چاقی چگونه می‌تواند درمان سرطان را تحت تاثیر قرار دهد؟
محققان در تازه‌ترین مطالعات خود ارتباط بین چگونگی تغییر سیستم ایمنی بدن به دلیل چاقی و تاثیر آن بر درمان سرطان را مورد بررسی قرار دادند.
دکتر لیزا ماکوفسکی استاد گروه پزشکی و مرکز تحقیقات سرطان UTHSC، مدت‌هاست علاقه‌مند به چگونگی تغییر سیستم ایمنی بدن به دلیل چاقی و تاثیر آن بر درمان سرطان است.
دکتر ماکوفسکی گفت: چاقی یک عامل پیچیده است، زیرا می‌تواند هم باعث التهاب شود و هم مسیر‌های ضد التهابی را که منجر به سرکوب سیستم ایمنی می‌شود، فعال کند. چگونگی تاثیر چاقی بر درمان سرطان مورد بررسی قرار نگرفته است.
بیماران چاق مبتلا به سرطان سینه اغلب نتایج بدتری نسبت به بیماران غیر چاق دارند. با این حال پیشرفت‌های مهیجی در مطالعه سرطان‌های دیگر نیز وجود دارد که ممکن است نویدبخش درمان سرطان سینه باشد. در مطالعات انجام شده بر روی نوع جدید داروی ایمونوتراپی به نام بازدارنده ایست بازرسی، به نظر می‌رسد بیماران چاق در برخی از سرطان‌ها مانند سرطان‌های ملانوم، تخمدان، ریه‌ها و کلیه در مقایسه با افراد لاغرتر، واکنش بهتری نشان می‌دهند. مشخص نیست که آیا این یافته در مورد بیماران مبتلا به سرطان سینه نیز صادق است یا خیر.
دکتر ماکوفسکی با همکاری جو پیر، متخصص اطفال و مدیر مرکز UTHSC برای گنوتوبیوتیک‌ها تحقیق کردند که چاقی چگونه بر ایمنی درمانی تاثیر می‌گذارد و نشانگر‌های بالقوه موفقیت را شناسایی می‌کند.
یافته‌های آن‌ها برخی سرنخ‌ها را در مورد چگونگی واکنش بیماران مبتلا به سرطان سینه ارائه کرده است.
درمان‌های ایمنی مانند مهارکننده‌های ایست ایمنی از جمله atezolizumab (TECENTRIQTM، anti-PD-L۱) یا Pembrolizumab (Keytruda TM، anti-PD-۱)، به ترتیب در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ برای درمان برخی از بیماران مبتلا به سرطان سینه منفی سه گانه تایید شده که یک زیرگونه بسیار تهاجمی است. در حال حاضر مشخص نیست که بیماران چاق مبتلا به سرطان سینه مانند یافته‌های گزارش شده در مورد ملانوم پاسخ بهتری به درمان‌های ایمنی می‌دهند یا خیر.
دکتر ماکوفسکی و پیر نشان دادند که چاقی در موش‌ها باعث رشد سریع تومور در مقایسه با نمونه‌های لاغر می‌شود. محاصره ایست بازرسی ایمنی ضد PD-۱ با موفقیت از پیشرفت سرطان در افراد چاق جلوگیری کرد. Anti-PD-۱ باعث افزایش تعداد سلول‌های ایمنی و نشانگر‌های ضد تومور موثر می‌شود. در مقایسه موش‌هایی که تومور ندارند با موش‌های دارای تومور، تیم نشان داد که وجود تومور محیطی را که باعث پنهان شدن تومور‌ها می‌شود، تحریک کرده و در نتیجه باعث سرکوب سلول‌های ایمنی به میزان بالایی می‌شود که برای کاهش سرطان سینه بی‌اثر هستند.
خوشبختانه این سلول‌های خواب آور می‌توانند با وجود چاقی مداوم، برای تقویت مجدد ایمنی ضد تومور با anti-PD-۱ دوباره برنامه ریزی شوند، این گروه همچنین برای شناسایی تغییرات در میکروبیوم روده همراه با چاقی و پاسخ شدید به درمان تلاش کردند.
دکتر پیر گفت: روده ما توسط میکروب‌ها از جمله باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها استعمار می‌شود که ممکن است به طور اساسی بر سلول‌های ایمنی بدن و توانایی ذاتی ما در مبارزه با سرطان تاثیر بگذارد از راه‌هایی که ما تازه آن‌ها را درک کرده‌ایم.
دکتر ماکوفسکی گفت: چاقی یک عامل پیچیده است، زیرا می‌تواند هم باعث التهاب شود و هم مسیر‌های ضد التهابی را که منجر به سرکوب سیستم ایمنی می‌شود، فعال کند. چگونگی تاثیر چاقی بر درمان سرطان مورد بررسی قرار نگرفته است.
بیماران چاق مبتلا به سرطان سینه اغلب نتایج بدتری نسبت به بیماران غیر چاق دارند. با این حال پیشرفت‌های مهیجی در مطالعه سرطان‌های دیگر نیز وجود دارد که ممکن است نویدبخش درمان سرطان سینه باشد. در مطالعات انجام شده بر روی نوع جدید داروی ایمونوتراپی به نام بازدارنده ایست بازرسی، به نظر می‌رسد بیماران چاق در برخی از سرطان‌ها مانند سرطان‌های ملانوم، تخمدان، ریه‌ها و کلیه در مقایسه با افراد لاغرتر، واکنش بهتری نشان می‌دهند. مشخص نیست که آیا این یافته در مورد بیماران مبتلا به سرطان سینه نیز صادق است یا خیر.
دکتر ماکوفسکی با همکاری جو پیر، متخصص اطفال و مدیر مرکز UTHSC برای گنوتوبیوتیک‌ها تحقیق کردند که چاقی چگونه بر ایمنی درمانی تاثیر می‌گذارد و نشانگر‌های بالقوه موفقیت را شناسایی می‌کند.
یافته‌های آن‌ها برخی سرنخ‌ها را در مورد چگونگی واکنش بیماران مبتلا به سرطان سینه ارائه کرده است.
درمان‌های ایمنی مانند مهارکننده‌های ایست ایمنی از جمله atezolizumab (TECENTRIQTM، anti-PD-L۱) یا Pembrolizumab (Keytruda TM، anti-PD-۱)، به ترتیب در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ برای درمان برخی از بیماران مبتلا به سرطان سینه منفی سه گانه تایید شده که یک زیرگونه بسیار تهاجمی است. در حال حاضر مشخص نیست که بیماران چاق مبتلا به سرطان سینه مانند یافته‌های گزارش شده در مورد ملانوم پاسخ بهتری به درمان‌های ایمنی می‌دهند یا خیر.
دکتر ماکوفسکی و پیر نشان دادند که چاقی در موش‌ها باعث رشد سریع تومور در مقایسه با نمونه‌های لاغر می‌شود. محاصره ایست بازرسی ایمنی ضد PD-۱ با موفقیت از پیشرفت سرطان در افراد چاق جلوگیری کرد. Anti-PD-۱ باعث افزایش تعداد سلول‌های ایمنی و نشانگر‌های ضد تومور موثر می‌شود. در مقایسه موش‌هایی که تومور ندارند با موش‌های دارای تومور، تیم نشان داد که وجود تومور محیطی را که باعث پنهان شدن تومور‌ها می‌شود، تحریک کرده و در نتیجه باعث سرکوب سلول‌های ایمنی به میزان بالایی می‌شود که برای کاهش سرطان سینه بی‌اثر هستند.
خوشبختانه این سلول‌های خواب آور می‌توانند با وجود چاقی مداوم، برای تقویت مجدد ایمنی ضد تومور با anti-PD-۱ دوباره برنامه ریزی شوند، این گروه همچنین برای شناسایی تغییرات در میکروبیوم روده همراه با چاقی و پاسخ شدید به درمان تلاش کردند.
دکتر پیر گفت: روده ما توسط میکروب‌ها از جمله باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها استعمار می‌شود که ممکن است به طور اساسی بر سلول‌های ایمنی بدن و توانایی ذاتی ما در مبارزه با سرطان تاثیر بگذارد از راه‌هایی که ما تازه آن‌ها را درک کرده‌ایم.