بهانه‌گیری عجیب فدراسیون وزنه برداری با دست گذاشتن روی وضع مالی کشتی
رییس فدراسیون وزنه برداری در حالی دوباره اوضاع مالی این رشته را با کشتی مقایسه کرد که سالها فرصت داشت وضعیت امروز کشتی را داشته باشد.
علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری پس از مدت ها دوری از رسانه ها، بالاخره لب به سخن گشود که البته دو گفتگویی که اخیرا انجام داده است بدون حاشیه هم نبود.
مرادی در گفتگوهای اخیر خود درمورد اینکه وزنه برداری مدال می گیرد یا نه به وضعیت مالی فدراسیون کشتی اشاره داشت و حتی عنوان کرد: "فدراسیون کشتی آنقدر که پول دارد، نمی داند چه کار کندو بافت مجموعه آزادی را تغییر می دهد و با این منابع مالی محدود که وزنه برداری دارد نمی توان قول مدال داد."
نکته مهم این است که فدراسیون کشتی اگر موفق شده منابع مالی خود را افزایش دهد و یا اسپانسرها را وارد این رشته کندو سرو سامانی به اوضاع خانه کشتی دهد، این دقیقا کاری است که انتظار می رود فدراسیون وزنه برداری هم تاکنون انجام داده باشد.
علیرضا دبیر دوره اول مدیریت خود را تجربه می کند اما علی مرادی تقریبا شش سال شده که بر سر کار است بنابراین باید تا الان سرو سامانی به اوضاع و احوال مالی فدراسیون داده باشد نه اینکه اکنون خودش را با فدراسیونی مقایسه کند که نه در تعداد ورزشکاران المپیکی با هم برابرند و نه حتی در تعداد اعزام هایی که در سال دارند.
رییس فدراسیون وزنه برداری بجای اینکه بگوید کشتی منابع مالی زیادی دارد و ما نداریم باید فکر چاره باشد تا رشته خود را از این وضعیت مالی خارج کند اما حتی وعده انتخاباتی خود که ساخت خانه وزنه برداری در هر استان بود را فراموش می کند و آب پاکی را روی دستان می ریزد که فعلا نهادی که به پشت گرمی اش، این وعده را داده است کارهای مهمتری در پیش دارد تا ساخت خانه وزنه برداری.
از طرف دیگر در حال حاضر که نزدیک المپیک هستیم، در کشتی پیش بینی می شود که مدال طلا بگیرد اما آیا وزنه برداری هم شانس گرفتن مدال طلا دارد؟ از المپیک ریو تا توکیو کدام وزنه بردار به گونه ای ساخته شده که شانس مدال طلا باشد؟ غیر از این است که تمام امیدشان تا دقیقه 90 به سهراب و کیانوشی بود که حدود 10 سال است در ورزش قهرمانی فعالیت می کنند؟ در حالی که این انتظار از فدراسیون وزنه برداری وجود داشت در این شش سال فردی را بسازد که مانند دیروز سهراب مرادی و کیانوش رستمی، در این وزن بیاید و مدعی قهرمانی باشد.
نکته عجیب دیگر در گفته های رییس فدراسیون مربوط به سهمیه نگرفتن سهراب مرادی و کیانوش رستمی بود. رییس فدراسیون وزنه برداری مصدوم شدن سهراب مرادی را به نوعی به گردن کاندیداهایی انداخت که سال 98 در انتخابات شرکت کردند و گفت:"کسانی که آمدند کاندیدا شدند، فشار هایی به مجموعه ورزش وارد کردند که باعث شد سه ماه وزنه برداری روی هوا باشد و در همان زمان هم سهراب مرادی مصدوم شد."
آن زمان که فدراسیون با سرپرستی اداره می شد، به غیر از سرپرست، مسئولان فدراسیون کسانی بودند که الان هم بر سر کار هستند و قبل از آن هم در فدراسیون مشغول به کار بودند و اگر باید نظارتی صورت می گرفته، همین افراد باید آن موقع هم وظیفه خود را انجام می دادند و اینکه الان افراد کاندیدا مقصر باشند توجیه خوبی برای مصدوم شدن سهراب مرادی نیست.
از طرفی فدراسیون وزنه برداری هیچ موقع پاسخ روشنی در مورد کیانوش رستمی و حتی سعید علی حسینی نداد. اگر کیانوش رستمی سهمیه نگرفت و امتیاز کم آورد و یا سعید علی حسینی خداحافظی کرد، به این دلیل است که فدراسیون آینده نگری نداشت تا آنها را برای یک مسابقه دیگر در دوره دوم رقابت های گزینشی المپیک ثبت نام کند. به هر حال این وظیفه فدراسیون بود تا تمام احتمالات را در نظر بگیرد چه بسا اگر که در همان مسابقات جهانی، علی هاشمی هم اوت می کرد، امتیاز دوره دوم مسابقات را همانند کیانوش رستمی از دست می داد.
فدراسیون وزنه برداری می توانست امروز فدراسیون کشتی باشد اما حالا که نشده بجای مقایسه باید به فکر احیای وزنه برداری باشد تا حداقل برای المپیک بعدی این رشته به روزهای طلایی خود برگردد.
مرادی در گفتگوهای اخیر خود درمورد اینکه وزنه برداری مدال می گیرد یا نه به وضعیت مالی فدراسیون کشتی اشاره داشت و حتی عنوان کرد: "فدراسیون کشتی آنقدر که پول دارد، نمی داند چه کار کندو بافت مجموعه آزادی را تغییر می دهد و با این منابع مالی محدود که وزنه برداری دارد نمی توان قول مدال داد."
نکته مهم این است که فدراسیون کشتی اگر موفق شده منابع مالی خود را افزایش دهد و یا اسپانسرها را وارد این رشته کندو سرو سامانی به اوضاع خانه کشتی دهد، این دقیقا کاری است که انتظار می رود فدراسیون وزنه برداری هم تاکنون انجام داده باشد.
علیرضا دبیر دوره اول مدیریت خود را تجربه می کند اما علی مرادی تقریبا شش سال شده که بر سر کار است بنابراین باید تا الان سرو سامانی به اوضاع و احوال مالی فدراسیون داده باشد نه اینکه اکنون خودش را با فدراسیونی مقایسه کند که نه در تعداد ورزشکاران المپیکی با هم برابرند و نه حتی در تعداد اعزام هایی که در سال دارند.
رییس فدراسیون وزنه برداری بجای اینکه بگوید کشتی منابع مالی زیادی دارد و ما نداریم باید فکر چاره باشد تا رشته خود را از این وضعیت مالی خارج کند اما حتی وعده انتخاباتی خود که ساخت خانه وزنه برداری در هر استان بود را فراموش می کند و آب پاکی را روی دستان می ریزد که فعلا نهادی که به پشت گرمی اش، این وعده را داده است کارهای مهمتری در پیش دارد تا ساخت خانه وزنه برداری.
از طرف دیگر در حال حاضر که نزدیک المپیک هستیم، در کشتی پیش بینی می شود که مدال طلا بگیرد اما آیا وزنه برداری هم شانس گرفتن مدال طلا دارد؟ از المپیک ریو تا توکیو کدام وزنه بردار به گونه ای ساخته شده که شانس مدال طلا باشد؟ غیر از این است که تمام امیدشان تا دقیقه 90 به سهراب و کیانوشی بود که حدود 10 سال است در ورزش قهرمانی فعالیت می کنند؟ در حالی که این انتظار از فدراسیون وزنه برداری وجود داشت در این شش سال فردی را بسازد که مانند دیروز سهراب مرادی و کیانوش رستمی، در این وزن بیاید و مدعی قهرمانی باشد.
نکته عجیب دیگر در گفته های رییس فدراسیون مربوط به سهمیه نگرفتن سهراب مرادی و کیانوش رستمی بود. رییس فدراسیون وزنه برداری مصدوم شدن سهراب مرادی را به نوعی به گردن کاندیداهایی انداخت که سال 98 در انتخابات شرکت کردند و گفت:"کسانی که آمدند کاندیدا شدند، فشار هایی به مجموعه ورزش وارد کردند که باعث شد سه ماه وزنه برداری روی هوا باشد و در همان زمان هم سهراب مرادی مصدوم شد."
آن زمان که فدراسیون با سرپرستی اداره می شد، به غیر از سرپرست، مسئولان فدراسیون کسانی بودند که الان هم بر سر کار هستند و قبل از آن هم در فدراسیون مشغول به کار بودند و اگر باید نظارتی صورت می گرفته، همین افراد باید آن موقع هم وظیفه خود را انجام می دادند و اینکه الان افراد کاندیدا مقصر باشند توجیه خوبی برای مصدوم شدن سهراب مرادی نیست.
از طرفی فدراسیون وزنه برداری هیچ موقع پاسخ روشنی در مورد کیانوش رستمی و حتی سعید علی حسینی نداد. اگر کیانوش رستمی سهمیه نگرفت و امتیاز کم آورد و یا سعید علی حسینی خداحافظی کرد، به این دلیل است که فدراسیون آینده نگری نداشت تا آنها را برای یک مسابقه دیگر در دوره دوم رقابت های گزینشی المپیک ثبت نام کند. به هر حال این وظیفه فدراسیون بود تا تمام احتمالات را در نظر بگیرد چه بسا اگر که در همان مسابقات جهانی، علی هاشمی هم اوت می کرد، امتیاز دوره دوم مسابقات را همانند کیانوش رستمی از دست می داد.
فدراسیون وزنه برداری می توانست امروز فدراسیون کشتی باشد اما حالا که نشده بجای مقایسه باید به فکر احیای وزنه برداری باشد تا حداقل برای المپیک بعدی این رشته به روزهای طلایی خود برگردد.