ماجرای ارتباط استعفای محمود اسلامیان با دیمیتریس یونانی

جامعه فردا: محمود اسلامیان استعفا داد. او برای بازنشستگان کشور چهره‌ای شناخته‌شده است. گفته می‌شود در سه سالی که مسئولیت اداره صندوق بازنشستگان کشوری با او بود تمام سعی خود را به خرج داد تا حقوق بازنشستگان همواره بیشتر از نرخ تورم افزایش پیدا کند و شاخص‌های رفاهی و بیمه‌ای در میان اعضای این صندوق، با رشد متناسب و قابل قبولی همراه باشد. این اما تمام کارنامه اسلامیان در صندوق بازنشستگان کشوری نیست. نامه استعفای او به مردم ایران، حاوی نکته‌هایی است که درک آن‌ها نیاز به معنا گشایی و برداشتن پرده از مسائل پشت پرده این صندوق دارد. او در این نامه بعدازآن که فعالیت‌های سه‌ساله خود را به‌صورت گزارشی حاوی عدد و رقم‌های امیدوارکننده به اعضای این صندوق و بازنشستگان کشور تقدیم کرده، چندجمله‌ای هم درباره فعالیت‌های مجموعه تحت امرش در حوزه اقتصادی گفته و تأکید کرده است: «در حوزه اقتصادی ساماندهی شرکت‌ها انجام و حداقل 2100 میلیارد تومان اموال ازدست‌رفته با حمایت دستگاه قضایی به صاحبان آن یعنی شما بازنشستگان بزرگوار عودت داده شد». داستان یک استعفا فردی با چنین کارنامه موفقی چطور برای سومین بار اقدام به استعفا می‌کند؟ صندوق بازنشستگان، سازمان خوش‌نامی در زمینه فعالیت‌های اقتصادی نیست و پرونده‌های فراوانی در طول این سال‌ها داشته که برخی از بزرگ‌ترینشان، اشاره مستقیمی به شرکت‌های زیرمجموعه این صندوق دارند. شرکت ملی نفت‌کش ایران یکی از این شرکت‌هاست که از سال گذشته و با انتشار بخشی از جزئیات پرونده نفت‌کش‌های سفارش شده به یک شرکت یونانی خبرساز شد و عملا به یکی از مهم‌ترین چالش‌های اقتصادی کشور در زمینه مبارزه با فساد بدل شد. حال می‌توان گفت که استعفای اسلامیان، فرار او از نهادهای دولتی است که بر اساس قانون موظف به برخورد با مفسدان اقتصادی است، اما در عمل دست روی دست گذاشته‌اند و حتی نتوانستند قضیه دیمیتریس را به نتیجه روشنی برسانند. حکایت آن کشتی‌ساز یونانی در دوره صدارت بهبهانی در وزارت راه و شهرسازی، رئیس وقت شرکت ملی نفت‌کش ایران با هماهنگی وزیر احمدی‌نژاد، دستور ساخت 8 فروند نفت‌کش را به یک شرکت اروپایی صادر می‌کنند. فرد سازنده، دیمیتریس کامبیس نام دارد. برای این قرارداد که در دوره تحریم‌ها بسته می‌شود، چهره‌هایی نیز نقش واسطه را بر عهده‌دارند. بعضی از آگاهان، نام‌های ابوالحسن فیروزآبادی و مقیمی که در آن زمان از اعضای هیئت مدیرت شرکت ملی نفت‌کش بوده‌اند را به‌عنوان واسطه‌های این قرارداد عنوان می‌کنند، هر چه هست نام این دو پای این قرارداد مهم وجود دارد و امضای آن‌ها موجود است. دیمیتریس کامبیس از دیمیتریس کامبیس، به‌عنوان سلطان کشتی‌سازی یونان نام می‌برند. فردی که برای اولین بار نامش را دیوید کوهن معاون وزارت دارایی آمریکا اعلام کرد و گفت که بابک زنجانی با کمک او، برای فرار از تحریم‌های بین‌المللی، برنامه‌ای داشته‌اند. دیمیتریس بعد از امضای این قرارداد، دو کشتی نفت‌کش را برای طرف ایرانی می‌سازد و تحویل می‌دهد، اما نفت‌کش‌های دیگر هیچ‌گاه ساخته نمی‌شوند. ورود دولت روحانی به کارزار سیاسی ایران و بعدازآن معرفی پرونده بابک زنجانی به‌عنوان یکی از پرونده‌های فساد در ایران و وزارت نفت، دست‌به‌دست هم می‌دهند تا دولت زمینه برخورد با این پرونده را آغاز کند. دیمیتریس به ایران دعوت و توسط وزارت اطلاعات و قوه قضائیه بازداشت می‌شود تا درباره قرارداد خود و بازپرداخت این قرارداد 250 میلیون دلاری پاسخگو باشد. اواخر مهرماه سال گذشته و همزمان با دستگیری دیمیتریس در ایران، چند اتفاق مهم می‌افتد. یک دادگاه در اروپا، شرکت نفت‌کش ایران را مجددا تحریم می‌کند، تحریمی که قرار است 30 سال بدون لغو بزرگ‌ترین شرکت نفت‌کش در جهان را به محاق خود ببرد. همان روز، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشور سیروس کیان ارثی را به‌عنوان مدیرعامل شرکت نفت‌کش ایران معرفی می‌کند. او جایگزین، علی‌اکبر صفایی می‌شود که در زمان قرارداد دیمیتریس، مدیرعامل بوده است. اسلامیان از اولین اظهارنظرهایش در مقام مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشور، خواهان پایان دادن به شرایط موجود در شرکت‌های زیرمجموعه این نهاد بود. او در یکی از اولین گفت‌وگوهایش به‌صراحت تأکید کرده بود که این صندوق‌ها اقتصادی اداره نمی‌شوند: «ما صندوق‌های بازنشستگی را اقتصادی اداره نکرده‌ایم و تصمیماتی که در سه سال گذشته گرفته‌شده، 410 هزار میلیارد تومان به قیمت هرروز هزینه داشته است». ثروت صندوق بازنشستگی کشور، 20 هزار میلیارد تومان تخمین زده‌شده که در قالب 6 هلدینگ حمل‌ونقل و گردشگری، انرژی، صنعت و معدن، مواد غذایی، کشاورزی و دارویی، ساختمان و عمران، بیمه و بازار سهام فعالیت دارند و همین تعدد حوزه‌های فعالیتی، از صندوق بازنشستگی، نهادی ساخته که همواره با چالش‌های جدی روبه‌رو است. یکی از مهم‌ترین پرونده‌های باز در این زمینه، پرونده دیمیتریس کامبیس است. اسلامیان پس از بازداشت دیمیتریس اظهار امیدواری کرده بود که او بعد از 3 سال، 250 میلیون دلاری که از شرکت ملی نفت‌کش ایران در اختیار خود داشته را به بیت‌المال بازگرداند، اتفاقی که هیچ‌گاه نیفتاد. دیمیتریس با تلاش‌های داخلی آزاد و از ایران فرار کرد و اکنون به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین دلایل استعفای اسلامیان، روشن‌شده است. او که به همراه دادستانی و قوه قضائیه تلاش کرده بود ضمن مختومه کردن این پرونده، سرمایه سرمایه‌گذاران و بازنشستگان کشوری را محفوظ بدارد، حال دست از تلاش کشیده و عقب‌نشینی کرده است. قضیه دیمیتریس کماکان بر سر جای خود باقی است و تکلیف نفت‌کش‌های باقیمانده روشن نشده، اما گویی اسلامیان با این استعفا خواسته پیام روشنی به آن‌هایی بدهد که به شیوه‌های مختلف، موضوع مبارزه با فساد را هنوز جدی نگرفته یا به دلایلی با آن مماشات می‌کنند. نظر خود را در زمینه این گزارش بنویسید