رکورد زدم اما پاداش نگرفتم/ در پیست خاکی می‌دوم
فائزه آشورپور می‌گوید به دلیل شرایط شیوع کرونا و محدودیت سالن‌های ورزشی، یک روز در میان در پیست خاکی می‌دود.
فائزه آشورپور دونده ۱۰۰ متر بامانع ایران در مسابقات قهرمانی کشور دوومیدانی با پشت سر گذاشتن الناز کمپانی، رکورددار این ماده عنوان قهرمانی را بدست آورد. این ورزشکار ۲۲ ساله می‌گوید برای حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ آماده می‌شود و هرچند به دلیل شیوع کرونا گاهی در زمین خاکی می‌دود اما گلایه‌ای ندارد و تلاش می‌کند تا از هر فرصتی برای آماده‌سازی خود استفاده کند.
آشورپور در گفت‌وگو با ایسنا به انتخاب دوومیدانی به عنوان ورزش تخصصی خود اشاره و بیان کرد: از ۶ تا ۱۱ سالگی ژیمناستیک کار کردم اما بخاطر مدرسه کنار گذاشتم. در مدرسه برای دوومیدانی استعدادیابی و از سال ۹۲ وارد این رشته شدم. زیر نظر مربی‌ام تست سرعت و استقامت دادم که در سرعت بهتر عمل کردم. از طرفی با توجه به انعطاف بدنی بالایی که داشتم انتخابم دوی ۱۰۰ متر بامانع بود و وقتی که در مسابقات استانی دوم شدم، همین ماده را ادامه دادم.
او در مورد شرایط فعلی تمرینات و آمادگی خود گفت: مربی خوبی دارم که همیشه کنارم است و حمایتم می‌کند. از نظر شرایط تمرینی هم وضع خوبی دارم. البته با توجه به شیوع کرونا و محدودیت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، تنها یک پیست تمرینی دارم و یک روز در میان هم در پیست خاکی تمرین می‌کنم اما چون فعلا مسابقه خاصی در پیش نیست شرایط قابل قبولی دارم. در مشهد ورزشگاه امام رضا را هم داریم که مردان چند جلسه قبل از شدت گرفتن کرونا، آنجا تمرین کردند اما اجازه تمرین به زنان را نمی‌دهند.
این دونده هدف اصلی خود را حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ عنوان و بیان کرد: سال گذشته یک شکستگی در ناحیه پا داشتم که بخاطر آن نتوانستم در لیگ شرکت کنم و عقب افتادم. امتیاز خوبی داشتم و اگر آن اتفاق نمی‌افتاد حتی به ورودی المپیک نزدیک‌تر می‌شدم.
او خواستار افزایش حمایت‌ها شد و گفت: از فروردین ماه که رکورد زده‌ام هیچ پاداشی از طرف فدراسیون، هیات استانی و اداره کل استان نگرفته‌ام. باید حمایت‌ها بیشتر شود، شنیده‌ام در بخش مردان به ورزشکاران حقوق می‌دهند اما من تا به حال هیچ حمایتی نشده‌ام.
آشورپور ادامه داد: اسپانسر ندارم، بخشی از هزینه‌هایم را از طریق قرارداد لیگ‌های باشگاهی تامین می‌کنم و بقیه را پدرم می‌دهد. البته قراردادهایمان هم نسبت به مردان خیلی تفاوت دارد. هر مسابقه‌ای که می‌دهم بخشی را از آنجا تامین می کنم و بقیه را پدرم حمایت می کند. البته هر چند امسال قراردادهایمان بالاتر رفت اما نسبت به مردان خیلی تفاوت دارد و با وجود تورمی که داریم تهیه مکمل، کفش و لباس هزینه‌بر است.
او در مورد نوع قرارداد زنان در لیگ گفت: قراردادهای ورزشکاران با هم تفاوت دارد برخی امتیازی می‌بندند یعنی بسته به مقام پول می‌گیرند. از طرفی اگر یک ورزشکار تنها در یک ماده شرکت کند حدود ۳۰ میلیون تومان می‌گیرد و اگر در چندماده مسابقه بدهد تا ۴۰، ۵۰ میلیون تومان هم می‌رسد. در کل بستگی به نوع قرارداد و تیم‌ها دارد.
آشورپور در گفت‌وگو با ایسنا به انتخاب دوومیدانی به عنوان ورزش تخصصی خود اشاره و بیان کرد: از ۶ تا ۱۱ سالگی ژیمناستیک کار کردم اما بخاطر مدرسه کنار گذاشتم. در مدرسه برای دوومیدانی استعدادیابی و از سال ۹۲ وارد این رشته شدم. زیر نظر مربی‌ام تست سرعت و استقامت دادم که در سرعت بهتر عمل کردم. از طرفی با توجه به انعطاف بدنی بالایی که داشتم انتخابم دوی ۱۰۰ متر بامانع بود و وقتی که در مسابقات استانی دوم شدم، همین ماده را ادامه دادم.
او در مورد شرایط فعلی تمرینات و آمادگی خود گفت: مربی خوبی دارم که همیشه کنارم است و حمایتم می‌کند. از نظر شرایط تمرینی هم وضع خوبی دارم. البته با توجه به شیوع کرونا و محدودیت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، تنها یک پیست تمرینی دارم و یک روز در میان هم در پیست خاکی تمرین می‌کنم اما چون فعلا مسابقه خاصی در پیش نیست شرایط قابل قبولی دارم. در مشهد ورزشگاه امام رضا را هم داریم که مردان چند جلسه قبل از شدت گرفتن کرونا، آنجا تمرین کردند اما اجازه تمرین به زنان را نمی‌دهند.
این دونده هدف اصلی خود را حضور در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ عنوان و بیان کرد: سال گذشته یک شکستگی در ناحیه پا داشتم که بخاطر آن نتوانستم در لیگ شرکت کنم و عقب افتادم. امتیاز خوبی داشتم و اگر آن اتفاق نمی‌افتاد حتی به ورودی المپیک نزدیک‌تر می‌شدم.
او خواستار افزایش حمایت‌ها شد و گفت: از فروردین ماه که رکورد زده‌ام هیچ پاداشی از طرف فدراسیون، هیات استانی و اداره کل استان نگرفته‌ام. باید حمایت‌ها بیشتر شود، شنیده‌ام در بخش مردان به ورزشکاران حقوق می‌دهند اما من تا به حال هیچ حمایتی نشده‌ام.
آشورپور ادامه داد: اسپانسر ندارم، بخشی از هزینه‌هایم را از طریق قرارداد لیگ‌های باشگاهی تامین می‌کنم و بقیه را پدرم می‌دهد. البته قراردادهایمان هم نسبت به مردان خیلی تفاوت دارد. هر مسابقه‌ای که می‌دهم بخشی را از آنجا تامین می کنم و بقیه را پدرم حمایت می کند. البته هر چند امسال قراردادهایمان بالاتر رفت اما نسبت به مردان خیلی تفاوت دارد و با وجود تورمی که داریم تهیه مکمل، کفش و لباس هزینه‌بر است.
او در مورد نوع قرارداد زنان در لیگ گفت: قراردادهای ورزشکاران با هم تفاوت دارد برخی امتیازی می‌بندند یعنی بسته به مقام پول می‌گیرند. از طرفی اگر یک ورزشکار تنها در یک ماده شرکت کند حدود ۳۰ میلیون تومان می‌گیرد و اگر در چندماده مسابقه بدهد تا ۴۰، ۵۰ میلیون تومان هم می‌رسد. در کل بستگی به نوع قرارداد و تیم‌ها دارد.