اطیابی: سینمای دینی منشأ خیر و متصل به خدا است
اطیابی کارگردان و تهیهکننده سینما با حضور در جشنواره بزرگ صالح گفت که فیلمهای دینی میتواند در هر ژانری باشد اما نکته مهمش این است که سازنده آن جهانبینی دینی داشته و به آن معتقد باشند.
مسعود اطیابی کارگردان و تهیهکننده سینما با حضور در جشنواره بزرگ صالح و آستان قدس حضرت امامزاده صالح (ع) در خصوص اهمیت سینمای دینی گفت: سینما مجموعهای از فیلمهای مختلف است که در واقع بنا به حوزههای مختلف جغرفیایی میشود آن را تقسیمبندی کرد مانند سینمای ایران و جهان. اما خروجی فیلمها که محصول یک سینمای خاص میشوند در حقیقت برآیند جهانبینی سازندگان آن آثار است. پس برای روشن شدن نگاه یک فیلم باید دید که آن اثر بر اساس چه جهانبینی ساخته شده است.
تهیهکننده «عروس حلبچه» در ادامه درباره ماهیت سینمای دینی بیان کرد: اساساً شاید ما چیزی به نام سینمای دینی نداشته باشیم اما فیلم دینی بیشتر میتواند معنا داشته باشد تا سینمای دینی، چراکه فیلم دینی بیشتر به موضوعاتی که فیلمساز در فضای مرتبط با دین در نظر داشته بسازد برمیگردد، مثل فیلمهای تاریخی که در داستانهای تاریخی سیر میکند یا داستانهای انبیا و مذهبی که بخشی از فیلمهای تاریخی را تشکیل میدهد.
اما فیلم دینی برآیند کلیتری دارد؛ میتوان فیلم کودک ساخت که بدون اشاره به هیچ موضوع دینی باشد اما سازنده آن چون با نگاه و جهانبینی دینی خودش آن فیلم را میسازد، بنابراین فیلم مذکور نیز در حال و هوای دینی قرار بگیرد. حتی فیلمهای اجتماعی روز که مسائل اجتماعی یک جامعه را مطرح میکنند نیز درصورتی که تحت تأثیر جهانبنی دینی سازنده ساخته شود دینی خواهد بود. بنابراین خیلی ارتباط روشن و موثقی میان فیلم و دنیای سازنده آن وجود دارد. این حوزه مانند کاسبی است؛ کاسب دین مدار رفتارش با مشتری به گونهای است که با کاسب بیدین تفاوت دارد.
کارگردان «مصائب دوشیزه» در پایان بیان کرد که فیلمسازی نیز این گونه است، میتواند منشأ شر یا منشأ خیر باشد که اگر منشأ خیر باشد میشود سینمای دینی. قطعاً سینمای شیطانی هم داریم، سینمایی که گمراهکننده است. سینمایی که تلاش میکند در بطن یک انسان ریشههای گمراهی را ایجاد کند و از خدا دورش کند. اما سینمایی که متصل به خدا باشد میتواند در هر ژانری باشد. باید مراقب آن چیزی که به عنوان خوراک به مردم میدهیم باشیم.
تهیهکننده «عروس حلبچه» در ادامه درباره ماهیت سینمای دینی بیان کرد: اساساً شاید ما چیزی به نام سینمای دینی نداشته باشیم اما فیلم دینی بیشتر میتواند معنا داشته باشد تا سینمای دینی، چراکه فیلم دینی بیشتر به موضوعاتی که فیلمساز در فضای مرتبط با دین در نظر داشته بسازد برمیگردد، مثل فیلمهای تاریخی که در داستانهای تاریخی سیر میکند یا داستانهای انبیا و مذهبی که بخشی از فیلمهای تاریخی را تشکیل میدهد.
اما فیلم دینی برآیند کلیتری دارد؛ میتوان فیلم کودک ساخت که بدون اشاره به هیچ موضوع دینی باشد اما سازنده آن چون با نگاه و جهانبینی دینی خودش آن فیلم را میسازد، بنابراین فیلم مذکور نیز در حال و هوای دینی قرار بگیرد. حتی فیلمهای اجتماعی روز که مسائل اجتماعی یک جامعه را مطرح میکنند نیز درصورتی که تحت تأثیر جهانبنی دینی سازنده ساخته شود دینی خواهد بود. بنابراین خیلی ارتباط روشن و موثقی میان فیلم و دنیای سازنده آن وجود دارد. این حوزه مانند کاسبی است؛ کاسب دین مدار رفتارش با مشتری به گونهای است که با کاسب بیدین تفاوت دارد.
کارگردان «مصائب دوشیزه» در پایان بیان کرد که فیلمسازی نیز این گونه است، میتواند منشأ شر یا منشأ خیر باشد که اگر منشأ خیر باشد میشود سینمای دینی. قطعاً سینمای شیطانی هم داریم، سینمایی که گمراهکننده است. سینمایی که تلاش میکند در بطن یک انسان ریشههای گمراهی را ایجاد کند و از خدا دورش کند. اما سینمایی که متصل به خدا باشد میتواند در هر ژانری باشد. باید مراقب آن چیزی که به عنوان خوراک به مردم میدهیم باشیم.