تهران از آواز پرندگان خالی می‌شود
حاجی لک‌لک تا سال‌ها قبل بر بام خانه‌های تهران لانه می‌کرد و دسته‌های بزرگی از گونه‌های مختلف پرندگان در آسمان تهران دیده و صدایشان هم شنیده می‌شد. تا همین چند سال پیش- چند‌سالی که خیلی دور نیست- بر سر خرمالوهای سردرخت دعوا بود و بر هر خرمالو جای نوک‌های متعدد پرندگانی بود که از همان ابتدای پاییز به سراغ خرمالوها می‌آمدند، اما حالا نه تهران حاجی‌لک‌لک دارد نه خرمالوهای سر درخت، سوراخ سوراخ شده‌اند.
زیستگاه پرندگان تهران همچون بسیاری دیگر از شهرها تغییر یافته و جایی برای آنها نیست؛ آنهایی که هستند هم مهاجر و مهمان چندروزه‌اند که با بی‌تدبیری‌هایی که رخ می‌دهد تا چند سال دیگر اثری از حضورشان نخواهد بود. صدور مجوز شکار برای 2هزار شکارچی پرنده طی 3ماه در استان تهران، یکی از همین بی‌تدبیری‌هاست. کارشناسان معتقدند که سازمان حفاظت محیط‌زیست با چنین اقداماتی، رویکردش را از حفاظت، به ترویج شکار تغییر داده است.
سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌تازگی مجوز شکار برای 2هزار شکارچی پرنده صادر کرده و به آنها اجازه داده طی 3ماه، در روزهای پنجشنبه و جمعه به شکار پرندگان در استان تهران بپردازند و در هر روز حداکثر 4پرنده را شکار کنند. در مجموع آنچه روی کاغذ خودش را نشان می‌دهد، عددی حدود 200هزار قطعه پرنده خواهد شد که در آسمان استان تهران شکار می‌شود اما کارشناسان معتقدند این همه آن چیزی نخواهد بود که در پایان شاهدش خواهیم بود.
مجوز شکار، جلو شکار پنهانی را نمی‌گیرد
شکار قانونی در همه کشورها رایج است و یکی از دلایل اجرای آن، کنترل جمعیت گونه‌های حیات وحش است، پس نیازمند سرشماری از گونه‌هاست تا تعداد دقیق و وضعیت آنها مشخص شود. اما اسماعیل کهرم، پرنده‌شناس و استاد محیط‌زیست، سرشماری جمعیت حیات وحش را دشوارترین بخش مطالعاتی در این حوزه می‌داند و میگوید مگر چند نفر در ایران داریم که سرشماری بلد باشند، به‌خصوص در حوزه پرندگان؟!
او در گفت‌وگو با همشهری ضمن انتقاد از سازمان حفاظت محیط‌زیست برای صدور مجوز شکار، میگوید: «پیش از این نام این سازمان، سازمان شکاربانی و نظارت بر صید بود اما اکنون شده سازمان حراج حیات وحش ایران. عدد 200هزار برای پرندگانی که برآورد شکار آنها صورت گرفته، ساده‌انگارانه است و به‌طور حتم چند برابر خواهد شد. آیا همه به قوانین احترام می‌گذارند. موارد بسیاری در این سال‌ها و در زمان فعالیتم در سازمان محیط‌زیست مشاهده کردم که بسیار فراتر از قانون عمل کرده و می‌کنند.»
کهرم این اقدام را، حراج حیات وحش عنوان کرده و می‌‌افزاید: «بعد از فریدونکنار، تالاب انزلی و تالاب عزیزک در بابل، حالا نوبت تهران رسیده است. مسئولان فکر می‌کنند با دادن مجوز، شکار پنهانی از بین خواهد رفت اما اینگونه نخواهد بود. با این مجوز، در بهار پیش روی تهران دیگر آواز پرندگان را نخواهیم شنید.»
مجوز شکار تهران، انحراف افکار عمومی است
علیرضا هاشمی، پرنده‌شناس و عضو اتحادیه جهانی حفاظت IUCN نیز با بیان اینکه در بسیاری از کشورها با توجه به شرایط، مجوز شکار صادر می‌شود، بر عدم‌اطلاع کافی از جمعیت و وضعیت گونه‌های پرندگان اشاره می‌کند و میگوید: آیا سازمان محیط‌زیست اطلاعی از تعداد پرندگان دارد؟! می‌داند دامنه منحنی آنها در حال فرود است یا فراز؟ تعداد گونه‌ها و نرخ زادآوری و مرگ‌ومیر آنها را می‌داند؟ از نظر علمی، شکار باید معقول باشد و با ضوابط انجام شود، اما سازمان، به شکاربان تبدیل شده تا سازمانی که بخواهد حفاظت انجام دهد. ادای کشورهای توسعه‌یافته را در‌می‌آوریم بی‌آنکه ارزیابی درستی داشته باشیم.
او با اشاره به وضعیت فریدونکنار و شکار غیرقانونی سالانه 500هزار تا یک میلیون قطعه پرنده در این تالاب که این منطقه را به گفته برخی کارشناسان بین‌المللی به سیاه‌چاله پرندگان مهاجر تبدیل کرده است، اقدام اخیر سازمان برای صدور مجوز شکار در استان تهران را پاک‌کردن صورت مسئله و اقدامی مضحک دانست و افزود: «ما متخلف را رها کرده‌ایم و از آن سو روی مجوز قانونی کار می‌کنیم. این منحرف‌کردن افکار عمومی است. اگر سازمان محیط‌زیست، کاری در بستر قانون می‌خواهد انجام دهد، پس چرا با حرکت غیرقانونی با فریدونکنار برخورد نمی‌کند. به اندازه مجوزی که بخواهند در کل کشور بدهند، در فریدونکنار دارد شکار غیرقانونی انجام می‌شود. این پاک‌کردن صورت مسئله است. وقتی نمی‌توانند در چند ده هکتار، شکار غیرقانونی را کنترل کنند، چطور می‌توانند کل کشور را تحت کنترل قرار دهند؟! سازمان یک موضوع کلی را به نمایش می‌گذارد اما عقبه اصلی را که بحث حفاظت، ارزیابی، آمارگیری و سرشماری است، رها کرده است.» این پرنده‌شناس با تأکید بر اینکه معقولانه نیست صید و شکار را حذف کنیم، این را هم گفت که اگر بخواهیم اینگونه پرطرفدار به سمت صید و شکار برویم، باید با همین شدت هم در فصل غیرشکار، روی حفاظت از حیات وحش کار کنیم. سازمان به مروج شکار تبدیل شده و حفاظت را رها کرده است.
بعد از شکار پرندگان در فریدونکنار تالاب انزلی و تالاب عزیزک در بابل حالا نوبت تهران رسیده است
مکث
روزگار ناخوش پرندگان تهران
استاد پرنده‌شناسی میگوید: در استان تهران حدود 140نوع پرنده شناسایی شده اما وضعیت خوبی ندارند چراکه وضعیت پرندگان به دست‌نخوردگی زیستگاه‌هایشان بستگی دارد اما هیچ‌کدام از 7نوع زیستگاه شناخته‌شده در تهران، دست‌نخورده باقی‌نمانده؛ به همین دلیل پرندگان جای مناسبی برای لانه‌سازی و زاد و ولد ندارند. اسماعیل کهرم در خصوص احتمال کاهش تعداد پرندگان تهران با تأکید بر اینکه این موضوع نیازمند بررسی دقیق و آمارگیری است، میگوید: کم‌شدن پرندگان را حس کرده‌ایم. تا 5سال قبل انبوه پرندگان روی درختان خرمالو دیده می‌شدند اما هم‌اکنون خبری از آنها نیست.
سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌تازگی مجوز شکار برای 2هزار شکارچی پرنده صادر کرده و به آنها اجازه داده طی 3ماه، در روزهای پنجشنبه و جمعه به شکار پرندگان در استان تهران بپردازند و در هر روز حداکثر 4پرنده را شکار کنند. در مجموع آنچه روی کاغذ خودش را نشان می‌دهد، عددی حدود 200هزار قطعه پرنده خواهد شد که در آسمان استان تهران شکار می‌شود اما کارشناسان معتقدند این همه آن چیزی نخواهد بود که در پایان شاهدش خواهیم بود.
مجوز شکار، جلو شکار پنهانی را نمی‌گیرد
شکار قانونی در همه کشورها رایج است و یکی از دلایل اجرای آن، کنترل جمعیت گونه‌های حیات وحش است، پس نیازمند سرشماری از گونه‌هاست تا تعداد دقیق و وضعیت آنها مشخص شود. اما اسماعیل کهرم، پرنده‌شناس و استاد محیط‌زیست، سرشماری جمعیت حیات وحش را دشوارترین بخش مطالعاتی در این حوزه می‌داند و میگوید مگر چند نفر در ایران داریم که سرشماری بلد باشند، به‌خصوص در حوزه پرندگان؟!
او در گفت‌وگو با همشهری ضمن انتقاد از سازمان حفاظت محیط‌زیست برای صدور مجوز شکار، میگوید: «پیش از این نام این سازمان، سازمان شکاربانی و نظارت بر صید بود اما اکنون شده سازمان حراج حیات وحش ایران. عدد 200هزار برای پرندگانی که برآورد شکار آنها صورت گرفته، ساده‌انگارانه است و به‌طور حتم چند برابر خواهد شد. آیا همه به قوانین احترام می‌گذارند. موارد بسیاری در این سال‌ها و در زمان فعالیتم در سازمان محیط‌زیست مشاهده کردم که بسیار فراتر از قانون عمل کرده و می‌کنند.»
کهرم این اقدام را، حراج حیات وحش عنوان کرده و می‌‌افزاید: «بعد از فریدونکنار، تالاب انزلی و تالاب عزیزک در بابل، حالا نوبت تهران رسیده است. مسئولان فکر می‌کنند با دادن مجوز، شکار پنهانی از بین خواهد رفت اما اینگونه نخواهد بود. با این مجوز، در بهار پیش روی تهران دیگر آواز پرندگان را نخواهیم شنید.»
مجوز شکار تهران، انحراف افکار عمومی است
علیرضا هاشمی، پرنده‌شناس و عضو اتحادیه جهانی حفاظت IUCN نیز با بیان اینکه در بسیاری از کشورها با توجه به شرایط، مجوز شکار صادر می‌شود، بر عدم‌اطلاع کافی از جمعیت و وضعیت گونه‌های پرندگان اشاره می‌کند و میگوید: آیا سازمان محیط‌زیست اطلاعی از تعداد پرندگان دارد؟! می‌داند دامنه منحنی آنها در حال فرود است یا فراز؟ تعداد گونه‌ها و نرخ زادآوری و مرگ‌ومیر آنها را می‌داند؟ از نظر علمی، شکار باید معقول باشد و با ضوابط انجام شود، اما سازمان، به شکاربان تبدیل شده تا سازمانی که بخواهد حفاظت انجام دهد. ادای کشورهای توسعه‌یافته را در‌می‌آوریم بی‌آنکه ارزیابی درستی داشته باشیم.
او با اشاره به وضعیت فریدونکنار و شکار غیرقانونی سالانه 500هزار تا یک میلیون قطعه پرنده در این تالاب که این منطقه را به گفته برخی کارشناسان بین‌المللی به سیاه‌چاله پرندگان مهاجر تبدیل کرده است، اقدام اخیر سازمان برای صدور مجوز شکار در استان تهران را پاک‌کردن صورت مسئله و اقدامی مضحک دانست و افزود: «ما متخلف را رها کرده‌ایم و از آن سو روی مجوز قانونی کار می‌کنیم. این منحرف‌کردن افکار عمومی است. اگر سازمان محیط‌زیست، کاری در بستر قانون می‌خواهد انجام دهد، پس چرا با حرکت غیرقانونی با فریدونکنار برخورد نمی‌کند. به اندازه مجوزی که بخواهند در کل کشور بدهند، در فریدونکنار دارد شکار غیرقانونی انجام می‌شود. این پاک‌کردن صورت مسئله است. وقتی نمی‌توانند در چند ده هکتار، شکار غیرقانونی را کنترل کنند، چطور می‌توانند کل کشور را تحت کنترل قرار دهند؟! سازمان یک موضوع کلی را به نمایش می‌گذارد اما عقبه اصلی را که بحث حفاظت، ارزیابی، آمارگیری و سرشماری است، رها کرده است.» این پرنده‌شناس با تأکید بر اینکه معقولانه نیست صید و شکار را حذف کنیم، این را هم گفت که اگر بخواهیم اینگونه پرطرفدار به سمت صید و شکار برویم، باید با همین شدت هم در فصل غیرشکار، روی حفاظت از حیات وحش کار کنیم. سازمان به مروج شکار تبدیل شده و حفاظت را رها کرده است.
بعد از شکار پرندگان در فریدونکنار تالاب انزلی و تالاب عزیزک در بابل حالا نوبت تهران رسیده است
مکث
روزگار ناخوش پرندگان تهران
استاد پرنده‌شناسی میگوید: در استان تهران حدود 140نوع پرنده شناسایی شده اما وضعیت خوبی ندارند چراکه وضعیت پرندگان به دست‌نخوردگی زیستگاه‌هایشان بستگی دارد اما هیچ‌کدام از 7نوع زیستگاه شناخته‌شده در تهران، دست‌نخورده باقی‌نمانده؛ به همین دلیل پرندگان جای مناسبی برای لانه‌سازی و زاد و ولد ندارند. اسماعیل کهرم در خصوص احتمال کاهش تعداد پرندگان تهران با تأکید بر اینکه این موضوع نیازمند بررسی دقیق و آمارگیری است، میگوید: کم‌شدن پرندگان را حس کرده‌ایم. تا 5سال قبل انبوه پرندگان روی درختان خرمالو دیده می‌شدند اما هم‌اکنون خبری از آنها نیست.