دنیا را از نگاه بچه‌ها ببینیم
با اینکه در رساندن بچه‌ها به مدرسه نمی‌توانیم همراهشان باشیم و مسافران اسنپ باید برای استفاده از این سرویس به ۱۸ سال رسیده باشند، اما ما هم، مثل بسیاری از پدر و مادرها، اول مهر که می‌شود نگران رفت‌وآمد دانش‌آموزان در شهرهای شلوغ می‌شویم.
امسال تصمیم گرفتیم با شروع سال تحصیلی جدید، به عنوان اعضای کسب‌وکاری که در زمینه‌ی خدمات حمل‌ونقل فعال است دغدغه‌های خود را درباره‌ی مراقبت از دانش‌آموزان در مسیر رسیدن به مدرسه با شما به اشتراک بگذاریم. دغدغه‌هایی که اغلب ما به آن آگاهیم، اما گاهی فراموشمان می‌شود.
#مراقبم_باش
بچه که بودیم، آن وقت‌ها که هنوز دست چپ و راستمان را به سختی تشخیص می‌دادیم، رد شدن از خیابان‌های پُر تردد یکی از سخت‌ترین قورباغه‌هایی بود که باید قورت می‌دادیم. چقدر با خودمان کلنجار می‌رفتیم و فکر می‌کردیم اگر همین حالا نتوانیم تنهایی از یک خیابان رد شویم به احتمال زیاد هرگز موفق نخواهیم شد. حالا که بزرگتر شده‌ایم اما همه چیز فرق کرده است؛ خوب می‌دانیم که هر چقدر هم به یک بچه آموزش دهیم که همیشه باید از خط عابر پیاده رد شود، یا برای رد شدن از خیابان اول باید به چپ نگاه کند و بعدا به راست کافی نیست. گاهی باید خودمان را جای بچه‌ها بگذاریم و دل به جهان آنها بدهیم و دنیا را از زاویه‌ی دیدشان نگاه کنیم. آن وقت است که متوجه می‌شویم مشکلات بچه‌ها در کوچه و خیابان تنها به سالم رد شدن از عرض خیابان ختم نمی‌شود و خیلی بیشتر از این‌ها باید به خطرهایی که اغلب ما مسئولش هستیم توجه کنیم. بچه‌ها عضو مهمی از جامعه‌ی شهری ما هستند؛ کاش تمرین کنیم که هنگام رانندگی بیشتر آنها را ببینیم و مراقبشان باشیم.
اگر شما هم در این باره دغدغه‌ی مشترکی دارید می‌توانید آن را با #مراقبم_باش در اینستاگرام و توییتراسنپ مطرح کنید.
#مراقبم_باش
بچه که بودیم، آن وقت‌ها که هنوز دست چپ و راستمان را به سختی تشخیص می‌دادیم، رد شدن از خیابان‌های پُر تردد یکی از سخت‌ترین قورباغه‌هایی بود که باید قورت می‌دادیم. چقدر با خودمان کلنجار می‌رفتیم و فکر می‌کردیم اگر همین حالا نتوانیم تنهایی از یک خیابان رد شویم به احتمال زیاد هرگز موفق نخواهیم شد. حالا که بزرگتر شده‌ایم اما همه چیز فرق کرده است؛ خوب می‌دانیم که هر چقدر هم به یک بچه آموزش دهیم که همیشه باید از خط عابر پیاده رد شود، یا برای رد شدن از خیابان اول باید به چپ نگاه کند و بعدا به راست کافی نیست. گاهی باید خودمان را جای بچه‌ها بگذاریم و دل به جهان آنها بدهیم و دنیا را از زاویه‌ی دیدشان نگاه کنیم. آن وقت است که متوجه می‌شویم مشکلات بچه‌ها در کوچه و خیابان تنها به سالم رد شدن از عرض خیابان ختم نمی‌شود و خیلی بیشتر از این‌ها باید به خطرهایی که اغلب ما مسئولش هستیم توجه کنیم. بچه‌ها عضو مهمی از جامعه‌ی شهری ما هستند؛ کاش تمرین کنیم که هنگام رانندگی بیشتر آنها را ببینیم و مراقبشان باشیم.
اگر شما هم در این باره دغدغه‌ی مشترکی دارید می‌توانید آن را با #مراقبم_باش در اینستاگرام و توییتراسنپ مطرح کنید.