در فضا‌های مجازی به صورت خوداشتغالی مشغول به کار هستند که این نوع کار‌ها را با سختی زیاد به دست آورده و شاید مدت‌ها در حال آموزش و بدست آوردن مهارت بوده‌اند و باید بتوانند در حل نیاز‌های اقتصادی خود نیز گره گشا باشند که متاسفانه قطعی برق به این گروه هم آسیب فراوانی وارد کرده است.
وی با طرح پرسشی از مسئولان مبنی بر اینکه آیا نباید چند ماه زودتر برای موضوع برق پیش‌بینی می‌شد؟ ادامه می‌دهد: آیا وزارت نیرو نباید بداند که در تابستان با کمبود برق مواجه خواهند شد؟ مسئولان گاهی در خواب خرگوشی فرو رفته و زمانی که بیدار می‌شوند شاهد وضعیت بحرانی بوده و آن زمان دیگر امکان حل مشکل وجود ندارد.
ضرابی می‌افزاید: در خبر‌ها می‌شنویم که مسئولان مدام از مردم درخواست صرفه‌جویی در مصرف آب، برق، رعایت فاصله اجتماعی، رعایت بهداشت را دارند؛ اگر همه این‌ها وظیفه معلولین و مردم است، وظیفه دولت چیست؟.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران که خود نیز دچار معلولیت ضایعه نخاعی و دیالیز است، با انتقاد از وضعیت قطعی برق می‌گوید: من معلول آسیب‌دیده نخاعی دیالیزی چه گناهی مرتکب شده‌ام؟ چقدر باید رنج بیماری، رنج کرونا، رنج کمبودها، رنج تورم و گرانی افسار گسیخته رو ببینم؟ کاش مسئولان نیز به وظایف خود به خوبی عمل می‌کردند.
براساس آمار سازمان بهزیستی ۲۷ هزار ضایعه نخاعی تحت پوشش این سازمان قرار دارند که تقریبا همه آن‌ها در منازل خود نگهداری می‌شوند و تنها تعداد کمی در مراکز، نگهداری می‌شوند. بسیاری از لوازم و تجهیزات موردنیاز این افراد با برق کار می‌کند و در صورت نبود برق دچار آسیب‌ها و مشکلات جدی می‌شوند. به طور مثال بیماران مبتلا به آسیب‌های نخاعی یا افرادی که باید در مدت طولانی از ویلچر استفاده کنند، اغلب دچار زخم بستر هستند و پیشگیری از این زخم نیازمند استفاده از تشک‌های مواج به عنوان یکی از ضروریات زندگی آنهاست. از سوی دیگر نیز معلولانی هستند که برای ادامه زندگی باید از دستگاه‌های اکسیژن‌ساز برقی استفاده کنند.
حال مشخص نیست در صورت ادامه دار بودن قطعی‌های برق، تکلیف معلولانی که برای حیات به برق نیاز دارند چه می‌شود و چه کسی پاسخگوی شرایط ایجاد شده برای آن‌ها خواهد بود؟. در همین رابطه گفتگو‌هایی با معاون بهزیستی و همچنین مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران داشته‌ایم که به گوشه‌هایی از این مشکلات اشاره کرده‌اند.
محمد نفریه، معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در این راستا، تنها به چند مورد از مشکلات ناشی از قطعی برق معلولان اشاره کرد و گفت: تکنولوژی پیشرفت کرده و همه وسایل توانبخشی برقی شده است، به ویژه اینکه معلولان بسترگرا حتی از تشک بادی و تشک مواج زخم بستر استفاده می‌کنند تا زخم بستر نگیرند. از سوی دیگر تمام معلولان از دستگاه بالابر استفاده می‌کنند، زیرا باید برای حمل و نقل، استحمام و نظافت یک مددجوی قطع نخاعی از بالابر استفاده کرد و اکثر این دستگاه‌ها با موتور برقی کار می‌کنند. همچنین برخی از معلولان در منازل خود دارای دستگاه تنفس اکسیژن‌ساز هستند. از سوی دیگر معلولانی که دچار قطع نخاع کمری هستند باید از آسانسور استفاده کنند.
وی ادامه داد: قطعا قطعی برق به همه مردم سختی وارد می‌کند، اما این شرایط برای معلولان به دلیل شرایط خاصشان سخت‌تر است. حتی برای برخی از معلولان کولرگازی حکم وسایل ضروری را دارد؛ به طور متوسط افرادی که زخم بستر دارند، در گرما زخمشان بهبود پیدا نمی‌کند و مجبورند از وسایل خنک کننده استفاده کنند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به افرادی که از دستگاه اکسیژن‌ساز استفاده می‌کنند افزود: زمانی که معلولی وابسته به دستگاه اکسیژن است، دستگاه گران قیمت اکسیژن‌ساز را خریداری می‌کند و اگر بخواهند با کپسول، اکسیژن استفاده کنند باید در طول روز از چند کپسول استفاده کنند. هم قیمت کپسول اکسیژن و هم پر کردن این کپسول‌ها بدنبال شیوع کرونا گران شده که هزینه‌ای اضافی برای معلولان ایجاد کرده است.
نفریه در پاسخ به این سوال که آیا باتوجه به وضعیت قطعی برق تمامی مراکز توانبخشی و نگهداری سازمان بهزیستی دارای ژنراتور هستند؟، اظهار کرد: آسایشگاه‌های بزرگ دارای ژنراتور هستند، اما آسایشگاه‌های کوچک مانند خانه‌های مراقبتی کوچک که در آن از ۱۰ سالمند یا معلول نگهداری می‌کنند معلولا ژنراتور ندارند و اگر هم داشته باشند ژنراتور، آسانسور را پوشش نمی‌دهد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون گزارشی از مشکلات ناشی از قطعی برق از سوی مراکز بهزیستی دریافت شده است یا خیر؟ نیز گفت: مراکز ما حرفه‌ای هستند و حتی با شیوع کرونا هم عملکرد خوبی داشتند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور اظهار کرد: تاکنون گزارشی از این موضوع دریافت نشده است، اما معلولان در مناطقی که امکاناتشان کمتر است، مشکلاتی دارند.
به گفته وی، در حال حاضر حدود۲۷ هزار نفر از افراد دارای ضایعه نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند که تقریبا همه آن‌ها در منازل نگهداری و تعداد کمی از آن‌ها در مراکز نگهداری می‌شوند.
علی ضرابی- مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران با بیان اینکه اتفاق جدید قطعی برق به مشکلات معلولین آسیب دیده نخاعی اضافه شده است، در این رابطه می‌گوید: گرانی لوازم توانبخشی، بهداشتی، هزینه‌های زندگی، معیشت، تحریم و هزار و یک مشکل دیگر گریبانگیر معلولین به خصوص در شرایط موجود کرونا بوده است و هوای گرم و قطعی برق نیز بر مشکلات معلولین مضاعف و آن‌ها را دوچندان کرده است.
وی با اشاره به معلولان بسترگرا و افرادی که دچار ضایعه نخاعی هستند، ادامه می‌دهد: در این میان معلولانی که وابسته به ویلچر و دستگاه‌های الکتریکی هستند و همچنین معلولان نخاعی گردنی و بسترگرا که از تشک مواج، تخت برقی و ویلچر برقی استفاده می‌کنند، در نبود برق و استفاده نکردن از این لوازم، رنج و مشقت‌شان چند برابر می‌شود؛ به ویژه معلولانی که باید از تشک‌های مواج استفاده کنند و اگر از این تشک‌ها استفاده نکنند زخم بسترشان چندین برابر می‌شود.
ضرابی با انتقاد از وضعیت قطعی برق در کشور می‌افزاید: قطعی بدون برنامه‌ریزی برق آن هم چندین مرتبه در طول روز، معلولان نخاعی را که بر روی تخت در منزل بستری و دچار زخم بستر‌های عمیق بوده را دچار مشکلات فراونی کرده و از سوی دیگر قطعی برق بی‌رویه، افرادی را که به دستگاه تنفسی وصل هستند را می‌تواند تا نزدیک مرگ بکشاند.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران اعلام می‌کند که طی روز‌های اخیر که با قطعی برق مواجه بوده‌ایم، از طرف جامعه معلولان ایران خبر‌هایی به مرکز حمایتی انعکاس داده شده است که به دلیل قطع شدن مکرر برق، معلولان ضایعه نخاعی به ویژه بیماران بسترگرا به شدت دچار مشکلات فراوانی شده‌اند به طوریکه این افراد با نبود برق و از کار افتادن تشک‌های مواج، زخم‌هایشان وسعت یافته یا با عفونت‌های شدیدی روبه‌رو شده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: مددجویانی که در مراکز توانبخشی در مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران حاضر می‌شوند، بیشتر سیستم‌های فیزیوتراپی و کاردرمانی آن‌ها وابسته به برق بوده و در نبود برق و از کار افتادن تهویه و وسایل سرمایشی، استفاده از این دستگاه‌ها برایشان موثر نیست.
آن‌ها در مواجهه با این اوضاع، از ادامه امور توانبخشی خود ناامید می‌شوند. از سوی دیگر نیز معلولانی وجود دارند که دچار مشکلات کلیوی هستند و در طول هفته باید چندین بار به طور مرتب (در زمان مشخصی که بیمارستان‌ها درنظر می‌گیرند) دیالیز شوند؛ حال اگر این افراد در محل زندگی خود از آسانسور استفاده کنند، ممکن است به دلیل قطع برق و عدم استفاده از آسانسور و دیر رسیدن یا نرسیدن به بخش دیالیز بحران جدی و خطرناک برای این افراد به وجود آید و حتی امکان سکته قلبی و افزایش سموم در بدن آن‌ها وجود دارد که دیگر جای هیچ جبران درمانی برای آن‌ها نیست.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران از سوی دیگر به مشکلات تردد معلولان در زمان قطعی برق می‌پردازد و تصریح می‌کند: بسیاری از معلولان ویلچرنشین که در مجتمع و آپارتمان‌های مسکونی که دارای آسانسور بوده و برای ورود و خروج از آن استفاده می‌کنند و معلولینی که به مراکز درمانی و توانبخشی رجوع می‌کنند و یا برای کار‌های اشتغال یا آموزش باید از منزل خارج شوند در زمان قطع برق از لحاظ روحی به شدت آسیب می‌بینند. معلولان آسیب‌دیده نخاعی که تعدادی از آن‌ها نیز از ویلچر برقی استفاده می‌کنند با قطعی برق و استفاده از آسانسور و شارژ نبودن ویلچر دچار مشکلات تردد در محل زندگی خود شده‌اند.
وی همچنین تاکید می‌کند: تعداد زیادی از معلولان نخاعی نیز در فضا‌های مجازی به صورت خوداشتغالی مشغول به کار هستند که این نوع کار‌ها را با سختی زیاد به دست آورده و شاید مدت‌ها در حال آموزش و بدست آوردن مهارت بوده‌اند و باید بتوانند در حل نیاز‌های اقتصادی خود نیز گره گشا باشند که متاسفانه قطعی برق به این گروه هم آسیب فراوانی وارد کرده است.
وی با طرح پرسشی از مسئولان مبنی بر اینکه آیا نباید چند ماه زودتر برای موضوع برق پیش‌بینی می‌شد؟ ادامه می‌دهد: آیا وزارت نیرو نباید بداند که در تابستان با کمبود برق مواجه خواهند شد؟ مسئولان گاهی در خواب خرگوشی فرو رفته و زمانی که بیدار می‌شوند شاهد وضعیت بحرانی بوده و آن زمان دیگر امکان حل مشکل وجود ندارد.
ضرابی می‌افزاید: در خبر‌ها می‌شنویم که مسئولان مدام از مردم درخواست صرفه‌جویی در مصرف آب، برق، رعایت فاصله اجتماعی، رعایت بهداشت را دارند؛ اگر همه این‌ها وظیفه معلولین و مردم است، وظیفه دولت چیست؟.
مدیرعامل مرکز حمایت از معلولین ضایعات نخاعی ایران که خود نیز دچار معلولیت ضایعه نخاعی و دیالیز است، با انتقاد از وضعیت قطعی برق می‌گوید: من معلول آسیب‌دیده نخاعی دیالیزی چه گناهی مرتکب شده‌ام؟ چقدر باید رنج بیماری، رنج کرونا، رنج کمبودها، رنج تورم و گرانی افسار گسیخته رو ببینم؟ کاش مسئولان نیز به وظایف خود به خوبی عمل می‌کردند.